من دیوانه نیستمp4

سلام به همه . ناظر لطفا رد نکن اخه من داستانم چیزی نداره که الکی ردش میکنید .

دیدم باند دستشم کاملا خونی شده . ماشین رو کنار خیابون نگه داشتم و زنگ زدم رئیس و گفتم که باند دست اقای کیم رو عوض میکنیم و بعدش حرکت میکنیم . تلفن رو قطع کردم و رفتم داخل داشبورد دنبال جعبه کوچک کمک های اولیه میگشتم ولی پیدا نکردم و بعدش رفتم صندوق عقب رو نگاه کردم ولی اونجا هم چیزی نبود . رفتم سراغ ساکم و شالی که از مادربزرگم یادگاری داشتم رو برداشتم و رفتم سراغ اقای کیم . باند خونی رو باز کردم و کمی اب داخل بطری رو برداشتم و ریختم بر روی دستش و شال رو دور دستش تاب دادم و بستمش . تهیونگ :ازت ممنونم . سو :خواهش میکنم🙂 . سوار شو تا بریم . تهیونگ :اشکال نداره من بیام جلو بشینم . سو :اشکال نداره . تهیونگ : سوار شدیم و ماشین حرکت کرد توی راه بودیم که بهش گفتم چقدر این پارچه زیباست . سو : ممنونم . این پارچه رو مادربزرگم وقتی ایران بود برام یادگاری خریدش (عکس بالای همون شاله هست) .

تهیونگ : ممنونم که همچین چیز با ارزشی رو دور دست من پیچوندی . سو :خواهش میکنم . اقای کیم خیلی با محبت با ادم صحبت میکرد و ادم خیلی خوشحال میشد که کسی باهاش اینطور باهاش صحبت کنه . ۶ساعت بعد . سو : برای استراحت کنار جاده چادر زدیم . رئیس : باید همه رو ببریم داخل این ده تا چادر و بعضی ها از پرستار ها داخل چادر مواظب روانی ها باشن و چند نفر هم باید بیرون از چادر مواظب باشن . سو :من از بیرون مواظبم . رئیس: خیلی خب . حالا میخوای کیم تهیونگ توی کدوم چادر باشه . سو: حالا یکی رو انتخاب میکنم و میفرستمش که بره اونجا بخوابه . یک لحظه به دورم نگاه کردم و متوجه شدم که اقای کیم نیستش . ترسیده بودم عرق سرد داشت ازم میریخت رفتم پیش ماشین خودم و دیدم اونجا نبود بعدش رفتم سمت ماشینم و بعدش اتوبوس و هتل و ۱۰ تا چادر ولی بازم اونجا پیداش نکردم . خواستم برم پیش رونیکا و بهش بگم چه اشتباهی کردم .

رفتم سمت اتشی که پرستارها برای خودشون درست کرده بودن شدم که دیدم اقای کیم کنار پرستار ها دور اتیش نشسته و داره میخنده و دست میزنه . بهش لبخند زدم و براش خیلی خوشحال بودم که اینقدر خوشحاله چون یک دکتر وقتی میبینه مریضش شاده و لبخند میزنه واقعا شاد میشه . ولی الان وقت شادی نبود . تهیونگ : یکی از پرستار ها داشت برامون اهنگ میخواند و هممون براش دست میزدیم و دور اتیش گرممون میشد ولی یهو یگی اومد و یک سطل اب ریخت روی اتیش . سو : هتون بلند شید باید برید سر جاتون و مواظب باشید کسی از بیمار ها فرار نکنه و شما اقای کیم تهیونگ ،برای چی بدون اجازه من اومدی اینجا . دنبالم بیا . تهیونگ :از سر جام بلند شدم و با سو رفتم به سمت ماشینش . برای چی اومدیدم اینجا . سو : تو توی ماشین بخواب و منم همینجا دم ماشین نگهبانی میدم . تهیونگ :پس تو چی؟ . سو :من بیدار میمونم و مواظب اطراف هستم که کسی از بیمار ها فرار نکنه . تهیونگ :وقتی خسته شدی میتونی بیدارم کنی تا کمکت کنم . سو :مثلا چه کمکی؟ .تهیونگ : اینقدر باهات صحبت میکنم که خوابت نبره . سو :ممنونم😅 . تهیونگ : سوار ماشین شدم . سو : برات یکی از شیشه ها رو میارم پایین که هوا رد و بدل بشه . تهیونگ :ممنونم . سو :حوصله ام سر رفته بود . گوشیمو روشن کردم و تصمیم گرفتم برم داخل گوگل سرچ کنم ببینم کیم تهیونگ کیه و بیشتر ازش بدونم . یک ویدیو روی صفحه گوشیم اومد که زیرش نوشته شده بود : کیم تهیونگ پسر رئیس جمهور کنونی کره برای امنیت کودکان در خیابان ها صحبت میکرد ....وقتی ویدیو رو کامل نگاه کردم رفتم و چند ویدیوی دیگه هم نگاه کردم و فهمیدم که چه ادم صلح طلب و مهربونی هست و الان اون ادم داخل ذهن من یک ادم مغرور و خود خواه شکل گرفته و من اون رو قضاوت کردم . خسته شده بودم از اینکه روی اون صندلی نشسته بودم و برای همین از سر جام بلند شدم و یکم قدم زدم و بعدش یک نیم نگاهی به داخل ماشین انداختم که با جای خالی اقای کیم مواجه شدم....

ناظر لطفا منتشر کن . داستانم چیز بدی نداره . بخوانش خودت متوجه میشی . خب این پارت هم به پایان رسید خدانگهدارتون