خاطراتی از نور قسمت اول

من کلارام و امروز اولین روزی هست که به مدرسه ی جدید میرم. هم ذوق زده ام هم استرس دارم . به این فکر میکنم که اگه دوستی توی این مدرسه پیدا نکنم خیلی تنها میشم. توی راه مدرسه بعضی از بچه هارو دیدم وقتی به مدرسه رسیدم خیلی استرس بیشتر گرفتم دستام یخ زده بود. وقنی وارد مدرسه شدم نگاه بقیه کاملا عادی بود. وارد کلاس شدم . بچه بهم خوش امد گویی گفتن معلم ازم خواست پیش اِستیو بشینم. اون خوشگل بود. اون پسر بدی نبود . توی درس هام بهم کمک کرد باهوش بود . چند روزی گذشت و من بلاخره دوستی به نام سِلین اون خیلی دختر مهربونی خیلی خوش حالم که دیگه تنها نیستم . بعضی وقتا بعضی ها من رو مسخره میکنن . بخاطر اینکه موقع حرف زدن استرس میگیرم . و کلمات رو اشتباه تلفظ میکنم . امروز دوباره این اشتباه رو کردم ولی استیو از من طرفداری کرد و در عوض حرف اونا بهشون گفت : اگر شما جای اون بودین چیکار میکردین به خودتون میخندیدید؟ من از کار استیو تعجب کردم . سلین به من میگه تو به اون علاقه داری وولی من اینجوری فکر نمیکنم اون بقل دستیمه و رفتار من کاملا عادیه!

من تک فرزندم و نام مادرم نامی و پدرم فِرِد هست . من یک دختر کاملا معمولی از یک خانواده معمولی هستم . علاقه ی زیادی به کتاب خوندم و بازی بسکتبال دارم . چند روز دیگه مسابقات ماهانه ی بسکتبال شروع میشه و من هم در این مسابقه شکرت میکنم... امروز روز مسابقه است . برای مسابقه به سالن رفت عجیب بود استیو هم توی اون مسابقه شکرت کرده بود و هم گروهی من شد . بخاطر اشتباه من مسابقه رو باختیم . حس خیلی بدی هم تیمی هام به من دست و پا چلفتی میگفتن اون ها تو بسکتبال رو به طرفم پرت میکردن و میگفتن تو یک دستو پا چلفتی بیشتر نیستی همون موقع استیو اومد دستمو گرفت و شروع به دویدن کردیم و از اونجا دور شدیم . یکم تعجب کردم که استیو کمکم کرد . اخه اون به هر کسی کمک نمیکنه .

روز ها پشت هم میگذشتن تا یک رو فهمیدم سلین به لی سون علاقه داره لی سون فلج بود و خیلی از بچه های مدرسه اون رو بخاطر این مشکلش مسخره میکردن . میدونم خیلی ناراحت کننده است . سلین هر روز از دور مراقب لی سون تا کسی اون رو مسخره نکنه منم چند باری بهش کمک کردم . کمک کردن به لی سون حس خوبی داشت. یک روز وقتی از زنگ ناهار به کلاس برگشتیم نامه ای روی میزم دیدم که توش نوشته بود دوست دارم . خیلی تعجب کردم یعنی این نامه رو کی نوشته بود . کلاس شروع شد و استیو نامه رو اتفاقی دید ولی تعجب نکرد . یعنی ممکنه اون این نامه رو نوشته باشه. نه خیالاتی شدم این امکان نداره .

دیروز وقتی میخواستم به به خونه برگردم دوچرخه ام خراب شد همون موقع استیو اومد و من رو تا خونمون رسوند . ازش تشکر کردم و به اتاقم رفتم و برای چندمین بار نامه رو خوندم . خیلی فکر کردم که ممکنه این نامه رو کی نوشته باشه اما چیزی به ذهنم نرسید روز بعد نامه رو به سلین نشون داوم اون خیلی ذوق زده شد . و گفت میتونیم از روی دست خطش صاحب این نامه رو پیدا کنیم . گفتم شاید اصلا این نامه برای من نباشه ولی وقتی نام هرو برگردوندم پشتش نوشته بود برا کِلارام خوشکم زد واقعا اون نامه برای من بود . سلین گفت : دو راه داریم یا بلند نامه رو بخونیم و بگیم اینو کی نوشته یا از روی دست خط طرف رو پیدا کنم . راه اولش شدنی نبود همین جوریش باید مراقب رفتارمون باشم تا سوژه ی بقیه نشیم حالا به راحتی خودمون رو سوژه ی بقیه کنیم؟!! سلین گفت : بهتره راه دوم بریم موافقی ؟ گفتم : مگه چاره ی دیگه ای دارم . قرار بر این شد که دفتر تمام بچه هارو بگریدیم و از کلاس خودمون شروع کردیم . اگه کسی میفهمید توی دردسر بزرگی می افتادیم.

اول به سراغ کیف هایی رفتیم که بهشون شک داشتیم اولین نفر لیون بود . اون یکی از بچه های خوشگل مدرسه بود . ولی من ازش متنفر بودم خیلی از خود راضی بود . دختر های زیادی توی مدرسمون با اون علاقه مند بودن . به سلین گفتم : مطمئنی دیدن دست خط اون کار درستیه ولی فکر نمیکنم اون به من علاقه داشته باشه سلین گفت : ندیدی چطور بهت نگاه میکرد ؟؟!! وقتی دست خطش رو دیدیم اصلا شبیه چیزی که توی نامه بود نبود کاملا متفاوت بود. گفتم : دیدی گفتم !! سلین هم سرش رو تکون داد رفتیم سراغ کیف لی سون . گفتم : ولی اونن..!!! سلین هم گفت : بهتره بدونم که اون کسی علاقه داره یانه . سرم رو به علامت تایید تکون دادم دفترش رو در اوردیم .. نه دست خط اونم نبود زنگ خورد و بچه ها کم کم اومدن سر کلاس ماهم طوری رفتار کردیم که انگاز از اول تا اخر سر جامون نشسته بودیم!!!

روز بعد دوباره مشغول به دیدن دست خط ها شدیم گفتم : سلین من به استیو شک دارم . سلین نگاهی پر معنی بهم کرد هردو بدون مکث به سراغ کیف استیو رفتیم داشتیم دفترش رو باز میکردیم که .....