خانم لجباز و آقای مغرور پارت ۱۴

ناظر عزیز و محترم لطفا منتشرش کن 🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏🙏

چیه؟نکنه حسو***دیت می شه،آره؟ آدرین در حالی که چونه ام رو ول می کرد تقریبا هولم داد وکمی به عقب پرت شدم با دست چونه ام رو می مالیدم و زیر لب بهش فحش می دادم... آدرین:صد دفعه بهت گفتم من عمرا سرتو یکی حس**ودی کنم...عددی نیستی آخه...یه مج*رم رو داری از من سرتر می دونی؟مغز خر خوردی دیگه...کاریش نمی شه کرد...اگرم می بینی بهت دارم بها می دم روت رو زیاد نکن...فقط واسه اینه که دستم امانتی...همون موقع هم تو ایران به سردار گفتم تنها بیام بهتره تو فقط دردسری یه دردسر بزرگ...دیگه حوصلت رو ندارم...حوصله ج*ن*س شما رو ندارم...ازهمه تون متنفرم...الانم به زور دارم تحملت می کنم اونم فقط بخاطر سردار کاشانی و احترامیه که واسه دایی و بابات قائلم...پاتو از گلیمت دراز تر نکن که بتونم سالم تحویلت بدم به خانواده ات...بعضی وقت ها مهربون می شم به روت می خندم پر رو می شی ...پس از این به بعد خبری از مهربونی نیست...هر چی گفتم باید گوش کنی من رئیستم شیرفهم شدی؟حالا هم برو سریع هرچی خرت وپرت داری جمع کن بریم وقت نیست

با خشم و بغض و انزجاربهش خیره شدم...کلی حرف تویه دلم بود که می خواستم دهنم رو باز کنم و بهش بگم. اما چه کنم اگه کاری می کردم گزارش می داد به سردار و می ذاشت پای سرپیچی از دستورات مافق... دویدم تواتاقم نمی خواستم گریه کنم که فکرکنه ضعف نشون دادم...تمام لباسامو جمع کردم اونایی که مال خودم نبود و باید می ذاشتم تو هتل نینو خودش می دونست باید چی کارشون کنه... مسواکم رو از تو دست شویی برداشتم...با غرور خاصی رفتم توی سالن.اخمام توهم بود و محکم ایستاده بودم.من سروان آرمانم.این رو که فراموش نکردم؟هنوز هم می تونم اون جذبه خاص خودم رو داشته باشم و ضعف نشون بدم.

رو کاناپه نشسته بود طبق معمول و داشت گزارش تایپ می کرد خود شیرین...انگار من تو این ماموریت هویجم دور ازجونم....نشونش می دم که منم عرضه دارم مرینت:خیلی خب رئیس تموم شد بریم کلمه رئیس رو با طعنه گفتم.نیم نگاهی بهم انداخت و چمدون خودش رو برد جلوی در. مردک نمی گه من دخترم چطوری این چمدون سنگین رو بردارم؟به هر حال قرار نیست ضعف نشون بدم چمدونم رو برداشتم و رفتیم تو آسانسور... تو آسانسور وسایلام رو چک می کردم در آسانسور که باز شد پیشخدمت اومد وچمدون هامون رو برد تویه تا کسی گذاشت آدرین بعد از سر زدن به پذیرش رفت بیرون منم به دنبالش رفتم بیرون.تا رسیدن به محل کامیونها هیچ حرفی بینمون رد ودبدل نشد. با رسیدنمون به شرکت سریعا رفتیم سمت کامیون ها.دیگه بار زده بودن... آدرین:دهنت رو می بندی چیزی نمی گی یوقت کار دستمون ندی مرینت:نمی تونم قول بدم آدرین:تو بی خود می کنی.حرف رو حرف من بیاری.دور شغلت و یه خط قرمز می کشی می دونی که می تونم این کار رو بکنم پس ساکت شو مرینت:درجه ای نداری که بهش بنازی...کاری هم خدارو شکر از دستت برنمیاد. خدا خر رو شناخت بهش شاخ نداد دیگه پوست لبش رو با عصبانیت می جوید ومحکم مچ دستم رو تو دستش گرفته بود.

مانی دستش رو انداخت دور شونه ام که از این حرکتش جاخوردم و خودم رو کشیدم عقب مانی:چیزی شد؟ناراحت شدی ع*ز*ی*ز*م؟ ای حالم بد شد مرینت:نه دوست ندارم آدرین این چیز ها رو ببینه اخلاقش رو که می بینی خودت مانی:دوسش داری؟ آره جان عمه ام.خیلی دوسش دارم می میرم براش ایـــــــــــــش حالم بد شد.حالت رو می گیرم آقا آدرین، برگشتم تو چشم های مانی نگاه کردم و با پوزخندی بر لب گفتم:آره..خـــــــــیلی... مانی اخم شیرینی کرد وگفت:مسخره می کنی؟ مرینت:به نظرت باید دوستش داشته باشم؟ مانی:خب شما دوتا نامز***دین گفتم شاید دوستش داری عسل:خب آره نامز****دیم ولی دوس*تش...نه ندارم مانی::می تونیم باهم باشیم؟حالا که دوس*تش نداری؟

ادامه تو نتیجس عزیز دلم