از زبان ملیکا :نمیدونم ولی همیشه احساس میکنم این سرنوشت من نیست البته خانم و آقای پیتر سون به من خیلی لطف کردم آنها فکر می‌کنند من باور میکنم که آنها پدر و مادر واقعی من هستند ولی من میدونم که آنها فقط تضاهر میکنن که مادر و پدرم هستن البته من تا قبل از اینکه این بحث بشنوم باور میکردم که مادر وپدر واقعی ام هستم و من ملیکا پترسون هستم: آقای پترسون :من نمیتونم از یک دختر بی نام و نشون مراقبت کنم خانم پترسون :تحمل کن چند روز دیگر بزرگ میشه میری پی کار و زندگیش ولی الان ما مسئولشیم آن موقع فقط 7 سالم بود

و همان موقع که این حرف ها را شنیدم به طرف تختم پریدم و تا صبح گریه کردم کاشکی این حقیقت تلخ را هیچوقت نمیفهمیدم اما الان نمیتوانم بهش فکر نکنم آیا من ملیکا هستم آیا من خواهر یا برادری دارم مادرم چگونه مادری بود آیا پدری داشتم

از زبان ملیسا :دیگه خسته شدم خسته شدم هر روز باید خیاطی کنم و خیا طی کنم با دوتا برادرناتنی خنگ سر و کله بزنم و برای یک مادر بد اخلاق کار کنم آنها از همان اول همش به رخ من می‌کشیدند که من از تو کوچه پیدا شدم باورتون میشه دیگه خسته شدم برای یک اشتباه کوچیک باید از مادر و برادر هام کتک بخورم چو با گرسنگی بخوابم و در اتاق زندانی بشم هر روز باید سر ساعت 5 بیدار بشم مگر نه کتک میخورم هر روز باید همه چیز را برغ بندازم مگرنه بدون شام میخوابم و اگر یک نقطه برادر هامو عزیت کنم تو اتاق زندانی میشم یک بار داداشم را هل دادم و آنقدر کتک خوردم که بیهوش شدم ولی دیگه نمیتونم دلم میخواد تو کوچه میموندم

کاشکی دیگه برادری نداشتم ولی دیگه کاری نمیتونم بکنم کاشکی میتونستم دوباره مادر و خواهرم را ببینم

خب تمام شد لطفا ناظر منتشر کن چیز بدی نداره میخوای کلمه به کلمه اش رو چک کن