روز های دشواری ۳

سلام سلام من واقعا درک نمیکنم حداقل می‌خونید یه نظرم بدید دیگه نمی‌گم لایک کنید چون آنقدر هم انتظار ندارم اما اقلا نظر بدید که من بتونم داستانم رو بهبود ببخشم ممنونم راستی عکس بالا هم رزیتا هستش

ساعت ۶:۳۰ صبح «دم در دفتر کار پزشکی قانونی» «از زبان رزیتا» رسیده بودم به دفتر کارم سریع وارد سالن شدم و سلام کردم و رفتم توی رختکن تا لباسم رو عوض کنم و لباس پزشکی ام را پوشیدم تا در رو باز کردم با چهره ی پر از استرس و نگران یکی از کارمند هامون مواجه شدم که گفت: «خانم جانسون لطفاً با من بیاید»

سریع یا قدم های بلند که بیشتر شبیه به دویدن بود و از استرس لبریز بود به دنبال او رفتم که گفت: امروز یکی از جنازه که هیچ علائم حیاطی نداشته نبض داره! اول فکر کردم خیالاتی شدم برای همین دنبال شما گشتم و خداروشکر پیداتون کردم .

من که از تعجب قلبم کم مونده بود از جا کنده شود به سمت جنازه ای رفتم که حال دیگر جنازه به حساب نمیامد سریع به طرفش رفتم و مچ او را در دست گرفتم و دو انگشت اشاره و میانی ام گذاشتم همین کار را هم روی گردن آن زن کردم

و نفسی از سر آسودگی کشیدم و گفتم: نبض نداره نگران نباشید خانم فیلیستی گفت: خانم جانسون ببخشید که باعث نگرانیتون شدم و از شدت شرمندگی سرش را پایین انداخت لبخندی زدم و گفت: وقتی کارمند پزشکی قانونی باشی پیش میاد اصلا اشکالی نداره

و به سمت دفتر کارم رفتم و روی میزم نشستم و سرم را روی میز گذاشتم ساعت ۱۲:۴۰ ظهر«دفتل کار سرهنگ پلیس جنایی» «از زبان جسیکا» مشغول برسی دوباره سرنخ های پرونده جدید بودم که تلفن به صدا در آمد آن را برداشتم و با صدایی که بیخوابی و خستگی توش موج میزد گفتم: سلام دفتر کار سرهنگ پلیس جنایی بفرمایید

که صدای رزیتا را از پشت تلفن شنیدم که با شادی می‌گفت: سلام جسی چطوری؟ - میخواستی چطور باشم؟ + جسی به رییس پلیس گفتی؟ - اره گفتم + خب چی گفت؟ - به سختی قبول کرد بعد از کلی اصرار من تصمیم گرفت آلیا رو جای من بزاره + خب چه عالی الان به لیسا هم خبر میدم - اره بده فردا ساعت ۵ همه توی کوچه الن همدیگر رو میبینیم + باشه - خداحافظ جسی و راستی زیاد به خودت فشار نیار + باشه سعی میکنم خدانگهدار رزی

و تلفن را گذاشتم کمکم وقت ساعت کاری به پایان می‌رسید کیفم را برداشتم و از دفترم خارج شدم و به سمت خانه به راه افتادم اما دیگر توان راه رفتن نداشتم همونظور که حرکت میکردم از ضعف زیاد بیهوش شدم وقتی به هوش اومدم توی بیمارستان بودم و با چهره ی نگران مادرم مواجه شدن که با گریه می‌گفت: خوبی جسیکا؟ گفتم: اره خوبم - دکتر گفته خیلی به خودت فشار میاری درست غذا نمی‌خوری و نمی‌خوابی برای همین بدنت نتونست دیگه طاقت بیاره

+ کی مرخص میشم؟ - اگه حالت بهتر بشه امشب + خداروشکر راستی مامان به رییس پلیس و دوستام نگو چون ممکنه قرار فردا کنسل بشه و حل پرونده به تأخیر بیفته - باشه اما لطفاً امروز رو استراحت کن و اصلا به پرونده فکر نکن + چشم مامان تو هم آنقدر نگران نباش برو خونه رنگت پریده - نه من همینجا میمونم + باشه بمون ساعت ۷:۳۰ از بیمارستان مرخص شدم و به خانه رفتیم وقتی رسیدیم ساعت ۹:۳ بود سریع روی تختم ولو شدم و به خواب عمیقی فرو رفتم....