شیطان¹

با چشم های قرمزش داشت به من نگاه میکرد.نگاه کردن به اون چشم ها یکی از تجربه های دست‌نیافتنی بود ولی امکان داشت آخرین چیزی باشه میبینی. شمشیریم رو خیلی بی صدا در آوردم تا به اون شیطان حمله کنم.شیطان آرومی بود. کارن یه AK-47 برام انداخت.اروم گفتم:مرسی نمیخوام. تنها راه بود.اگه تفنگ رو بر می‌داشتم شیطان بلافاصله حمله میکرد.جوری که من حتی فرصت تیر زدن هم نداشتاتم . آروم به کارن گفتم:زود یه قلاده بده! (چی مگه دیوونه شدی؟!) (کارن زود!) (آه باشه بیا!) خیلی آروم به سمت شیطان رفتم و قلاده رو به دور گردنش انداختم و اکسل آمل قیر قابل توصیفی نشون داد.دستمو از پوست گرفته تا استوان زخم کرد.البته بهتره بگم دستم چپم کامل شکست.ولی خب ارزشش رو داشت.اسم شیطان کیم لیان بود.نصف گرگ نصف شیطان.البته فقط چشاش شیطانی بود و کلا گرگ بود.5 درصد مردم شهر حیوان خانگیشون کیم لیان بود.اه ببخشید با خودم 6 درصد. 5 ماه توی بیمارستان بستری بودم ولی هنوز هم ارزشش رو داشت. بعد از مرخص شدن از بیمارستان با ویلچر رفتم خونه پیش کیم لیان و کارن.کارن داشت از کیم لیان مواظبت میکرد.

وقتی رفتم خونه کارن به طور خوبی از من استقبال کرد.راستی کای هم بود. (سلام ایلای.گرفتن کیم لیان انگار برات دردسر داشته نه؟) (سلام کای.اره ولی ارزشش رو داشت٫ سلام کارن.) (سلام ایلای.کیم لیان حیوون خوبیه.) (سلام کیم لیان.دندونات از خون تمیز شد؟!) کیم=کیم لیان قرشی از سر خوشحالی کشید. (کارن باید یه اسم برای کیم بزاریم.) (باشه کای ولی چه اسمی؟) (به نظر من اورست خوبه.) (به نظر من هم خوبه کای نظر تو چیه؟) (نظر من خوبه.)

تمام شد حیحی•-•💕

کامنت و لایککک:″))