اشکار شدن هویت

لیدیباگ: یکبار دیگه پاریس رو نجات دادیم ولی این اَواخر کت نوار یه جور دیگه ای شده بود🤔 مثل همیشه باهام گرم برخورد نمیکرد و کمتر میگفت «☆بانوی من☆»😕 با اینکه عاشق کت نوار نیستم ولی از این رفتار هاش خیلی ناراحتم😔

این فضیه تا یک هفته ادامه داشت ⏱️ تا اینکه طاقتم تموم شد و گفتم:«کت نوار چی شده؟ خیلی رفتارت باهام سرد شده😔 اگه چیزی هست بهم بگو☺️ کت نوار: چیزی نیست که راجبش بخایم حرف بزنیم😐 لیدیباگ: من برگشتم خونه، شب رو نتونستم خوب بخابم تا اینکه صبح شد و رفتم مدرسه🏫 با خودم یکی از کادو های تولد ادرین هم اوردم🥺 ادرین رو اونجا دیدم، خیلی ساکت و گوشه گیر بود😔

با قدرت رفتم جلو 💪(البته قدرت روح و روانی😅👻) هرچی به ادرین نزدیک تر میشدم احساس«ترس،استراب،خجالت و.....» میکردم😨

تا اینکه بالاخره بهش رسیدم و گفتم:«ممد قلی یعنی یابو الفی یعنی. اه ولش کن😔 🎊🎉تــــــــولدت مــــــــبارک🎉🎊 😃😀🙂😐😕☹️ ادرین کادو رو ازم گرفت و خیلی سرد بدون زوغ و خپشک گفت:«ممنون مرینت.» 😒

من همونجا خشگم زده بود😐 نمیدونستم چیکار کنم این از کت نوار این از ادرین👱🏻‍♂️🐾 الیا دستمو گرفت و گفت:«بیا بریم دختر العان کلاسمون شروع میشه🙂.» ولی من دستمو کشیدمو دویدم به طرف در مدرسه😢🏃‍♀️ همینطور که از چشام اشک میومد میگفتم:«ادریــــن، وایســـا، ادریـــــن🥺😢🏃‍♀️

دو زانو اوفتادم روی زمینو همینطور که اشک میریختم گفتم: نـــــــــــــــه😭😣😫🥺.» چشمام از اشک پر شده بود👁💧 تروی خیابون لنگ لنگون راه میرفتم🚶‍♀️ بدون اینکه برم مدرسه از صبح تا شب توی خیابون سر کردون بودم و الیا همینطور بهم زنگ میزد📱📞🚶‍♀️☔🌫

خیلی افسرده شده بودم 😔 دیگه هیچی برام مهم نبود فقط میخاستم ددددددددددااااااااااااددددددددددد بببببببزززززززننننننننممممممممنمن😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭😭

ادرین: دیگه نمیتونستم طاقت بیارم🚶🥺 میخواستم ساعت ها گریه کنم🥺😢 وقتی وارد خونه شدم ناتالی گفت:«امروز کلاس شمشیر بازی داری فراموش نکن و کاگامی خواست اینو بهت بدم.» مثل یه کادو بود🎁 خیلی ساکت و سرد گفتم ممنون ناتالی و رفتم توی اتاقم

در اتاق رو بستم و کادوی کاگامی رو باز کردم🚪🎁 یه هدیه و یه نامه توش بود📧 در نامه رو باز کردم، توش نوشته شده بود:«📃 •ادرین عزیز میخواستم بدونم که میتونی بیای تا باهم یه قرار بزاریم؟ •دلم برات تنگ شده خواهش میکنم بیا •♥ .» ادرین به قلب اخر نامه خیره شده بود و با خودش گفت:«شاید سر نوشتم اینه که با کاگامی باشم!(میخوام ادرینو خفه کنم😑) سریع لباسمو پوشیدم و به ناتالی گفتم منو برسونه به محل قرار🤵🏻🚗🌆

مرینت:وقتی اومدم توی خونه رو تختم دراز کشیدم تیکی گفت:«مرینت اتفاقی...» گفتم:«العان نه تیکی اصلا حوصله ندارم😔.» به قاب عکس ادرین خیره شدم👁 و حسابی گریه کردم😭 تا اینکه خابم برد😴 صبح که شد دیدم پدرم داره با تلفن راجب مدرسم حرف میزنه🧔🏻📱 طاقتم تموم شد و یه نامه نوشتم و راه افتادم به طرف خونه ی ادرین📃🏃‍♀️😠(این داستان ادامه داره فعلا نسخه اولش بود تا دومیش فعلا😄🤗👋)