جواهر! پارت ۱۱۱۱ فصل ۷

امیلی جون دست در.از کرد تا دست ادرین بگيريد که خود ادرین جلو رفت و دست امیلی جون رو گرفت .. گفتم:ما اومديم شمارا ببينيم حالا براي اون دير نميشه. امیلی جون گفت:برو ...برو دير شد. ژاکلین کيفش را برداشت و بعد از سفارش فراوون به پرستار راهي فرودگاه شديم. ادرینا پروازش تاخیر داشت و تازه رسیده بود و بعد اینکه رسوندیمش خونه رفتیم فروشگاه..يه لباس عرو.س ساده ولي خيلي شيک خريديم..سفید رنگ بود..وقتي پوشيدمش ژاکلین دوباره به يادم انداخت که بي ن.ق.ص ترين هي.ک.ل رو دارم و ادرین با ديدن من داخل لباس عرو.س دهنش از تع.جب باز موند و نميدونست چي بگه!

دو دست لباس مجلسي ديگه هم خريديم،و ژاکلین هم براي خودش لباس خريد.ادرین لباسي پسند نميکرد و بيشتر کت و شلوار ها رو نميپسنديد..با اصرار هاي من و ژاکلین بر سر يه لباس بالاخره متقاعد شد و اونو خريد...شب شده بود..خيلي دلمون ميخواست برگرديم بيمارستان ولي از خستگي چشمامون باز نميشد پس به سمت خونه رفتيم..ژاکلین کليد را داخل قفل انداخت و وارد شديم. کتش رو همون اول روي زمين انداخت و رفت تو اتاقش ادرین بلند گفت:ژاکلینننننننننننننننننن...تو چرا اينقدر ش.ل.خ.ت.ه اي.. ..بيا مرتب کن..

ژاکلین برو با.با.يي تحويل ادرین داد و در اتاقش رو زود بست. ادرین تند به سمت اتاق ژاکلین دويد و دستگيره رو گرفت پايين ولي در باز نشد ادرین گفت:به من ميگي بر.و با.با؟باز اين درو ببينم. ژاکلین با صداي بلند خنديد و گفت:بر.و با.با. ادرین فشار در رو بيشتر کرد..در نيمه باز شد..ژاکلین فرياد زد:واييييييييي..شلو.ار پا.م نيست..باز کردي نکردي ها..ببند درو. ادرین با خنده به من نگا.ه کرد و گفت:کسي که با داداشش بد حرف ميزنه تقا.صش همينه. ژاکلین گفت:باشه باشه... درو ببند بي ابر.وم کردي. ادرین ديگه فشار نميداد ولي در کمي باز بود..ادرین دوباره خنديد و گفت:بزار ادبت کنم. ژاکلین گفت:تو رو خدا  ادب کردن رو  رو بزار براي بعد  ادرین دستگيره رو و.ل کرد...و به سمت من اومد و با خنده گفت:چرا هنوز اينجا ايستادي؟ _ميخواستم مواظب باشم به ژاکلین اسيبي نرسوني. ادرین دست به کمر زد و گفت:فکر کردي من همچين ادميم؟ ابر.ويي بالا انداختم و گفتم:ازت بع.ي.د نيست. و سريع وارد اتاق شدم ..لباسام را عوض کردم ..ادرین هم لباساشو عوض کرد..درساي دانشگاه داشت و داشت اونا رو ميخوند..منم وارد اشپزخونه شدم و ديدم ژاکلین روي صندلي نشسته و يک کتاب جلوش هست.

