حماقت ملانی ( فکر کردن من انقدر ضعیفم؟)

از زبان توماس داستانو پیش میبریممم😁 پایینو نگاه کردم...یه مشمبای سیاه ، برش داشتم و توشو نگاه کردم ، یه دست لباس توش بود ، پوشیدمشون .

لباس قشنگی بود. وایی خدای من...این...این واقعیه؟ یه کاتانا...وایی خدا غلافشو نگاه کن. خیلی زیباست. ترجیح دادم ظاهرمو با لباسم وفق بدم. موهای بلندمو کمی جمع کردم و پایینشو آزاد گذاشتم. خودشون سفید بودن...به زنجیر های طلایی لباسم نگاه کردم. هممم...فکر بدی نیست. چشمامو طلایی کردم. کاتانا رو در آوردم و انعکاس خودم توی تیغه رو نگاه کردم. خوبه. دستکش هارو دستم کردم و پامو جلو گذاشتم که...

یکدفعه سقوط کردم و روی کلی بند قرمز افتادم. به سمت چپم نگاه کردم. اوه...یه کاخ سلطنتی. زیباست. یه کاخ قرمز دیدم با ستون های طلایی ، خلاصه خوشگل بود و با شکوه. کاتانام از بالا افتاد پایین و من تو هوا گرفتمش. زیباست. ( کشتی کارو با این زیباست) بند هارو پاره کردم ( حالا نامه هاشو پاره کردم ، عکساشو پاره کردم ، فکر یه چاره کردمممم. توماس : چه گوهری می‌افشانی وسط داستان؟ چویا: آهنگ میخونم. توماس : زیباست.چویا : هوروسای) داشتم سقوط میکردم ، ولی ارتفاع کم بود ، پس خیلی راحت با پاهام اومدم رو زمین.

یهو همه جا سیاه شد و فقط یه روزنه نور موند. کاتانام برق میزد ، از شدت گرما عرق از سر و روم روون بود.

گلهای سفیدی شروع به درخشش کردن. بو میومد . بوی بدی ، بوی زشتی و پلیدی و بوی...هیولا ها و شیاطین. در همان لحظه دیوی به روی توماس پرید . توماس میتوانست حس کند که او تنها نیست. بعد از شکست دادن همه آنها... ( دقت کنید که شمشیرشم موقع تاریکی ، مشکی شد )

به بازوی زخمیش نگاه کرد . آستین چپش پاره شده بود و در حالی که لبخند میزد خون کنار لبش را با دستش پاک کرد .

ناگهان بادی آمد و فضا سفید شد . توماس زیر لب گفت :« هه...فکر کردن من انقدر ضعیفم؟» کاتانایش را در غلافش جا داد و به آنها خیره شد . شکی در این نبود که آنها خانواده سلطنتی بودند.