مدرسه ی قهرمانانه ی من (s1_e1)

صبح از خواب بیدار شدم دیدم اتاقم یه شکل دیگه هست. بیرون رو نگاه کردم دیدم انگار دارم خواب می بینم دنیا کارتونی بود حتی خودم هم کارتونی بودم و اندازه یه بچه پیش دبستانی بودم.

مادرم و داداشم و بابام (به شکل کارتونی) روی میز منتظر من بودن که بیام و صبحانه بخوریم.

بعد از صبحانه مادرم گفت لباس بپوش و کیف ات رو بردار من می رسونمت به پیش دبستانی. منم ساکت بلند شدم و کیفم رو برداشتم و راه افتادیم.

خیابان ها و مردم خیلی عجیب بودن بیش تر مردم قدرت ماورایی داشتن و همه جا کارتونی بود و خیلی عجب بود و من ساکت بودم و از خوابم لذت می بردم.

وقتی رفتیم سوار اتوبوس شدیم یه تبهکار به بانک حمله کرد و من اون موقع سخت بنیاد را دیدم با خودم گفتم دارم تو خوابم قهرمان شماره ی دو کارتون رو می بینم.

وقتی ابر تبهکار را دادند دست پلیس دوباره سوار اتوبوس شدیم و راه افتادیم.

وقتی که رسیدیم مادرم پیشونی من را بوسید و از من خدا حافظی کرد و رفت. من نمی دونستم باید چه کاری کنم که ناگهان زنگ پیش دبستانی به صدا در آمد.

من رفتم سر کلاس معلم من رو معرفی کرد و گفت که دانش آموز جدید هستم و گفت کجا بشینم و رفتم نشستم.

وقتی که زنگ خورد رفتم در حیاط دیدم همه پیش یه پسره وایسا دن و در حال نگاه کردن او هستند. من یه پسر تنها دیدم وقتی رفتم جلو و به او سلام گفتم دیدم که او .......

اگه بدی داشت ببخش پارت های بعد جالب تر می شن