تو آن خیال محالی به حال هر شب من من آن حضور پریشان، نشسته بر غم تو!

سخنے ڪہ با تو دارم بہ نسیم صبح گفتم دگرے نمی‌شناسم تو ببر ڪہ آشنایی تو چہ ارمغانے آرے ڪہ بہ دوستان فرستی چہ از این بہ ارمغانے ڪہ تو خویشتن بیایی در چشم بامدادان بہ بهشت برگشودن نہ چنان لطیف باشد ڪہ بہ دوست برگشایی سعـــــدی

دلت آبی تر از دریا رفیقم به کامت شادی دنیا رفیقم الهی دائما چون گل بخندی شب و روزت خوش و زیبا رفیقم . . . روز رفیق مبارک

عاقبت گر عمری باشد ماندگار می‌گذارم این سخن را یادگار می‌نویسم روی کوه بیستون زنده باد یاران خوب روزگار

تا در طلب لقمه نانی نانی تا در حسرت گوهر کانی کانی ای نکته رمز گر بدانی آنی هر چیز که در جستن آنی آنی

در ضمیر ما نمی گنجد به غیر از دوست کس هر دو عالم را به دشمن ده به جز دوست بس قدر رفقای خوبتون رو بدونید

دنیا همه هیچ و اهل دنیا همه هیچ ای هیچ برای هیچ بر هیچ مپیچ دانی که پس از عمر چه ماند باقی مهر است و محبت است و باقی همه هیچ