ممنوعیت جویدن آدامس در سنگاپور

قوانین جدی ضد زباله ریختن،دیوار نوشته(گرافیکی)، آب دهان پرت کردن و تمیز کردن بینی در فضای عمومی و قوانین مرتبط با راه رفتن با بی‌توجهی از وسط خیابان همگی از قوانین متداول سنگاپور است.البته قوانین مشابه دیگری نیز وجود دارد.در قانون آمده کسی حق ندارد در جایی غیر از دستشویی ادرار کند؛حتی اگر دستشویی عمومی هم باشد،شخص قانونا موظف است آب شویه توالت را بکشد! سنگاپور زمانی که در سال ۱۹۶۵ استقلال یافت،کشور کوچک با منابع محدود بود.بنابراین،لی به عنوان اولین رئیس جمهور سنگاپور«طرح بقا» را پایه ریزی کرد. هدف این برنامه این بود که سنگاپور را به یک«واحهٔ جهانی اولی در منطقه ای جهان سومی» تبدیل کند. طولی نکشید که سنگاپور از نظر تمیزی، چمن کوتاه شده و سیستم حمل و نقل موثر از کشور های توسعه یافته پیشی گرفت.

در سال ۱۹۹۲ میلادی قانون منع آدامس اجرا شد. به موجب این قانون، محدودیت هایی در زمینه خرید، توزیع و تجارت هر نوع از انواع آدامس وضع شد. پلیس مأموریت یافت تا افرادی که به چسباندن آدامس مبادرت و یا آن را از دهان خود بیرون پرتاب می کنند، مجازات کند. واردات هرگونه انواع آدامس ممنوع شد. در سال ۲۰۰۴ سنگاپور بنا به دلایل و مقاصد درمانی، اجازه واردات آدامس های سازگار با درمان های پزشکی را داد. البته خریداری این آدامس ها در سنگاپور سخت است و فقط با نسخه پزشک قابل خرید و مصرف است، در صورتی که افراد قانون را رعایت نکنند، دو سال زندان و جریمه ۳۰۰۰ دلاری در انتظار آنان خواهد بود. جریمه مالی، انجام خدمات اجتماعی، شلاق خوردن با چوب بامبو در مقابل انظار و…از جمله مجازات کسانی است که در اماکن عمومی آدامس بچسبانند. در سنگاپور بازار سیاه آدامس وجود ندارد و بیشتر مردم ترجیح می دهند برای جویدن آدامس به کشورهای مجاور مسافرت کنند.

دلیل ایجاد این قانون این بود که مردم با چسباندن آدامس بر روی صندلی‌ها، میزها، آسانسورها و قطارهای زیرزمینی موجب آلودگی محیط و ایجاد اختلال در عملکرد آن وسایل می‌شدند. بر اساس «قوانین واردات و صادرات» جویدن آدامس در سنگاپور ممنوع است.

"پلیت" در کتابش مصاحبه ای از لی کوان یو را منتشر کرده است. یو می‌گوید: سالهای سال خودم هم آدامس های بسیاری جویده ام اما متوجه این مسئله شدم که چسباندن ته مانده آدامس به هر جایی می تواند مانع از رسیدن مردم سنگاپور به درجات عالی شود.