دوباره برمیگردمp2

سو: یهو افتادم روی تختش. بلند شدم و گفتم: تو چرا اینجوری میکنی. تهیونگ: این فقط یه شوخی بود. بعد اروم بهش میخندیدم. اون بلند شد که بره منم با دست بازم زد روی شونش و جلوم به زانو در اومد. سو: میشه اینقدر اذیتم نکنی. تهیونگ: اینا فقط یه شوخیه. توی چشماش خیره شدم و گفتم: بازم میای؟. سو: برای بیام. تهیونگ: که با هم ملاقات داشته باشیم. سو: مگه احمقم که بیام. خواستم از حالت دو زانو بلند شم که دوباره شونمو فشار داد و نشستم. تهیونگ: دوباره به چشماش خیره شدم. سو: روبم رو اونور کردم. تهیونگ: چونشو گرفتم و به سمت خودم اوردم و گفتم: میشه تو پرستارم باشی. پایان فلش بک. سو: براش تعریف کردم این خاطره رو و گفتم  اون موقع شما ۱۵ سالته بود و من ۱۴. تهیونگ: ولی الان من ۱۷ سالمه و شما۱۶.

سو: اقای کیم ازت برای بار دوم میپرسم و صادقانه جوابم رو بده. چرا نمیخوای بری. تهیونگ: سرم رو پایین انداختم و گفتم: به خاطر بدبختی هام. من جایی رو برای موندن ندارم و هیچ کاری ندارم. و مهم ترین دلیلم اینه که نمیخوام از پیش شما برم. سو: ولی من خیلی خوشحالم که قراره بری. تیمارستان مبلغی بهت میده که بتونی یک شغلی برای خودت راه بندازی. تهیونگ: سرم رو با امید بالا اوردم و توی چشماش نگاه کردم و گفتم: اگر تونستم پولدار بشم اونقت به دیدنم میای؟. اگر تونستم ادم موفقی بشم حاضری توی بهترین رستوران سئول به دعوت من به خوردن شام بیای؟. سو: خیلی دوست دارم پیشرفتت رو ببینم و اگر تا اون موقع موفق شدی حتما به دیدنت میام. تهیونگ: وقتی طراح معروفی شدم و ثروتمند شدم قول میدم که تو رو به خونه ام دعوت کنم و یکبار هم تو رو به بهترین رستوران سئول ببرمت.

سو: لبخندی زدم و گفتم: به عنوان دوستت با کمال میل قبول میکنم. تهیونگ: ولی اگر پولدار نشدم بازم میای به دیدنم؟. سو: معلومه که میام. من میام تا با هم پولدار بشیم. ............ سو: وقت خداحافظی با تهیونگ بود. رفتم به سمت اتاقش در زدم و وارد شدم. تهیونگ: روی تخت نشسته بودم و پشتم به در اتاق بود. بدون اینکه برگردم گفتم: اومدین دنبالم؟. برگشتم و گفتم: اما من نمیخوام...... با دیدن کسی که دیدم سریع ساکت شدم. خانم پارک🙂. سو: اقای کیم همونطور که گفتید وقت رفتنه. تهیونگ: بلند شدم و رفتم سمتش. اون چیه تو دستت. سو: خب این کفیه که داخلش براتون لباس گذاشتم که برای رفتن از اینجا لباس داشته باشید. خب پول تو جیبی سه ماهمو براتون گذاشتم داخلش. تهیونگ: لازم نب... سو: خودم دوست داشتم که کمکت کنم. تهیونگ: ازت ممنونم خانم پارک. وقتی بهترین طراح لباس کره شدم قول میدم ده برابرش رو بهتون پس بدم. سو: من فقط دوست دارم پیشرفتت رو ببینم. تهیونگ: دستش رو گرفتم و اون شوکه شده بود. دستشو میخواست توی دستم بیرون بکشه و من محکم تر دستشو گرفتم و یک لبخند ملایمی بهش زدم. سو: اون دستمو محکم گرفت ولی جوری نگرفت که دردم بگیره و دستمو ب‌و‌س‌ی‌د.

تهیونگ: اون با اعتراض بهم گفت تو الان چیکار کردی؟‌. منم بهش گفتم فقط روی دستت رو ب‌وس کردم. سو: کیف رو دادم دستش و گفتم بیا باید بری. تهیونگ: قبل از رفتنش بهش گفتم: لطفا از دستم ناراحت نشو من فقط قصدم این بود ازت تشکر کنم بابت زحماتی که تو کشیدی. سو: واقعا در تعجبم که تو چرا اومدی تیمارستان. تو که رفتارت درست و شایستست. تو واقعا مثل یک ادم عادی رفتار میکنی. تهیونگ: سرم رو پایین انداختم و گفتم: فقط به خاطر شماست و با تنها کسی که اینطوری رفتار میکنم شمایی. سو: در رو براش باز گذاشتم و گفتم سعی کن باهمه اینطور باشی. اون از اتاق بیرون اومد و گفتم: من از دستت بابت اون کار ناراحت نیستم چون فقط منظورت تشکر کردن بود. تهیونگ: لبخندی زدم و به سمت در تیمارستان رفتیم. درها باز شد و از اونجا بیرون اومدم. سو: خدانگهدار و منتظر جواب تهیونگ نشدم سریع در رو بستم. و به در تکیه دادم و گفتم: منتظرت میمونم تا تو رو در اوج پیشرفت ببینم. .............یک هفته بعد سو: ساعت ۸ شب بود و از مامانم اجازه مرخصی از تیمارستان رو گرفتم و بهش قول دادمکه ساعت۹ برگردم. میخواستم برم کافه و یک قهوه بخورم. وارد کافه شدم و رفتم نشستم سر یک صندلی و سرمو گذاشتم روی میز. گارسون: چی نوشیدنی میل دارید. سو: سرم رو بلند کردم و گفتم: نسکا... اقای کیم؟؟!!!!.