مود؟p1분위기:)

بیا بدوئیم؛ اونقدر سریع که وقتی متوقف شدیم صدای تقلای نفس کشیدنمون از صدای افکارمون بلندتر باشه..اونقدر سریع که وقتی متوقف شدیم خستگی جسممون از روحمون بیشتر باشه، اونقدر سریع که وقتی متوقف شدیم بین ما و گذشتمون مایل‌ ها فاصله باشه:)

من‌ سرد‌ که‌ بشم، دیگه‌ واسم‌ مهم‌ نیست‌ چیکار میکنی،سرد‌ که‌ بشم، ی‌ ساعت‌ که‌ هیچی‌ یک‌ سالم‌ بگذره‌ بت تکست‌ نمیدم، سرد‌ که‌ بشم‌ دیگه‌ واسم‌ مهم‌ نیست جوابمو‌ کِی‌ میدی‌، چه‌ دیر‌ چه‌ زود. حواست‌ هست؟من‌ که‌ سرد‌ بشم‌ همونقد‌ که‌ برام‌ مهم‌ بودی‌ بی‌اهمیت‌ میشی.»

حال ما خوب است. خوب؛ شبیه تمام بغض‌هایی که هنگام واکسن زدن به بازوی نحیفِ بچگی‌هامان قورت دادیم و سری که چرخاندیم و مشتی که محکم گرفتیم و چشمی که بستیم که مثلا یعنی؛ نمی‌ترسیم! شبیه زخم عمیقِ زانومان که زیر شلوار خونین و خاکی‌مان پنهان کردیم و لنگ لنگان و با تمام درد، لبخند گشادی زدیم و دنبال گوشه‌ی خلوتی برای جیغ کشیدن گشتیم... ما خوبیم، همین که بد نیستیم، خوبیم..همین که می‌خندیم، راه می‌رویم و ادامه می‌دهیم؛ یعنی خوبیم، خیلی خوب!

من میترسم بین دوستام من بخوام رابطمو ادامه بدمو اونا نخوان‌‌..واسه همین به کسی پیام نمیدم، جواب هیچکسیم تو تایم آنی خودش نمیدم خصوصا اگه حس کنم راحت نیست پیشم.. احساساتم واقعا خستم میکنه و بدم میاد که درگیرشونم‌..

من حتی اگه تو دریا بودم احتمالا اونی میشدم که قشنگ نیست و نمیتونی توی تنگ و آکواریوم بندازیش تا دوستش داشته باشی احتمالا... احتمالا یه نهنگ

ولنتاین کی بود؟ نمیدونم، ولی میدونم بین این تئاتری که آدما برای همدیگه به نمایش میزارن یه عشق خالصانه و واقعی بین دونفر وجود داره که قابل ستایشه!