روم نمیشه......!!!

سلام من منیتا هستم و این اولین داستانمه امیدوارم دوست داشته باشید🥰

به نیمکتش نگاه میکنم ، پنج ردیف از من جلوتره ، چقدر موهای مشکیشو دوست دارم ، برمیگرده و نمره ی صدشو نشونم میده و میخنده ، حتی خنده هاشم قشنگه ، میخواستم همونجا بهش بگم دوستش دارم ولی... روم نشد!

جشن فارغ التحصیلیه ، میاد طرفم و مدرکشو جلو چشام تکون تکون میده ، بهم میگه تو بهترین دوست منی. سرش رو میاره بالا و گونه ام رو میبوسه ، میخواستم همونجا بهش بگم دوستش دارم ولی... روم نشد!

پدرشو از دست داده ، دیگه تنهای تنهاست ، تو کلیسا بغلم میکنه ، میگه: حالا فقط تو رو دارم. گونه ام رو میبوسه ، اشکاش صورتم رو خیس میکرد، میخواستم همونجا بهش بگم دوستش دارم ولی... روم نشد!!!

نصف شبه ، بهم زنگ میزنه ، داره گریه میکنه... میگه پسره تنهاش گذاشته ، میخواد برم پیشش ، میرم خونه اش ، سرشو میذاره روی شونه ام و گریه میکنه ، میخواستم همون‌جا بهش بگم دوستش دارم ولی.... روم نشد!!!!

روی صندلی کلیسا خشک شدم ، دارم یخ میزنم ، من دوستش داشتم و اون حالا داره..ازدواج میکنه ، دلم میخواست همون جا داد بزنم دوستش دارم ولی...روم نشد!!!

امشب هوا بارونیه بازم تو کلیسام.... ولی اینبار همه ساکتن ، به تابوتش خیره شدم ، هیچی نمیگفتم ، دفتر خاطراتش هنوز تو دستمه ، دفتر خاطراتش که از توی اتاقش پیدا کرده بودم ، توش نوشته بود :《 بارها خواستم بهش بگم دوستش دارم ولی ... روم نشد ! کاش اون یه روز بهم بگه دوستم داره》 اینبار باید ساکت میشدم ولی فریاد زدم دوستت دارم ولی...ولی...دیگه فایده ای نداشت اون نمیشنید ومن تنهای تنهای تنها شدم