unknown love🦋

بین جمعیت قدم میزدم همیشه خیلی کوچه دیاگون رو دوست داشتم. عاشق این بودم بین مغازه هاش گشت بزنم. مخصوصا نزدیک شروع سال تحصیلی که اینجا از همیشه شلوغ تر میشد و پر از دانش آموزایی که دنبال ردا و کتاب و چوب‌دستی و..... تو همین فکرا بودم که

یهو محکم خوردم به یکی و ا.ف.ت.ا‌.د.م ر.و.ش چن لحظه طول کشید به خودم بیام بعد سریع بلند شدم‌. لباسام خاکی شده بود و موهام نامرتب و این خیلی رو مخم بود چون موهام رو خیلی دوس داشتم. یکم بالاتر از شونم بودن و پایینشون آبی روشن بود.و حالت دار به کسی که خوردم بهش نگاه کردم

یه پسر بود هم سن و سال خودم با موهای مشکی به هم ریخته و چشای سبز و عینک گرد. یه دختر و پسر که فکر کنم دوستش بودن کمکش میکردن بلند شه.هردوتامون لپامون سرخ شده بود بهم گفت: باید جلو پامو نگاه میکردم معذرت میخوام _نه تقصیر من بود ببخشید دختری که کنارش بود به لباسم نگاه کرد و گفت:

دانش آموز هاگوارتزی؟ _آره سال سومم ولی اولین باره میام هاگوارتز. همون پسر عینکی خندید و گفت:پس تازه واردی اگه کمکی خواستی میتونی از ما کمک بگیری بعد دستشو آورد جلو تا باهاش دست بدم و گفت من هری پاترم ایناهم دوستام رون ویزلی و هرماینی گرنجرن وای یعنی این همون هری پاتر معروف بود؟ باهاش دست دادم و گفتم خوشبختم منم سلنا چیسم

سکوی نه و سه چهارم:هیچ کوپه ای خالی نبود هری و دوستاش رو هم پیدا نکردم یه آه بلند کشیدم و موهای جلوی صورتم چن لحظه رفت بالا و دوباره افتاد رو پیشونیم همینطور آواره مونده بودم که یکدفعه ‌‌‌...

تامامممم🦋 اگه بد شد ببخشید 🎻 بایدم بگم که داستان اصلی تقریبا از چهارم_پنجم شروع میشه🦋 ناظر عزیز هیچی نداره نمیخوای منتشرش کنی؟😔🎻 می‌دونستی تو نتیجه شوکولات پخش میکنن؟😔🍬