داستان ابشار جاذبه(پارت دوم)

اتبوس ساعت ۱۲:۰۰ ظهر رسید،ما اماده بودیم.دیپر کوبه پشتی اش را برداشته بود و تمام چیز های خرخونی اش رو برداشته بود.منم شل صورتی و خودکار های اکلیلم و پولیور هتم رو برداشته بودم.با مامان و بابا خداحافظی کردیم و به سمت اتبوس به ابشار جاذبه رفتیم.

تقریبا ۲ ساعتی بود طول کشید به ابشار جاذبه برسیم‌.نزدیک های جنگل ابشار جاذبه بودیم که دیپر گفت:«میبل،به نظرت خطری پیش رومون نیست؟» من گفتم:«خیالت راحت داش داشی طوری نمیشه!» اما دیپر هنوز نگران بود... به ابشار جاذبه رسیدیم.عمو فورد و عمو استنلی زودتر از بقیه به استقبال ما اومده بودند.کندی و گراندا هم کم کم رسیدند.اتبوس ایستاد.من و دیپر عمو استنلی و عمو فورد رو بغل کردیم.کندی و گراندا به خاطر این دیر امده بودند که میخواستند پوستر خوش امد گویی درست کنند.نیم کیلو اکلیل روش بود نیم کیلو پشمک.ولی به هر حال من دوستش داشتم و از انها تشکر کردیم.

وقتی رفتیم به معما کده کسی انجا نبود یه نامه بود که لویش نوشته بود:«فلش هارا دنبال کنید بچه ها از طرف سوس!» من و کندی و گراندا خیلی سریع فلش هارا دنبال کردیم و اخر به فلشی رسیدسم که پاپیون داشت که یعنی اخرین فلش بود.وقتی به فلش اخر رسیدیم سوس و وندی رو دیدیم.سوس گفت:«وای بچه ها اون فلش ها خیلی باحال بود!» وندی گفت:«راست میه ایده اش از کجا به ذهنتون رسید؟» دیپر گفت:«دارید شوخی میکنی دیگه نه؟فلش هارو ما نذاشتیم!» سوس گفت:«پس اگه شما اون فلش هارو کار نذاشتید کار کی بوده؟!» میبل گفت:«نمیدونم!» وقتی همه به خودشان امدند متوجه شدند دور مجسمه بیل جمع شدند! *ناگهان*

*ناگهان شخصی از تاریکی وارد میشود* شخص ناشناس میگوید:«سلام!» صدایش شبیه زن است. دیپر گارد گرفت و گفت:«تو کی هستی؟» شخص ناشناس خندید و گفت:«سویل سایفر!» دیپر گفت:«خواهر بیل!؟» سویل خندید و گفت:«افریم چه بچه ی باهوشی!» «از جونمون چی میخوای؟» سویل جوابی نداد.شئ مداد مانندی را برداشت و دور مجسمه ی سنگ شده ی بیل یک دایره کشید.بوتش را روی نقطه ای از دایره فشار داد و بیل مجسمه ظاهر شد.اما نه به شکل مثلث،بلکه به شکل انسان.

سویل انقدر سریع این کار را کرد که بچه ها وقت نکردند جلویش را بگیرند.واقعا هم نیازی نبود!بیل خواست چیزی بگویید اما متوجه شد که دهانش بسته است.خواست دهانش را باز کند که متوجه شد که دستهایش و پاهایش بسته است.سویل انگشتش را روی دهان بیل گذاشت و گفت:«نچ نچ نچ الان نوبت حرف زدن منه!» عمو فورد گفت:«عقب بایستید ممکنه بهتون اسیب بزنه!» فورد تفنگش را دراورد و گارد گرفت.سویل ادا دراورد و گفت:«او خدای من ترسیدم!» و بعدش خندید* سویل ادامه داد:«من برای دردسر اینجا نیستم فقط اومدم...

اومدم که از شما عذر خواهی کنم!» همه با تعجب نگایش کردند* «میدونید خانواده سایفر اصلا اهل خرابکاری نیستند فقط بیل یکم شیطون...» دیپر گفت:«یکم؟» «باشه حالا خیلی،ولی خب من اینجا هستم که گذشته هارو جبران کنم!میخوام یه تنبیه سخت به بیل بدم.» عمو استنلی گفت:«چی میخوای بهش بگی یه هفته تو اتاقش بمونه به کارای بدش فکر کنه؟» «نه میخوام که تا اخر تابستان تو معما کده بمونه!» همه دوباره حیرت زدن به سویل و بیل نگاه کردند* سویل ادامه داد:«بله درسته...» وه بعد چسب را از روی دهان بیل کشید و گفت:«حالا میتوانی صحبت کنی!» بیل گفت:«تو با خودت چی فکر کردی؟فکر کردی به عنوان دختر بزرگ سایفر ها میتونی هر بلایی دلت خواس...» بیل نتوانست دیگر خرف بزند چونکه سویل دهانش را دوباره بست. «ببین بیل من ادعام نمیشه که بزرگترین دختر خاندان سایفرم ولی خب متاسفانه ادعام میشه ولی اصلا تقصیر تو نیست پس بهتره با تنبیهی که برات در نظر گرفتم بسازی!»

سویل گفت:«خداخافظ دوستان امیدوارم روز خوبی داشته باشید!» ناگهان سویل ناپدید شد* بچه ها هنوز در تعجب بودند. دیپر با ترس گفت:«اون خواهر بیل بود؟» استن فورد گفت:«اره باید مراقب باشیم ممکنه خطرناک باشه.» میبل گفت:«به نظر من که خطرناک نمیومد،تازه من از کت وشلوار صورتیش خوشم اومد! استنلی گفت:«خب خب باید با این شیطان تک چشم چیکار کنیم؟» وندی گفت:«به نظرم بهتره بدیم زیر زمین رو تمیز کنه!» سوس گفت:«اره اخر هفته ها هم بهش استراحت میدم!» ناگهان چمدانی زیر پای بیل ظاهر شد.نامه ای از سویل رویش یود.میبل ان را باز کرد و خواند:«اینم لباس های بیل راستی دوستان یادتان باشه بیل قدرت نداره پس نگرانش نباسید اون کاملا به انسان عادی دوستار شما سویل باشد که شما را دوباره ببینم!» میبل به بیل زد و گفت:«فکنم حالا حالا ها اینجا موندگاری!»

تست تموم شد امیدوارم خوشتون اومده باشه عکس بالا هم دوستم ادیت کرده😍از سویل💖