the night cottage🌿🌃🐾🍵/part¹

ببینید من اگه که استیکر رو بین دو تا از اینا * گذاشتم یعنی از زبانش. نماد راوی:⚜️. اگه * نذاشتم یعنی دارن حرف میزنن.

*⚜️*: شب آخر تابستون درد داره مگه نه؟ آدرین این فکر رو با خودش کرد و توی تختش غلت زد. سعی کرد اینجور افکار رو از خودش دور کنه و قدردان لحظات خوب امروز باشه، باغ رفتن با مرینت، آلیا و نینو. خوردن هات‌داگ، بازی فکری کردن زیر درخت‌ها و یه آب‌بازی کوچولو. اما چقدر از اینا اهمیت داشت اگه فردا قرار بود بره کلاس هفتم؟؟! حداقلش با مرینت بود، خواهر یه سال کوچیکتر از خودش. جفتشون میرفتن کلاس هفتم، چون آدرین نیمه دومی بود. از این فکر لبخند زد. مرینت، خواهر شیرین، دست‌پاچلفتی و بامزه‌ی خودش. فقط و فقط هم مال خودش. سعی کرد دسر خوشمزه‌ی مامان رو به یاد بیاره که وقتی برگشتن خوردن، یا لباس جدیدی که پدر براشون طراحی کنه. فايده‌ای نداشت. یه‌بار دیگه غلت زد و زل زد به سقف. شاید اگه مثل مرینت طبقه‌ی پایین تخت دوطبقه می‌خوابید، نوری که از در نیمه‌باز به داخل می‌تابید به بلوز شلوار بلند و کشی راه‌راه سرمه‌ای_سیاهش می‌خورد و پیداش می‌کرد، اما عوضش خورده بود به بلوز شلوار بلند و کسی راه‌راه سفید_قرمز مری. مرینت از اسم مری خوشش نمیومد، اما آدرین خیلی دوستش داشت و حتی مرینت را گاهی جین‌مری(jinmery) صدا میزد. آدرین یه‌بار دیگه هم غلت زد و این‌بار بود که صدای مرینت در اومد. آروم‌چشمای اقیانوسی‌ش رو باز کرد و یک خمیازه کشید. آدرین به موهای مثل شب مرینت که وقتی باز بود صاف میشد اما وقتی میبستشون موج‌دار بود نگاه کرد. 💖:چرا اینقدر غلت میزنی؟ خسته شدم از این صدای جیرجیر. آدرین دست مرینت رو گرفت، طلسم شانس‌هایی که برای هم درست کرده بودن توی دستشون می‌درخشید. 💚:هیچی...فقط نگران فردام. 💖:نگران نباش. هر اتفاقی که بیفته، من پیشتم. آدرین لبخند زد و دستش رو کرد توی موهای زردش که توی شب درخشششون رو از دست داده بودن. چشم‌های جنگلیش رو بست و منتظر موند خواب بیاد سراغش.

*⚜️*: _بیب! بیب! بیب! مرینت با یه ضربه‌ی کاراته بیدار شد. فکر کرد خونه آتیش گرفته و این صدای آژیر آتیشه،اما فقط صدای ساعت بیدارشویشون بود. بدنش رو یه کش داد، رفت توی کمد چوبی و لباس عوض کرد. از بچگی همین کارو میکردن. آدرین هم بیرون لباسش رو می‌پوشید. هرکدوم سریع دوش گرفتن.🖤: بچه‌ها! صبحانه آمادس! صدای مادرشون بود. سریع رفتن و کروسان‌های مخصوص مادرشون رو خوردن. پدرشون به طراحی لباس علاقه داشت و مادرشون به آشپزی. گاهی اون دو از خودشون میپرسیدن که آیا مادر یا پدرشون اصلا وجه‌ی مشترکی داشتن؟ به اصرار مرینت،پیاده میرفتن. اون عاشق شروع پاییز بود. بندهای کتونی‌شون رو بستن و راه افتادن.

*⚜️* : مرینت هیچوقت از اون چاهی که بیرون خونشون بود خوشش نمیومد. یه سنگ انداخت توش و خواست رد شه. رد شد، اما هنوز هم فکر می‌کرد این صدا رو از چاه شنیده، صدایی که میگفت:استاد، استاد، یه اتفاق اشتباهی افتاده!