شغل مورد علاقت همینجاس

برای دیدن دیگر کاربردها آیدل را ببینید. آیدل پاپ کره‌ای یا آیدل کیپاپ اصطلاحی است که برای معرفی یک خواننده در کره جنوبی به کار می‌رود.[۱] در کره جنوبی استعدادهای خوانندگی معمولاً توسط نمایندگی‌هایی با آزمون یا به‌طور آزاد جذب می‌شوند تا به کارآموز تبدیل شوند.[۲][۳] در یک نگاه سیستم کارآموزی بخشی از گروه آیدل گرلز جنریشن که زیر نظر اس‌ام انترتینمنت شکل گرفت. هر روز صدها داوطلب در آزمون‌های جهانی ای که توسط کمپانی‌ها برگزار می‌شود شرکت می‌کنند تا شانس کارآموز شدن را داشته باشند.[۴] سایر افراد یا به‌طور آزاد جذب می‌شوند یا به خوانندگی خیابانی روی می‌آورند. افرادی که آزمون را با موفقیت پشت سر می‌گذارند با کمپانی‌ها قراردادهای طولانی مدتی می‌بندند. هیچ زمان مشخصی برای آغاز کار یک کارآموز یا آیدل وجود ندارد و حتی ممکن است بسیار جوان باشند.[۵] فرایند کارآموزی ممکن است از چند ماه تا چند سال طول بکشد و معمولاً شامل کلاس‌های خوانندگی، رقص و زبان است[۶] که به همراه سایر کارآموزان برگزار می‌شود. گاهی اوقات دوران کارآموزی افراد با تحصیل آنها در مدرسه همراه می‌شود، هرچند که برخی کارآموزان مدرسه یا دانشگاه را برای تمرکز روی آیدل شدن رها می‌کنند.[۷] در سال ۲۰۱۲ روزنامه وال استریت نوشت که هزینه کارآموزی یکی از اعضای گروه گرلز جنریشن حدود سه میلیون دلار بوده‌است.[۸] جی دراگون از اعضای گروه بیگ بنگ و از آیدل‌های مشهور کیپاپ سیستم کارآموزی کیپاپ توسط لی سومان، رئیس کمپانی اس ام به محبوبیت رسید. این سبک به عنوان یک سبک جدید توسط رسانه‌های غربی نیز مورد توجه قرار گرفت و همچنین بیگ بنگ اولین گروه کی پاپ است که سبک کارآموزی که در حال حاضر وحود دارد را تجربه کرد.[۹] درآمدهای گزارش شده در سال ۲۰۱۳ درآمد متوسط یک آیدل کیپاپ حدود ۴۶ میلیون وون برآورد شد. این مقدار تقریباً دو برابر درآمد متوسط آیدل‌ها در سال ۲۰۱۰، یعنی ۲۶ میلیون وون بود که نشان دهنده یک افزایش درآمد قابل توجه در سال‌های اخیر بود.[۱۰] درآمد بعضی از پردرآمدترین آیدل‌های کیپاپ مثل جی دراگون بسیار بیش از این مقادیر بوده‌است برای مثال در سال ۲۰۱۵ جی دراگون به تنهایی ۷۹۰ میلیون وون درآمد داشته‌است.[۱۱] آیدل‌ها همچنین می‌توانند درآمد بیشتری با امضای قرارداد با شرکت‌های تجارتی و بازرگانی یا تبلیغات کسب کنند.

وِکالَت در فقه و حقوق ایران عبارت از عقد جایزی است، که به موجب آن یکی از طرفین، طرف دیگر را برای انجام امری نایب (جانشین) خود قرار می‌دهد. وکالت دهنده را مُوَکِّل، و وکالت گیرنده را وکیل می‌نامند. وکالت در لغت به معنای واگذار کردن، اعتماد و تکیه کردن است.[۱] طبق ماده ۶۵۶ قانون مدنی: وکالت عقدی است که به موجب آن یکی از طرفین طرف دیگر را برای انجام امری نایب خود میکند. وکالت عقدی است جایز ، یعنی هر کدام از طرفین هروقت که بخواهد می‌تواند عقد را بر هم بزند ،،، وکیل استعفا دهد یا موکل وکیل را عزل کند. عقد جایز به فوت،جنون و سفه هر کدام از طرفین نیز از بین میرود و منحل می‌شود انحلال وکالت به یکی از طرق زیر منحل می‌شود: فوت و جنون و سفه وکیل یا موکل. عزل وکیل به‌وسیله موکل استعفای وکیل از سمت وکالت. از بین رفتن متعلق وکالت[نیازمند منبع] وکالت در قانون مدنی