صندلي کناريش رو کشيدم و گفتم:چيکار ميکني؟ ژاکلین نگا.هي به من که کنارش نشسته بودم کرد و گفت:هيچ غذاي ساده اي نيست که با مواد غذايي که من دارم درست بشه.. کتاب رو بستم..ژاکلین با تعجب نگاهم کرد و گفت:چرا بستي؟ _تو بگو چه موادي داري؟ ژاکلین شروع کرد به گفتن موادي که داشتن. بعد از اينکه گفت گفتم:اووووووووه با اينا که ميشه يک عالمه چيزي درست کرد. و چند تا غذا پيشنهاد دادم و ژاکلین يکيشو قبول کرد و هردو شروع کرديم به درست کردن..البته بيشتر کارهارا من ميکردم و ژاکلین نگا.ه ميکرد..وقتي گذاشتيم داخل ماهيتابه تا سرخ بشه ..زير چشمي نگاهي به ژاکلین که حو.اسش پرت شده بود

ولي چشمش به غذا بود کردم و گفتم:واي ژاکلین تو دوروز ديگه ميخواي بري خونه شو.هر یه غذا بلد نيستي درست کني؟ ژاکلین سرش را بالا اورد و گفت:خيليم بلدم. و قاشق داغ و روغني رو برداشت و دنبال من دو.ييد و گفت:ميخواي بهت نشون بدم. منم بدو بدو به سمت اتاقم ميرفتم که در اتاق باز شد و من پر.ت شدم داخل ب.غ.ل ادرین.. ژاکلین خنديدو گفت:به اغو.ش يا.ر رسوندمت. ادرین دستاشو دو.ر ک.مر.م ح.ل.قه کرده بود که نيوفتم..ولي کم کم بازشون کرد..خودمو بيرون کشيدم که ادرین گفت:ژاکلین جان هميشه از اين کارابکن..اين مری که خودش نمياد تو ب.غ.ل ما هميشه بايد يکي دنبالش کنه. م.ش.ت.ي دا.خل باز.وش زدم و گفتم:پر.و. صداي زنگ ايفون مکالمه ما رو قطع کرد و ژاکلین به سمت ايفون رفت.

چرخيدم به سمت ادرین و چ.پ چ.پ نگا.هش کردم.سنگيني نگا.هم رو خوند و بهم نگا.ه کرد و گفت:بله؟ با لحن مح.کمي گفتم:ادرین جان..عز.يز.م..يک خواهشي بکنم. ادرین لبخند جذپابي زد و گفت:شما جو.ن بخواه. اخ.مي کردم و گفتم:من جو.ن نميخوام فقط خواهشا جلوي بقيه از اين شوخيا نکن. ادرین شونه ای بالا انداخت و گفت:من که چيزي نگفتم. ل.با.مو جمع کردم و چشا.مو ري.ز و گفتم:اصلا. با صداي اقا گابریل رفتم به سمت پذيرايي. با ديدنم دستاشو براي بغ.ل کردنم باز کرد.لبخندي زدم و به سمتش رفتم.با لحن پدر.انه اي گفت:سلام دخترم. _سلام اقا گابریل.

ادرین وارد شد و سلامي کرد..چند قدمي از اقا گابریل دور شدم.گفت:دلم برات ت.ن.گ شده بود. _منم همينطور. _به خدا تازه فهميدم  چه قدر مری دو.ست دارم... ادرین با لحن مظلو.مانه اي گفت:تمری قدر خودتو بدون بابا کم پيش مياد کسي رو دو.ست داشته باشه فکر کنم تو عمر.ش فقط 4 نفر رو دوست داشته باشه که 5 تويي. چشام گر.د شد يعني دو.ست داشتن اينقدر سخ.ت بود براش؟ گفتم:کيا رو دو.ست دارن حالا؟ ادرین نگاهي به پدرش کرد و گفت:اولي ماماني(پدر اقا گابریل)بعد مامان امیلی که همه عا.ش.ق.شن..بعدشم همين ژاکلین لو.س و فیلیکس و  حالا هم تو... اقا گابریل گفت:  من همه بچه هامو به يک اندازه دو.ست دارم. همه باهم خنديدم.ژاکلین خودشو روي مبل انداخت و گفت:بشينين ديگه تعا.رف ميکنين؟ همه نشستيم..اقاگابریل که معلوم بود خسته ست.ژاکلین گفت:بابا بيمارستان بودي؟ نفس عميقي کشيد و گفت:اره ..ميخوام اين روزاي اخر پيشش باشم تا اون روزاي جووني که نتونستم باشم جبران بشه...تا اينکه..

