[گرگینه سفید]

از زبان سوگند(وقتی بچه بود) نمیدونم چرا ولی به طرف در یکی از اتاقا کشیده میشدم درو آروم باز کردم رفتم نزدیک تر صورتش واضح نبود ولی ...ولی چرا این شخص تیر خورده بهش نزدیک تر شدم با دیدن صورتش خشکم زد

جیغ کشیدم....... غی.ر ممکن ...بود ....من فکر میکردم .... فراموشش کردم (الان) با ترس از خواب پریدم صورتم رو تو آینه ی قدی جلوی تخت دیدم پر ترس بود پر نگرانی من از کی اینطوری شده بودم به ساعت روی دیوار نگاه کردم ساعت سه صبح بود....(در اسلاید های بعد متوجه میشید چی شده) از سر جام بلند شدم گشنه ام بود... لامپ اتاق رو روشن کردم احساس میکردم یک چیزی کناره پنجره اس ولی انقدر گشنه ام بود بهش توجه نکردم...

بعد کلی بدو بدو رسیدم به آشپز خونه ... موندم کدوم آدم عاقلی اینقدر آشپزخونه رو دور میسازه 😑💔👊 بنده خدا ها خدمتکارااا😑 دلم براشون میسوزه من:از بس با خودم حرف زدم مریضی چند شخصیتی گرفتم یک دقیقه نگرانم یک دقیقه میترسم یک دقیقه خسته ام😑 همش تقصیر این خدمتکاراس ها اصلا باهام حرف نمیزنن سامیار هم که آدم حرف زدن نی😣

که یک دفع صدای شکمم در اومد 😕😣 اصلا شانس ندارم خوبه جلوی خدمتکارا ضایع نشدم همینجوریش هم بهم میخندن 😐 من:آخ پاک دیوونه شدم لامپ آشپز خوته خاموشه نشسته ام دارم با خودم حرف میزنم 😐😂ايشالله دیوونه نشده باشم پاک مغزمو از دست دادم😣 لامپ رو روشن کردم و روی گاز و نگاه کردم یک دیگ بزرگ بود خیلی خوشحال شدم هنوز چیزی از خوشحالیم نگذشته بود که

با دیدن دیگ خالی از غذا تو زمین فرو رفتم😐(واقعا تو زمین فرو نرفته فقط از ناراحتی زیاد رو زمین سرد آشپزخونه دراز کشیده😂) مجبوری تخم مرغ درست کردم و خوردم بعد رفتم اتاق خوابم هنوز میترسیدم ازش رفتم کنار پنجره یک عروسک کوچیک دیدم اندازه بنده انگشتم بود😂 من:تو چقدر نازی دسمتو رو موهاش کشیدم احساس میکردم موهاش واقعیه از شدت خستگی زیاد روی صندلی کنار پنجره خوابم برد

میشه لطفا حمایت کنید 💚🙏 چند مدته این رمان رو مینویسم ولی کم حمایت میشه💕 عیدتون هم پیشاپیش مبارک💜 و در آخر اضافه کنم امشب میخوام گوشیم عوض کنم