مِعماری یا مهرازی، فرایند و همچنین فراورده فرایند برنامه‌ریزی، طراحی و ساخت ساختمان‌ها و دیگر سازه‌ها می‌باشد.[۱] کارهای معماری که به شکل ساختمان بروز می‌کنند، معمولاً به سان نمادهای فرهنگی و کارهای هنری شناخته می‌شوند. تمدن‌های باستانی معمولاً از راه بازمانده‌های معماری و دستاوردهایشان شناخته می‌شوند.[۲] تعریف معماری (مهرازی، والادگری یا رازیگری)، شیوه طراحی و روش ساخت و ساز ساختمان‌ها و دیگر سازه‌های کالبدی است.[۳] معماری و دیگر رشته‌های علمی طراحی در پیوند با آن، مانند طراحی شهری، معماری منظر، طراحی داخلی و … در کنار هم، طراحی محیط را به‌وجود می‌آورند.[۴] گستردگی و گوناگونی بوجودآمده در آثار معماری معاصر و ناسازگاری که گاهی، میان آنها دیده می‌شود؛ نشان از گم‌شدگی تعریف روشن معماری، در صد سال گذشته دارد. معماری سراسر بستر بیرونی زندگی بشر را در بر می‌گیرد. امروزه این قلمرو، از شهرسازی گرفته تا معماری و طراحی صنعتی، تحت کنترل معماران است. این اندیشه که کار معماری، طراحی مصنوعات (ساختمان‌ها) است؛ در جامعه ای معنا دارد که تدارک سیمای شهر، بخش‌بندی شده و سلسله مراتبی باشد. در این چشم‌انداز، روابط معماری و سیاست، باید که از بیخ و بن دگرگون شود. معماری، بخشی از سیاست است.[۵] معماری به عنوان تصور، طراحی، درک و ساختن (با توجه به شرایط) شناخته می‌شود. این شرایط ممکن است که در ذات خود کاملاً کارکردی بوده یا به درجه‌های گوناگونی بازتاب شرایط اقتصادی، سیاسی و اجتماعی پروژه باشند. چشم‌داشت ما از معماری، به سان یک هنر، چیزی بیش از پاسخگویی به برنامه‌های کارکردی ساختمان است. تجلیات کالبدی معماری، با کنش‌های انسانی سازگار است و شیوه سازماندهی و انتظام فرم و فضاها در معماری، می‌تواند که تلاش‌ها را به ثمر رسانده، به استخراج پاسخ‌ها کمک کند و معانی را انتقال دهد.[۶] هیچگاه نظریه‌های طراحی محیط، از یافته‌های رشته‌های علمی دیگر و مبانی که برای شناخت ویژگی‌های محیط و چگونگی کارکرد آنها فراهم می‌آورند؛ بی‌نیاز نبوده‌اند. به ویژه این نیاز، در مورد ادعای طراحان، در زمینه اثر طراحی بر زندگی مردم، بیشتر صادق است.[۷] تاریخ معماری

محبوبیت برنامه نویسی در سال‌های اخیر به قدری افزایش یافته است که تقریباً اکثر افراد در مورد آن چیزهایی شنیده‌اند. با توجه به درآمد و حقوق بالای برنامه نویسی و جذابیت‌های متعدد آن، افراد بسیاری تصمیم می‌گیرند که وارد دنیای برنامه نویسی شوند. در این راستا، اولین سوالی که به وجود می‌آید این است که اصلاً برنامه نویسی چیست و چه کاربردی دارد؟برنامه نویسی به فرآیند آماده‌سازی یک برنامه برای یک دستگاه گفته می‌شود که این برنامه از تعدادی دستورالعمل تشکیل شده است.

«گریم» به اینجا تغییرمسیر دارد. برای دیگر کاربردها گریم (ابهام‌زدایی) را ببینید. Dubi Preger.jpg چهره‌پرداز یا گریمور یا مسئول گریم فردی است که آرایش چهره بازیگران برای حضور در نمایش‌های تلویزیونی، سینمایی یا تئاتری را بر عهده دارد. چهره‌پردازی از سال ۱۹۸۱ تبدیل به یکی از موارد جایزه اسکار گردیده‌است. هم‌اکنون در کشور آموزشگاه‌های بسیاری به آموزش گریم به هنرجویان می‌پردازند.[۱][۲] در آرایشگاه‌های زنانه از گریم به میکاپ نام برده می‌شود. چهره‌پرداز کسی است که مطابق با طرحی که طراح چهره پرداز ارائه داده، بازیگر را اصطلاحاً گریم کرده و برای بازی آماده می‌کند. به چهره پرداز، گریمور هم گفته می‌شود. طراح چهره پردازی او کسی است که با توجه به نقش و ویژگی‌های آن و نیز با توجه به بازیگری که قرار است آن نقش را ایفا کند، طرحی از چهره بازیگر تهیه می‌کند. او یا طرحش را خودش بر روی بازیگر پیاده می‌کند یا آن را به چهره پرداز می‌سپرد. او همچنین بر کار چهره پردازان، آرایش گرها و مو آراها نظارت می‌کند.