اقا گابریل ضعي.ف نبود اما گريه ميکرد. ژاکلین با صداي گرفته اي گفت:بريم شام بخوريم؟ من و ژاکلین سريع ميز را چيديم و صداشون کرديم.اقا گابریل با خنده از دستپخت من تعريف ميکرد ولي ادرین اعتقاد داشت که من نبايد غذا درست ميکردم و ژاکلین  بايد يادبگيره که غذا درست کنه. در کل سکوت بود و فقط صداي بهم خوردن قاشق چنگال ها بود،يک صندلي خالي هم بود که ژاکلین به اشتباه جلوش بشقاب گذاشته بود و اشتباه باز  اينکه اقا گابریل درون اون ظرف هم غذا ريهت. وقتي که ژاکلین به اشتباه و بدون فکر گفت:مامان چرا نمياد؟ديگه نزديک بود اشکم بريزه.. غذا به سرعت خورده شد و ميز با کمک همه جمع شد و من شستن ظرفهارا برع.ه.ده گرفتم.ژاکلین کمي تعار.ف کرد ولي قبول نکردم.ميدونستم اگه الان امیلی جون اينجا بود نميذاشت من دست به سياه و سفيد بزنم. همه داخل هال نشسته بودند کار شستن ظرفها تموم شد..يک ظرف ميوه چيندم..ميخواستم تنهاشون بزارم نميشد هرجا که اونا ميرن منم برم.. پيش دستي ها رو بردم و بعد کارد ها..

منتظر يک تعارف کوچيک بودم تا ظرف ميوه را بيارم و کنارشون بشينم ولي وقتي ميديدم وقتي من ميرم همشون سکوت ميکنن ترجيح دادم داخل اشپزخونه سرخودم را به کاري مشغول کنم..همون موقع صداي زنگ تلفن اومد.ژاکلین باصداي بلند گفت:مری ،لطفاهمون تلفن را جواب بده روي اپن. تلفن را برداشتم و جواب دادم. _الو! اون طرف خط:سلام...مرینت خانم شمايي؟ من:بله..سلام ببخشيد نشناختم! خنده اي کرد و گفت:ادامم. اهاني گفتم...چند ثانيه به سکوت گذشت که گفت:بابا هست؟ _بله کارشون دارين؟ _نه اره دیگه پس واسه چی زنگ زدم؟ از لحن خودمونيش حا.لم به.م خو.رد سريع گفت:نه ميخواستم بگم ما تا يه ربع ديگه اونجاييم ..فعلا خداحافظ. تلفن رو قطع کرد..ژاکلین بلند گفت:کي بود؟ از اشپزخونه اومدم بيرون و گفتم:اقاادام. اقاگهبریل که انگار ع.ص.با.ني شده گفت:چي ميگفت؟ _گفتن تا يه ربع ديگه ميان. ادرین و ژاکلین همزمان به اقا گابریل نگا.ه کردن. اقاگابریل گفت:مرینت جان بيا بشين قبل از اينکه اونا بيان. ادرین سريع جايي کنار خودش برام باز کرد منم نشستم. اقاگابریل نگا.هي به گلهاي فرش کرد و گفت:دخترم! ژاکلین سريع گفت:بله بابا؟ اقا گابریل نگا.هي به ژاکلین کرد و گفت:باشما نبودم. _با من بودين؟ اقاگابریل نگا.هم کرد و گفت:بله. زير چشمي به ژاکلین نگاه کردم..دل.خو.ر شده بود..اقاگابریل دست کرد داخل جيب کتش و يک جعبه کوچيک دراورد و به سمتم گرفت و گفت:اينو امیلی داد بهم..امشب..ما.له مادرم بوده..داده به عرو.سش..مادرم قبل از مر.گش ميگفت که اين انگشتر ما.له بهترين عرو.سمه يعني امیلی...