باورم نمیشه عاشق تو شدم! P11

ویو مینجی: هوسوک تماس رو رو من قطع کرد منم خیلی نگران شدم +آه لعنتی مجبورم برگردم. از هواپیما پیاده شدم و یه تاکسی گرفتم و سوار شدم همینجور ک با تاکسی ب سمت بیمارستان گانگدونگ میرفتم اروم اشک میریختم رسیدم ب بیمارستان و ب سمت پذیرش رفتم +سلام ببخشید یه پسری ب اسم مین یونگی اینجا نیاوردن؟ مسئول پذیرش: بله اتاق 77 هستن +ممنون. به سمت اتاق 77رفتم جلوی درش وایسادم نفس عمیقی کشیدمو رفتم تو هوسوک داشت گریه میکرد و وقتی متوجه من شد گریش رو متوقف کرد و اومد سمت من و با نفرت بهم نگاه میکرد ~فک میکنی الان خیلی کار خوبی کردی ک داشتی میرفتی امریکا 😒+خب این ب صلاح یونگی بود ~به صلاح یونگی؟ یا صلاح خودت؟... اینکه الان یونگی اینجاست تقصیر توعه پس خودتم درستش کن فهمیدی؟. بغض کردمو چشام پر اشک شد +اره فهمیدم ~خوبه من میرم پیش پسرا تو باید اینجا پیش یونگی بمونی.

ویو یونگی: بهوش اومدم و شنیدم مینجی و هوسوک دارن دعوا میکنن تصمیم گرفتم خودمو ب بیهوشی بزنم تا بشنوم چی میگن هوسوک رفت و مینجی هم اومد کنارم لبه تخت نشست +منو ببخش یونگی من نباید تنهات میزاشتم ببخشید... باورم نمیشه عاشق شدم!... البته طبیعیه چون تو مثل یه گربه کیوت و جذابی، خنده های لثه ایت هم شیرین و ارامبخشه وقتی تو کنارمی حس میکنم کل دنیا داره ب خواسته من عمل میکنه و هیچ چیز نمیتونم منو شکست بده من خیلی خیلی دوست دارم یونگی اما از گفتنش خیلی میترسم. با چیزایی ک شنیدم شاخ دراوردم

با خودم گفتم ☆پارک مینجی، این تویی واقعا؟... این مینجی ک کنار من نشسته انقدر احساساتی و ملوس بودو من خبر نداشتم!؟... عاشق من بود و فقط برای اینکه مال خودم کنمش باید بهش اعتراف میکردم!... اوه خدا من چقدر احمقم ک اینو نفهمیدم. کم کم چشمام رو باز کردم مینجی اروم داشت گریه میکرد برای اینکه متوجه بیدار شدنم بشه چند تا سرفه کردم

ویو مینجی: یونگی بیدار شده بود خیلی خوشحال بودمو محکم بغلش کردم+ببخشید ک تنهات گذاشتمو بدون خدافظی رفتم ☆اشکال نداره مهم اینه ک الان اینجایی... مینجی +بله ☆یه خواهشی ازت دارم +جانم بگو تو جون بخواه ☆جون ک ن اما قول بده پیشم بمونی +باشه قبول تو هم قول بده دیگ منو نگران نکنی ☆باشه. از بغل هم اومدیم بیرون ☆راستی تسلیت میگم بابت مادرت +ممنون🙂