به دنبال ستاره ی دنباله دار

در کوچه پس کوچه های شهر هنوزم هم دنبال او می‌گردم ، هنوز هم به امید زنده بودنش صدایش میزنم ، ولی هر چه می‌شنوم انعکاس صدای خودم هست که در کوچه ی خالی می‌پیچد

در قلبم هنوز هم امیدی هست که او روزی برمی‌گردد ، روزی که این غبار تاریکی و غم از روی این شهر برداشته شود ، روزی که دوباره در کوچه پر از صدای کودکان شود

آری ، من هنوز به دنبال رویا میگردم ، رویایی که سال ها پیش در غبار آلود من گم شد ، رویایی که با ساکت شدن صدای خنده ی کودکان او هم بار هایش جمع کرد و دور شد ، تا جایی که پشت تاری.کی که به خاطره تبدیل شد

من هنوز هم او را صدا میزنم ، منی که نه امیدی درون جوانه دارد ، تا حتی میتوانم روشنایی رو ببینم ، گویی کور شده ام ، ولی من هنوز هم منتظر حس گرم دستانش روی شانه هایم هستم ، تا بتوانم بار دیگر زانو های خسته ام به کار وادارم

این بار من هم دور میشوم و آرام آرام به خاطره تبدیل میشوم ، کنار تمام رویا ها و آرزو هایم ، آرزو ها و رویا هایی که توی کوچه پس کوچه ی ذهنم گم شدند و هرگز پیدا نشدند

مرسی که داستانم رو خوندی ، اگر دوست داشتی حتما کامنت بزار و اگر پیشنهادی داشتی بگو خوشحال میشم ، قراره کلی داستان دیگه هم بزارم پس دنبالم کن ، و به بقیه پست هامم سر بزنم ، مرسی 💜