☆ قلب شکننده آفتاب گردان او ☆ پارت ۷☆

بعد از میل نوشیدنی و غذا ها. نشستیم تا صحبت مفصلی داشته باشیم. _ ممنون واقعا لذت بردیم. بعد میرای روبه هممون ادامه میده : _ همه به حساب من. بقیه هم که از خداشون بود هیچی نگفتن. حالت چهره‌ی میرای به چپ چپ نگاه کردن تغییر میکنه و میگه : _ گشنه هاااا! همه میزنن زیر خنده. موقع خندیدن قایمکی به میکا نگاه میکنم. زیبا بود....>>> _ من میخوام جام و با میکا عوض کنم. همه شوکه میشن و صورت ها به طرف میکا برمیگرده. _ آرهههه منم می خاستم همین و بگم. نمی دونم خوشحال باشم یا ناراحت. خوشحال از اینکه میکا پیشم میشینه و ناراحت از اینکه میرای از پیشم میره. ولی باز سکوت کردم... به میکا نگاه میکنم. با چشم بسته آروم بلند میشه و میره کنار.

میرای میره سر جای میکا و میکا هم میاد سر جای میرای ، پیش من! شونه هام و جمع میکنم و به پایین نگاه میکنم. _ اتفاقی افتاده آدم برفی من؟ به سمت چپم نگاه میکنم. میکا سرش و خم کرده بود تا صورت من و ببینه. _ نه.....نه چیزی نیست آفتاب.... حس میکنم دست های کسی روی پشتم کشیده میشه. کمرم و صاف میکنم و میبینم میکا داره با دستش پشتم و مالش میده. _ آفرین همیشه انرژی داشته باش:> در این بین که ما داشتیم حرف میزدیم ، سندی و فلیکس و میرای تا اونجایی که من شنیدم داشتن درمورد دارو و قرص و دکتر بحث میکردن : _ میرای انقدر به خودت فشار نیار که خرج کل اکیپ و بدی. من خودم پول دارو های میکا رو ردیف میکنم. _ نه سندی حرف اضافه نزن میدونی چقدر گرونن دارو هاش؟ نزدیک ۷۰۰ وون میشن فکر کنم. _ بچه ها چطوره من یه نقاشی بکشم و با قیمت بالا تو آمریکا بفروشم؟ _ فلیکس واقعا عقلت کمه.....

_ گفتم که آخرش روش من جواب میده. به میکا نگاه میکنم. دستش بی حرکت روی پشتم مونده و خودش و شُل روی صندلی انداخته بود. چونش و به سینش چسبونده بود و به غذای خودش که یک گاز هم ازش نزده بود خیره شده بود. هیچکس به میکا فشار نیاورد تا حداقل کمی بخوره که ضعف نکنه. میکا جوری با بیخیالی نگاه میکرد که انگار حوصلش سر رفته و یا به این بحث ها عادت داره. ولی دارو و قرص چه ربطی به میکا داشتن؟ نکنه مریضی داره و من نمی دونم. راستش خودمم جرعت پرسیدن ازش و ندارم. _ خب.....یه کم از خودت برام بگو:) به چشم هاش زل میزنم. با ذوق بهم نگاه میکنه و منتظر جوابه. با چشم هام چندبار چپ و راست و تند نگاه میکنم : _ خببب.....اِمممم...... _ یعنی چیزی از خودت نمی دونی؟؟ بعد سرش و به یه طرف خم میکنه و با لبخندی عجیب بهم خیره میشه.

سکوت بینمون برقرار میشه. تنها صدایی که شنیده میشه ، صدای زمزمه ها و نقشه های میرای و سندی و فلیکسه که برای میکا میکشن. _ بزار من بگم.....تو درظاهر آدم بی احساسی هستی ولی باطنت مثل آینه پاک و زیبا و مهربونه. با این حرفش شوکه میشم. ادامه میده : _ خیلی به بو های مختلف علاقه مندی و درمورد همه چیز کنجکاوی ولی نشون نمیدی. آدم رُکی هستی. از لمس فیزیکی بدت میاد درحالی که به شدت به بغل گرم و واقعی نیاز داری. سرش و صاف میکنه و منتظر میمونه تا حرف هاش رو تایید یا رد کنم. مثل بچه هایی که منتظرن معلم جواب امتحانشون و بگه. _ ه...همش درست بود! _ کی دلش یه قلقلک درست و حسابی میخواد؟ _ نه میکا.....نه....لطفا الان نه. دست هاش و باز میکنه و یهو روی شکمم هجوم میاره و از روی لباسم قلقلکم میده. صدای خنده های بلندم باعث میشن سکوت ایندفعه میرای و سندی و فلیکس رو غافلگیر کنه.

"خنده هایی از ته دل.....آرزوی همه مان هستند. همه می خواهند بدون اینکه نگران باشند ، مشکلی تحدیدشان کند و یا چیزی آرمششان را بر هم بزند ، آزاد و بی پروا زندگی کنند. و این غیر ممکن است. همه در زندگیشان آن یک مشکل را دارند. به همین خاطر است که خنده های بلند و ناگهانی یکی از آن موهبت هایی هستند که کمک میکنند تا شرایط سخت زندگی را تحمّل کنیم. و تو.....میکای عزیزم......توهمان خنده های از ته دل و ناگهانی من بودی." - نامه ای به ژانتیل عزیزم که تکه ای از قلبم بود.