معشوقه شیطان.p¹

از وقتی خودم رو شناختم (یعنی از وقتی سنم به حدی رسید که توانستم انسان بودن رو بفهمم) همش حس می کردم یه نیرویی همیشه همراهمه. روی موهام دست می کشه و وقت ناراحتم آرامم میکنه

زخمام زودتر از بقیه خوب می شد. دردام کمتر از بقیه بود. یا هروقت میوفتادم از رو زمین بلندم می کرد و آروم نوازشم می کرد.

وقتی کسی اذیتم می کرد تلافی می کرد. مثلا یادمه یه بار از دست بابام کتک بدی خورده بودم و همین طور گریه می کرد. بعدش بابام تو پله ها که داشت می رفت پایین.

چنان یکی هلش داد که تا چند روز نمی تونست از جایش بلند بشه. یا یه بار یکی از قلدرهای محله از رو تاب هلم داد بعد یکی چنان محکم و مشخص زد تو گوشش که همه دور و بریهاش صداش رو شنیدن و پا به فرار گذاشتند.

هرچی بزرگتر می شدم اونم برام مشخص تر می شد. از 16 سالگی دیگه به صورت یه آدم می دیدمش. صورتی سفید و بی عیب و نقص و با موهای مشکی پر پشت. خیره کننده بود. خیلی دوستش داشتم.

الان دیگه تقریبا 18 سالم بود. توی این سن دیگه وقت نامزد کردنم بود. همه دختر های فامیلمونم همینطور. ولی منو هیچ کس نمی خواست. همه به من می گفتن اتیه جنی. مامان ها برای خوابوندن بچه هاشون می گفتن اگه نخوابی اتیه جنی میاد می خورتت. هر وقت حوصلم سر می رفت با اون حرف می زدم. بهم می گفت اتیه هیچ وقت ازدواج نکن. اگه ازدواج کنی شوهرت رو می کشم و تو رو می برم به دیار خودم. بهش می گفتم دیار تو کجاست؟ می گفت جای قشنگیه و سکوت می کرد. این تازه چهره خوبش بود تاحالا چهره بدش رو ندیده بودم. البته تا اون شب. خب دیگه بقیهش برای پارت بعد اگه استقبال بشه حتما بقیهش رو می گذارم.