جوون‌پیر

خسته است از جهان و ادم هاش / توی سینه غم دارد / حرف او را کس نمیفهمد / همه جا شکل متهم دارد

درون سینه ام صد ارزو مرد / گل صد آرزو نشکفته پژمرد / دلم بی روی او دریای درد است / همین دریا مرا در خود فرو برد

من ز تاریکی شب می دیدم/دست حسرت زده ی باران را/تو ز تنهایی شب میگفتی/من ز باران غم خود را دیدم/من ز چشمان غم آلوده ی تو/اشک باران دلم را دیدم/ تو مرا در ته شب می دیدی/من تو را روز خوش خوشبختی/من تو را سایه ی عشقی دیدم/از درختی که خودش دنیا بود...

من ز تاریکی شب می دیدم/من و تو بی کس و تنها بودیم/تو مرا دیدی و من با حسرت/از دل شب خیس و بی کس بودم/از دل این /شب باران رفتی/من ز تاریکی شب می دیدم/دست امید مرا می بردی/چشم رویای مرا می بردی/تو ز تاریکی شبها رفتی/من ز تاریکی شب می دیدم/رفتنت آتش دنیایم بود