بازیگر[۱] یا هنرپیشه یا آکتور[۲][۳] (به انگلیسی: Actor) به کسی گفته می‌شود که به‌طور حرفه‌ای یک نقش را در یک نمایش، تئاتر، سینما و تلویزیون بازی می‌کند. این اصطلاح بیشتر برای آنان که در نقش بازی می‌کنند به کار می‌رود هرچند که صداپیشه‌ها و بازیگران نقش‌ها در هر برنامه رادیویی نیز ممکن است بازیگر خوانده شوند. بازیگر می‌تواند کار خود را در چهارچوب یک تئاتر، فیلم، مجموعه تلویزیونی یا در حین آموزش دیگر بازیگران انجام دهد. بازیگران گاه به صداگذاری شخصیت‌های کارتونی یا صحبت کردن به جای افرادی در آگهی‌های تلویزیونی هم می‌پردازند. بازیگران امروزی گاه در بازی‌های ویدئویی هم نقشی را به اجرا می‌گذارند. این کار توسط ثبت حرکات و صدای آن‌ها و بازسازی داده‌های رایانه‌ای به دست آمده صورت می‌گیرد. در فارسی، پیشتر به‌جای اصطلاحات «بازیگر» یا «هنرپیشه»، واژه‌های «آکتور»، «آرتیست» یا «ارباب صنایع ظریفه» به‌کار می‌رفت و واژه «هنرپیشه» معنی کلی هنرمند را داشت (نمونه از ناصرخسرو: هنرپیشه آن است کز فعل نیک، سر خویش را تاج، خود برنهد)، اما فرهنگستان زبان فارسی، «بازیگر» و «هنرپیشه» را برابر آکتور قرار داد.[۴]

نویسنده به افرادی گفته می‌شود که به نوشتن می‌پردازند. واژهٔ نگارنده نیز، گاه مترادف با نویسنده به‌کار می‌رود. امروزه این لفظ، عمومیت یافته و علاوه بر داستان‌نویسان به افرادی که در زمینه‌های دیگر نیز می‌نویسند گفته می‌شود. مانند نویسندگان نمایش‌نامه که به آن‌ها نمایش‌نامه‌نویس یا نویسندهٔ متن فیلم که به آن‌‌ها فیلم‌نامه‌نویس می‌گویند. تعریف پرویز ناتل‌خانلری اگر نویسندگی را در کل به معنی عمل کسی که می‌نویسد بگیریم، هر کس را که بنویسد، اگر چه نوشتهٔ او سیاههٔ خرج خانه یا دفتر حساب دکانش باشد، نویسنده باید خواند. در این حال نویسندگی کار دشواری نیست. الفبا را باید شناخت و مختصر خطی باید داشت که خواندنی باشد. اما در اصطلاح، این‌گونه کسان نویسنده خوانده نمی‌شوند، نویسنده کسی را گویند که کارش این است، یعنی معانی و مطالبی در ذهن دارد که از آن سود یا لذتی عام برای خوانندگان حاصل می‌شود و آن معانی را به طریقی می‌نویسد که همه به خواندن نوشتهٔ او رغبت می‌کنند و از آن لذت یا سود می‌برند. معنی نویسنده در عرف، باز هم از این خاص‌تر است، کسی که کتابی دربارهٔ نجوم بنویسد، اگر چه اصول این علم را درست بیان کرده و نکته‌های تازه‌ای در آن به میان آورده، نویسنده نیست، منجم است. مؤلف کتاب‌های تاریخ و جغرافیا و فیزیک و شیمی را هم نویسنده نمی‌خوانند، عنوان این پژوهندگان: مورخ، فیزیک‌دان، شیمی‌دان است. اما اگر کسی در یکی از رشته‌ها کتابی بنویسد که هنرش در انشای عبارت و بیان مطلب، دل‌نشین و ستودنی باشد، او را گذشته از عنوانی که دارد، نویسنده هم می‌خوانند. پس نویسندگی هنر خوب و زیبا نوشتن است

پیام بازرگانی

دوستون دارم

بابای