چرا رفتی پارت ۶!

برو بریم🙂❤

در اون لحظه هم حس اعصبانیت و هم حس ترس گرفتم. سوکی هم با چهره ای وحشت زده به پدر نگاه میکنه. با صدایی لرزان که توش یکم اعصبانیت هست میگم: ت..تموم این مدت...حر..حرف هامونو..گ..گوش میکردی؟... پدر با چهره ای اعصبانی و غمگین سر تکون میده. اعصبانیت وجودم رو فرا میگیره.( چرا بدون در زدن یا چیزی گفتن در رو باز کرده و دزدکی به حرف هامون گوش کرده؟!) بهش میگم: برای چی اینکارو کردی؟..میتونستی..حداقل بگی! سوکی با صدایی لرزان به پدر میگه: وا..واقعا میدونستی که مامان..این مریضیو داشت؟؟ پدر رو به سوکی میکنه و میگه: ا...سوکی...اره..متاسفم که بهتون نگفتم...ولی ولی... سوکی قبل از اینکه پدر حرفشو تموم کنه میزنه زیره گریه و با اعصبانیت از اتاق میره بیرون و قبل رفتن زمزمه میکنه: ازت متنفرم!

من هم میرم اتاق تیفانی تا پیش پدر نباشم. ولی قبل از اینکه برم پدر دستمو میگیره و میکشدتم منو توی اتاق. داد میزنم: ولم کن! پدر با صدایی اروم میگه: لطفا! باید یه چیزی رو بهت بگم! منم با کمی مکث قبول میکنم و شروع میکنه. : میدونم که..الان کاملا ازم متنفری ولی...میخوام دلیل تمام اینکاراو بهت بگم. میگم: و اینکه چرا از من خوشت نمیاد رو هم بگو! : راستش..از وقتی من و مامانت ا.ز.د.و.ا.ج کردیم مامانت اون مریضیو داشت...وفتی حامله بود بهم گفت: به بچه ها تا وقتی که گفتم هیچی نگو! نمیخوام از همون اول ناراحت بشن...فقط صبر کن تا زمان مناصبش برسه،منم قبول کردم...این..این دلیل این کارم بود و...اون یکی هم...راستش...اینکه فکر میکنی من دوستت ندارم سخت در اشتباهی! من عاشقتم آیوی! فکر میکنی وقتایی که دعوا میکردیم یعنی ازت متنفر بودم یا هستم؟؟ ولی اشتباه میکنی آیوی! قضیه اینم...خب اممم....منم یه مشکل روحی دارم...خب اممم..و توهم از همه بیشتر شلوغ بودی و منم زود اعصبانی میشدم..برای همونم مادرت گفت یکم ازت دور بشم تا بهتر بشم...وگرنه قبل از مریضیم...تو بچگیت کلی باهات بازی میکردم! خب...فکر کنم همین بود...

با دهانی باز و چهره ای شگفت زده به پدر نگه میکنم و با صدایی لرزان میگم: متاسفم..من..من نمیدونستم...ببخشید که بد رفتار کردم... با مهربانی پیشانی ام را میبوسد و از اتاق بیرون میرود. نمیخوام خونه بمونم! از اتاق میرم بیرون و دوباره در رو امتحان میکنم،چیک! در بازه! حتما پدر بازش کرده. لبخند کوچیکی روی لبم میاد و قبل از بیرون رفتن از خونه داد میزنم: من میرم بیرون! و درو میبندم. حالا چیکار کنم؟اها! میرم خونه ی سوفی! تو راه ۲ تا بستنی هم برای خودم و سوفی میگیرم. رسیدم! در میزنم و برادر سوفی( مارکو) در را باز میکند و داد میزند: سوفیییی! مهمون داری! با مهربانی مارکو را بغل میکنم و به سمت اتاق سوفی میروم. در میزنم،باز میکند: بل...آیوی! واای دختر سوپرایزم کردی! بیا تو. سلام میدهم و به اتاقش میروم: یه اتاق با وسایل زرد( سوفی عاشق رنگ زرد است. میشینم و کمی صحبت میکنیم و بستنی را میخوریم،بعد میگویم: راستی! بنظرت منظور مادرم از ادمای بد کیا بود؟ میگوید: اممم...شاید بعدا باهاشون اشنا میشی،شاید تو سال جدید مدرسه!

حدود ۲ ساعت بعد خداحافظی میکنم و میروم.به خانه میرسم و در را باز میکنم،هوفف،دیر نکردم! تیفانی مشغول آهنگ گوش کردن است و پدر ظرف میشورد و سوکی هم دارد بازی میکند. : سلام! من رفتم خونه ی سوفی و الانم اومدم! ( وای چه حرف مسخره ای زدما) همه سلام میکنند و بعد دوباره مشغول کارشان میشوند. به اتاقم میروم.خبببب فردا روز جدید مدرست و شاید با اون ادما اشنا شم! صبح: درینگ درینگ! ساعت ۷ با صدای ساعتم بیدار میشم و سریع حاضر میشم در رو باز میکنم و میبینم که سوفی منتظرم است! تیفانی و سوکی هم با عجله از خانه به سمت مدرسه میروند. من هم با سوفی تا مدرسه میروم.میرسیم،اهههه زنگ اول ریاضی داریم! نهههه زنگ تفریح: با سوفی روی یک میز میشینیم و خوراکی امان را میخوریم. ناگهان یک دختر با موهای مشکی به سمتمان می آید و رو به نن میگوید: چه گردنبند قشنگی! ادامه دارد...