زندگی دوباره پارت ۱

خب یه نکته که توی معرفی نگفتم اینه که ماریا ۱۸ سالشه. مری و مایک هم ۱۵ سالشونه. خب بریم برای شروع🌚

از زبون ماریا: از خواب پریدم و دور و برم رو نگاه کردم. اوه! دوباره اون کابوس رو دیده بودم. کابوس وقتی که بابا رفت. سرم رو تکون دادم و سعی کردم بهش فکر نکنم. بلند شدم و رفتم طبقه پایین. مری مثل همیشه یه کتاب دستش بود و داشت میخوند. سرش رو بلند کرد و بهم یه لبخند زد و گفت:« صبح بخیر ماریا.» لبخندی زدم و سر تکون دادم. رفتم صبحانه بخورم که مایک پرید جلوم و بلند گفت:«بوووم!» از جا پریدم و خنده ام گرفت. مایک همیشه دلقک بازی در میاره!

(یه نکته: وقتی ماریا شش سالش بود باباشون ناپدید شده) مایک گفت:«چطوری؟» نگاهی به اطراف انداختم و گفتم:«خوبم. مامان کجاست؟» گفت:«رفته بیرون خرید کنه. گفت تا نیم ساعت دیگه برمیگرده.» سر تکون دادم و رفتم. داشتم صبحانه می‌خوردم که در زدن. رفتم سمت در و در رو باز کردم.

یه مرد رو دیدم که از لباسش معلوم بود پستچی هست. با یه لبخند قشنگ گفت:«سلام. یه بسته دارید.» و به جعبه کوچک توی دستش اشاره کرد. بسته رو گرفتم و تشکر کردم. بسته رو بردم طبقه بالا توی اتاقم و خیلی بهش دقت نکردم چون همون لحظه مامان رسید. رفتم پایین و با مری و مایک تلویزیون تماشا کردیم.

بعد فیلم برگشتم توی اتاقم. نگاهم به بسته افتاد. اوه! کلا اون رو فراموش کرده بودم. زیر چشمی نگاهی بهش کردم. ولی یکدفعه به اسم فرستنده خیره شدم و چشم هام گرد شد. نوشته بود:(از طرف کلارک اسمیت.) (برای ماریا، مری و مایک اسمیت.)