「ᴛᴏ ᴍʏ ᴏɴᴇ ᴀɴᴅ ᴏɴʟʏ ᴘᴜʀᴘʟᴇᴘᴀɴᴛs🕊️」

بالاخره...روزا میگذرن!الان یه ساله که باهمیم..با بهترین تجربه ها و خاطرات،تونستیم یه جمع دوستانه رو نگه داریم!بیشتر از بیست نفر،از کل ایران جمع شدن کنار هم و پرپل پنتس رو تشکیل دادن!دلیل زندگی من،و حتی چندنفر دیگه:)

پرپل پنتس...اینو بدونین که بخاطر زنده نگه داشتنم از همه چی بیشتر دوستتون دارم و ازتون ممنونم...واقعا بابت اینکه پیشم بودین تشکر میکنم...اونهمه خنده...سوتی...اما الان،همه و از جمله من،عوض شدیم،رفتیم،بعضی چیزا هیچوقت تغییر نکردن...اما هر اتفاقی که بیوفته،هیچ چیزی نمیتونه جلوی اینو بگیره که من بهترین آدم های زندگیم رو فراموش کنم!ممکنه زیاد سر نزنم،خبر نگیرم یا توی بحثاتون نباشم...اما این دوستی و قدرتش دیگه چیزی نیست که از بین بره!پرپل پنتس متشکل از کساییه که از ته قلبشون هم رو حمایت میکنن و سعی میکنن بهترین هارو خاطره کنن!هیچ اهمیتی نداره که چند کیلومتر و شهر دورتر،قدرت دوستی ما ثابت شدست!از تمام اعضای پرپل فقط بابت موندن پیشم تشکر میکنم:)

این،همون روزیه که ما شروع کردیم!و عقب نکشیدیم...روزیه که باعث زنده موندن چندین نفر شدیم،بهترین روزا و بهترین خاطرات...تمامشون چیزین که از اولین روز درست شدن،وقتی همو دیدیم،فقط متوجه شدیم برای دوستی باهم بدنیا اومدیم!بدون هیچ شکی میتونم بگم موقع‌ی تنهایی هر عضوی از پرپل بیشترین اهمیت رو نشون دادین،و سعی کردین ناامیدش نکنین...فقط ازتون ممنونم:)نمیدونم اگه شما نبودین چه اتفاقی برام میوفتاد...اگه شاید دکترم دیرتر میومد و نمیرسیدم به بلاگ تا لی/نکو از فرناز بگیرم:)چندتا اتفاق پشت هم افتادن،که ما فقط تونستیم باهم باشیم؟هیچ مهم نیست...ما الان همو داریم،پشت همیم و ناامید نمیشیم:)

برای کنار هم موندن،هرکاری کردیم...تا جایی که الان اینجاییم!یه سال پیش هم،ناامید نشدیم و ادامه دادیم!بدون اینکه خودتون چیزی بدونین،حال چندین نفرو خوب کردین!مهم نیست چه اتفاقات بدی رو گذروندیم،اونا گذشتن!و ما بازم پیش همیم...ممنونم:)