چرا آسمان را به رنگ آبی میبینیم؟

شاید شما هم تا به حال این مثال به گوشتون خورده باشه که هرجا ی دنیا بری آسمون آبیه ولی امروز قراره به صورت علمی دلیلش رو بررسی کنیم

رنگ آبی آسمان ناشی از برهم کنش نور با مولکول های گازی که در جو زمین وجود دارند ایجاد می شود. به این فرایند، پراکندگی نور گفته می شود. رایج ترین تئوری مورد قبول که رنگ آبی آسمان را توضیح می دهد، پراکندگی نور توسط اتمسفر است. اتمسفر حاوی گازها و ذراتی می باشد که با ذرات سبک دیگر برخورد می کند و در جهت ها و شدت های مختلف پراکنده می شود.

نور از طیف هفت رنگ مختلف تشکیل شده است. این رنگ ها عبارت هستند از قرمز، نارنجی، زرد، سبز، آبی، نیلی و بنفش؛ که ذرات موجود در آنها به صورت ناهموار پراکنده شده اند. نور آبی در طول موج های(طول موج فاصله بین دو نقطه هم فاز یا به عبارتی فاصله ای که بین دو قله موج ها وجود دارد.) کوتاه تر حرکت می کند و در هنگام گذر نور خورشید از هوا، بیشتر از رنگ های دیگر پراکنده می شود.

همچنین، رنگ آبی نسبت به دیگر رنگ ها مانند قرمز، دارای فرکانس بالاتری می باشد و بیشتر پراکنده می شود، بنابر همین اصل ما آسمان را به رنگ آبی مشاهده می کنیم.

نور آبی طول موج کمتری نسبت به قرمز دارد، به همین دلیل بیشتر از نور قرمز در جو پراکنده می شود طبق تخمین هایی که زده شده توسط یکی از دانشمندان علم فیزیک به نام لرد ریلی نور آبی ۱۰ برابر سریع از نور قرمز در هوا پراکنده می شود.

هنگامی که نور خورشید از جو عبور می‌کند، طول موج‌های آبی بیشتر توسط مولکول‌های اکسیژن و نیتروژن پراکنده می‌شوند و رنگ آبی بیشتری به چشم ما می‌رسد. این اثر به پاس لرد رایلی، فیزیکدان انگلیسی که آن را کشف کرده‌است، پراکندگی رایلی نامیده شد. در سال ۱۹۱۱ توسط آلبرت انیشتین تأیید شد.