🫧 : مـروارید آبـی مـن ، تـو کجـایی؟

به نام رنگ چشمانت ، آبی . سلام ،، مروارید آبی من ،، تو کجایی ؟ چه دریاها که به دنبالت نگشته ام و ،، چه فکرهایی که نکرده ام ،، نامه ای که مینویسم به دستت نمیرسد ،، میدانم. ،، مروارید آبی ام نشد بمانی و چیزهایی رو بگویم که هرگز به زبان نیاورده ام ،، مروارید ابی ام جرئتش را نداشتم ،، اخر چگونه جرئت میکردم وقتی با ان چشمانت که مانند دریا بود به من خیره میشدی ؟ ' .

نمیخواهم ادامه بدهم و با اشک هایی که سالهاست جلویشان را میگیرم نامه را خیس کنم ،، اما حرف های دیگری هم دارم ،، من در آغوش مرگم مروارید ابی ،، بیمارم و ناشنوا ! ،، برای همین کمتر احساس بی عرضگی میکنم ،، چون حتی اگر به تو اعتراف مبکردم الان مرا ترک کرده بودی ،، مطمئنم !

اخرین دیدارمان چگونه بود ؟ اخرین صحبتمان ؟ اولین دیدار ؟ اخرین صحبت ؟ همه را به خاطر دارم ! همه را . ولی تو حتی اگر اسمم را به خاطر بیاوری هم غرق شادی میشوم ،، آیا مرا به خاطر داری مروارید آبی؟

،،، ،،، ،،،