جنگ ویتنام و عامل نارنجی!

سلام و درود فراوان خدمت همه رفقا... حتما تا الان درمورد جنگ ویتنام چیزایی به گوشتون خورده یا حداقل اسمش رو شنیدین... این جنگ از سال 1955 شروع شد و تا سال 1975 ادامه پیدا کرد که بین نیروهای ویتنام شمالی و جبهه ملی آزادی بخش ویتنام جنوبی از یک طرف و نیروهای ویتنام جنوبی و متحدانش به ویژه ایالات متحده آمریکا از طرف دیگه رخ داد!

ویتنام جنگل های زیادی داره و در این جنگ سربازای ویتنامی توی این جنگل ها پنهان میشدن و یک سنگر خوب درمقابل ارتش دشمن برای خودشون داشتن! ولی طی این جنگ از سال 1961 تا 1971 (به مدت ده سال)، آمریکا از ماده‌ای به اسم "عامل نارنجی" استفاده کرد که پوشش گیاهی و جنگل هارو به طور وسیعی از بین برد. گفته میشه 20 میلیون گالن علف کش داخل این محیط استفاده شده!!

حالا این "عامل نارنجی" چیه؟ عامل نارنجی حاوی ماده شیمیایی کشنده "دیوکسین" هستش که رایج ترین علف کش اون زمان به حساب میومد. بعدها ثابت شد که این سم، باعث مشکلات جدی سلامتی مثل سرطان، نقایص مادرزادی، بثورات پوستی و مشکلات شدید روانی و اعصابی بین مردم ویتنام و شماری از سربازان آمریکایی بازگشته و خونواده‌های اونجا شده!!

استفاده از عامل نارنجی (عملیات رنچ هند) طی این جنگ و در حدود 4.5 میلیون هکتار از زمین های ویتنام آثار مخربی رو علاوه بر از بین رفتن پوشش گیاهی این مناطق به جا گذاشت. چرا که این عامل وارد آب ها و زمین های کشاورزی و محصولات ویتنامی ها میشد و علاوه بر آسیب‌هایی که به نظامیان وارد شد، به غیرنظامی ها زن ها و کودکان و به طور کل جمعیت بومی منطقه ویتنام هم خسارات و مشکلات زیادی تحمیل کرد.

این مشکل اونجایی جدی تر شد که وجود دیوکسین به شکل TCDD در این علف‌کش‌ها به خصوص عامل نارنجی، موجب اثرات طولانی مدت در این مناطق شد. دیوکسین در بافت چربی در بدن ماهی ها، پرندگان و سایر حیوانات تجمع پیدا میکنه و بیشترین تماس انسان با این ماده از طریق غذاهایی مثل گوشت و مرغ و محصولات لبنی و از این دست خوراکی ها هست. مطالعاتی که درمورد دیوکسین صورت گرفته این موضوع رو اثبات کرده که این ماده حتی در دوزهای کوچک هم بسیار سمی‌ هستش و در سراسر جهان به عنوان یک عامل سرطان زا شناخته شده.

ولی این موضوع همینجا تموم نمیشه! در سال ۱۹۸۸، جیمز کلاری، محقق نیروی هوایی آمریکا مرتبط با عملیات رنچ هند، به سناتور تام داشل، نوشت «زمانی که برنامه علف‌کش را در دهه ۱۹۶۰ آغاز کردیم، از احتمال آسیب ناشی از آلودگی دیوکسین در علف‌کش آگاه بودیم؛ با این حال، چون قرار بود از مواد برای دشمن استفاده شود، هیچ یک از ما بیش از حد نگران نبودیم؛ ما هرگز سناریویی را در نظر نگرفتیم که در آن پرسنل خودمان به علف کش آلوده شوند.»

در سال ۱۹۷۹، یک شکایت دسته جمعی به نمایندگی از ۲.۴ میلیون کهنه سرباز که در طول خدمت خود در ویتنام در معرض عامل نارنجی قرار گرفته بودن، تشکیل شد و پنج سال بعد از اون در یک توافق خارج از دادگاه، هفت تا از شرکت‌های بزرگ شیمیایی که همون علف کش هارو تولید میکردن 180 میلیون دلار غرامت به اون کهنه سربازها و نزدیکانشون بپردازن!

حتی با وجود شکایت‌های متعدد از طرف گروهی از شهروندان غیرویتنامی علیه بیش از 30 شرکت شیمیایی که درخواست غرامت های میلیاردها دلاری رو داشتن هم بی نتیجه موند و توسط یک قاضی فدرال در نیویورک در سال 2005 رد شد!