رمان چِشمـانَش شُـروعِ حادِثهـ بـود💙 پارت 1

چِشمـانَش شُـروعِ حادِثهـ بـود💙 #PART_1 "Adrian💚 " سرهنگ دستی به شونم زد و گفت سرهنگ : تبریک میگم سرگرد آدرین ...! کارت حرف نداشت مثل همیشه عالی بودی..! با همون لحن محکم همیشگیم گفتم : انجام وظیفه بود قربان.. سرهنگ سرجاش نشست و گفت :برو یه هفته استراحت کن.. بعد بیا که یه پرونده سنگین داری..! آدرین : یک هفته زیاده قربان دو روز کافیه..! سرهنگ مردد گفت : مطمئنی؟! فقط دو روز؟! آدرین : بله قربان.. فقط دو روز.. سرهنگ : بسیار خب.. من برات همون یه هفته رو مینویسم ولی هر وقت خواستی بیا.. آدرین : چشم.. میتونم برم؟! سرهنگ سرشو تکون داد... احترام نظامی گذاشتمو از اتاقش اومدم بیرون..! نینو مشت زد به بازوم نینو : مرخصی گرفتی نه؟! آدرین : اخ بمیرم که تو نگرفتی نینو : معلومه که بعد اونهمه جان فشانی بهم مرخصی دادن الان میرم خونه تخت میخوابم..! یهو گوشی نینو زنگ خورد.. همینطور که از ستاد میومدیم بیرون جواب داد

نینو : جانم آلیا! 📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱 نینو : عشقم من تازه اومدم مرخصی.. 📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱 نینو : چشم استراحت کنم میام.. 📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱📱 نینو باشه فعلا.. خندیدم و گفتم آدرین : میبینم که به خاک فنا رفتی! نینو : خفه شو ایشالا یکی عین آلیا گیرت بیوفته من هرهر بهت بخندم..! سوار ماشین شدیم.. آدرین : من با عشق کاری ندارم...حالا ماشینت کو؟! نینو :دست آلیاست..! راه افتادم سمت خونه منو نینو باهم زندگی می کردیم.. وقتی نتونستم خودمو جمع کنم نینو کمکم کرد به خودم بیام.. جلوی خونه وایسادم.. آدرین : بپر پایین اقای لاهیف! نینو : مگه نمیای بالا اقای آگراست؟! آدرین : میرم ناهار بگیرم.. نینو : چه حالی داری تو! بیا بالا سفارش میدیم بیارن دیگه..! آدرین : فست فود تعطیل جناب.. میرم گوجه و تخم مرغ بگیرم املت بخوریم! نینو : پس برو..! نینو پیاده شد منم گازشو گرفتم و رفتم خرید.. پشت چراغ قرمز نگام افتاد به آینه.. هیچیم شبیه چهارسال پیش نبود! موهای فرم چند تاییش سفید شده بود و هیچیم به یه سرگرد نمیخورد.. موهای رنگ شده ام تناقض وحشتناکی با ستاره های روی شونم داشت.. زمزمه کردم : سرگرد آدرین آگراست از دایره مواد مخدر و جزو بهترین مامورین مخفی!

چراغ سبز که شد حرکت کردم.. زندگی من تو یه شب زیرو رو شد و شدم اینی که الان هستم.. راضیم از این تغییر..! بعد خرید برگشتم خونه و ناهار درست کردم.. نینو یکم خوابید و بعدش رفت پیش آلیا.. من موندم و تنهاییام! «دو روز بعد» وارد اداره شدم... تقه ای به در اتاق سرهنگ زدم و با بفرماییدی که گفت وارد شدم آدرین : سلام جناب سرهنگ کارم داشتید؟! سرهنگ : بیا تو آدرین جان.. درو بستم و وارد شدم.. سرهنگ : ایشون از دوستان قدیمی بنده هستن آقای دوپنچنگ..! لبخند کوچیکی زدم.. سرهنگ ادامه داد : دختر ایشون یه دانشجوی نخبه اس.. موفق شده یه فرمول فوق العاده کشف کنه که به بیماری آنفولانزای ناشناخته توی کشورمون پایان بده.. (کرونا نیست ها😑) آدرین : واقعا؟! چه عالی سرهنگ : هنوز دارن روش کار میکنن.. ولی خب تا همینجاشم خبر به جایی که نباید رسیده و یه باند خطرناک دنبال اون دختر هستن.. آدرین : خب چه کاری از من بر میاد..؟! سرهنگ و اقای دوپنچنگ بهم نگاه کردن.. حس خوبی بهم دست نداد...! انگار یه دردسر واقعی منتظرم بود....

خوب بید؟

بازم بزارم ادامه رمان رو؟

لایک ونظر برا ادامه😘