غمگینِ عاشق P1

یه داستان از مای‌هیرو آکادمی خارج از دنیای انیمه و در دنیای مدرن خب بریم برای پارت یک

(از زبون شوتو) دوباره باید برم به اون شرکت کوفتی، لع.نت به خودت و شرکتت انجی. خب من شوتو تودوروکی‌ام ۲۱ ساله بچه‌ی آخر انجی تودوروکی که بزرگترین شرکت اسلحه‌سازی رو داره هستم و الان من باید برم به اون شرکت و توی جلسه‌ی کسل کننده‌ی امروز شرکت کنم. به هیچ‌وجه نمیخوام پامو توی شرکت بزارم ولی امروز هیچ راهی ندارم جز اینکه برم؛ ازت متنفرم اندوور.

به لباس اتو کشیده‌ی روی تخت نگاه کردم، مثل همیشه همه‌چیز آماده بود. کت و شلوار رو پوشیدم، موهامو شونه کردم و عطر زدم. موهای دو رنگ و چشمای دو رنگم صورتم رو زیبا کرده بود البته اگر سوختگی چشم چپم رو فاکتور بگیریم؛ کت و شلوار مشکی و اتو کشیده و البته کرواتی که آماده‌ی حلقه شدن دور گردنم بود. بی‌توجه به کروات از اتاق زدم بیرون، کفشم رو پوشیدم و سمت ماشینم رفتم؛ البته پدرم به راننده گفته بود من رو برسونه ولی خب کی به حرفاش اهمیت میده؟! سوار ماشین شدم و سمت شرکت رفتم.

(عکس اسلاید قبل لباس شوتوعه) وارد شرکت شدم و به سمت اتاق اندوور رفتم.(علامت شوتو_، علامت منشی♡، علامت اندوور(انجی)+ ) ♡تودوروکی‌ساما خوش اومدید. _رئیس هست؟! ♡بله الان بهشون اطلاع میدم که اومدید. ♡رئیس، تودوروکی ‌ساما اینجان.+راهنماییش کن. ♡بله چشم. قربان از این طرف. وارد اتاق شدم، اندوور روی صندلیش نشسته بود و سرگرم قراردادها بود. _خب اومدم جلسه کی شروع میشه؟ +هنوز چند دقیقه تا شروع جلسه مونده. _پس زودتر میرم به اتاق کنفرانس. +شوتو داری ازم فرار میکنی. _اشتباه میکنی فقط تحمل دیدنت رو ندارم چون ازت متنفرم. +شوتو.._حرف دیگه‌ای برای زدن ندارم پس میرم. از اتاق اومدم بیرون و سمت اتاق کنفرانس رفتم؛ بازم جلسه‌ی کسل کننده از این جلسه‌ها متنفرم. وقتی دم در رسیدم اعضای هیئت مدیره و معاون و بقیه من رو دیدن، هوف تحمل چاپلوسی‌هاشون رو ندارم ولی مجبورم.

بالاخره جلسه شروع شد و اندوور اومد. حرفای همیشگی مثل سود و زیان و کسایی که میخوان قرارداد ببندن و بحث مهمشون تاسیس شعبه‌ی سوم شرکت، ناچار به بحث ‌ها گوش دادم و به سوالاتی که ازم پرسیدن جواب دادم. میخواستم زودتر برم که با حرف معاون سرجام خشکم زد. امکان نداره اونم الان این بحث رو مطرح کردن، چرا باید حرف جانشینی اندوور رو پیش بکشن...