𝖊𝖈𝖑𝖎𝖕𝖘𝖊♪🌚/part²☂︎🌝

*⚜️*: 💙🖤(هیوگو، که البته شخصیت منفی نیست) با بداخلاقی‌:شما یک‌ربع دیر اومدید! چشمان آبی_یخی‌اش،سردتر بنظر می‌آمد. اوا نگاهی به آلیسون و نورو انداخت که خودشان را با ترس عقب کشیدند. لوئیس روی اسکله بدون چتر نشسته بود و کشتی‌ها را تماشا می‌کرد. ادوارد هم پاهایش را با یک ریتم به زمین میزد و معلوم نبود چه می‌کند. فقط جین‌مری آرام بنظر می‌رسید، جوری که انگار داشت یوگا کار می‌کرد: یخورده ریلکس باش هیوگو! فقط تویی که آن‌_‌تایمی. هیوگو به احترام جین‌مری سکوت کرد. تمام خواهر برادرها مو بلوند و بور مانند پدر بدنیا آمده بودند ولی فقط هیوگو و جین‌مری موهای برنگ شب مادر را به ارث برده بودند. فقط اين نبود، تنها هیوگو بود که چشمان مادر را گرفته بود. اما از نظر اوا چشمان هیوگو بیشتر از مادر یخی بنظر میامدند. البته‌ اوا با اینکه چشمان عسلی و موهای قهوه‌ای داشت، خواهر محبوب هیوگو بود. سکوت ناراحت کننده‌ای بین‌شان پیدا شد که اوا را دلگیر می‌کرد، مثل همان باران سردی که می‌آمد. البته این سکوت توسط هیوگو شکسته شد، ولی به صورت دلگیر کننده. هیوگو هندزفری پنهان را از گوش ادوارد در آورد و به آن گوش داد. 💙🖤با تمسخر: _دسپاسیتو؟_ یعنی از این آهنگ مسخره تر وجود داره؟ ❤️🖤(جین‌مری)با لحن تهدید کننده:قرار شد علایق همو مسخره نکنیم! ادوارد زیرلب از جین‌مری تشکر کرد و جین‌مری در جواب لبخند زد. 💙🖤زیرلب:بهتره برگردیم هتل. جمله‌ش بیشتر به فح.ش شباهت داشت.

*⚜️*: 💜💛(نورو) رو به لوئیس: بیا بشین. لوئیس کنار او روی تاب سفید نشست. کوه بود و غروب نارنجی و مرغ دریایی و دریا و ساحل جلوی رویشان. 💜💛:بخون. 💛💚(لوئیس):ببخشید چی؟ 💜💛با خجالت:گفتم یکی از شعرهاتو بخون. لوئیس لحظه‌ای تردید کرد. درست است که هیوگو هم به رستوران داخل کشتی بود رفته، از همان‌ها که پیتزای دریایی و فلفلی میداد و موسیقی زنده‌ی ویولن‌سل داشت و بوی چوب میداد. ادوارد هم که مشغول آماده کردن یک سوپرایز برای یکنفر(احتمالا هیوگو که می‌خواست همیشه او را تحت تاثیر قرار دهد) بود و خواهرها هم به یک رستوران ایتالیایی رفته بودند. ولی نورو از خودش بود. گلویش را صاف کرد و....

*⚜️*: ❤️🖤:خانم مری الیوت شما چیزی درمورد پدر مادرمون میدونید؟ 💜💗(مری الیوت):مرینت و آدرین؟ ز*و*ج قشنگی بودن. اما همیشه کفش‌هاشون رو از برند زویی میگرفتن. از نظر من برند قشنگی نبود ولی وقتی با سلیقه‌ی اونا قاطی میشد قشنگ بود. مادرتون همیشه گل‌های صورتی و قلم و پدرتون پیانویی می‌گرفت. مادرتون برند لباس خودش رو داشت. من و اون یک‌جورهایی رقیب هم حساب می‌شدیم چون من اون زمانه بوتیک و طرح‌های خودمو داشتم اما اون کاری می‌کرد طوری شه که انگار ما دوستیم. عاشق کلوچه‌هاش بودم. جین‌مری اشکانش را پاک کرد و دستان چروکیده‌اش را گرفت:شما کمک بزرگی بودین. لبان صورتی خانم الیوت غنچه شد و خندید. اشاره کرد به موهای گوجه‌ای شده خاکستری اش‌:شاید پیر شده باشم ولی حافظم مثل قبل کار میکنه.

*⚜️*: ادوارد لحظه‌شماری می‌کرد هیوگو بخانه برسد. نورو و لوئیس از غروب تاحالا روی تاب بودند و دخترها پیش خانم مری الیوت رفته بودند. ولی هیوگو هنوز از شام در رستوران دریایی برنگشته بود. *** هیوگو رسید به هتل اما حتی کوچکترین نگاهی به ادوارد نیانداخت. به اتاقش رفت و ادوارد سریع دنبالش رفت. هیوگو درجا خشکش زد و ادوارد درمورد سوپرایزش تردید کرد،اما هیوگو بدون اینکه کت و شلوارش را عوض کند، به سمت پیانو دوید. سریع پشتش نشست و مشغول نواختن شد. _دارارارارارام دارارارارارام دارارارام دارارارارارام دارارارام دارارارام دارارارام دارارارام دارارارارارام دارارارام دارارام...._ هیوگو بطرف ادوارد خیز برداشت: از کجا اینو گیر آوردی؟ و او را بغل کرد. 💛🤍💚(ادوارد)با خجالت: یه بن داشتم. گفتم با کامیون برات بیارن. یخ هیوگو،آب شده بود.