من با صدای تو زنده م

معرفی:شما یک پرستار نسبتا ساده تو بیمارستان سئول بخش اطفال بیماران سرطانی هستین،۲۲سالتونه،ملیتتون،ایرانی ‌کره ای هست،یه دختری با قد متوسط نه خیلی کوتاه نه خیلی بلند،موهای بلندی داری و پایین موهات رنگ استخونی خاکستری هست،چهرهتون خیلی به کره ای ها نمیخوره،اسمتون لی یونجو هست،(اگه آیدلی به این اسم داریم منظورم اوشون نیستش😊)

سلام،من پارک جینهو هستم،پروفسور جینهو،من رئیس بخش سرطانی بیمارستان سئول هستم،و اونجا فعالیت دارم،خب از کارکنان این بخش براتون بگم هم پسر و هم دختر های زیادی به اسم دکتر و پرستار و دانشجو کنار من کار میکنن همه آدمای خوش اخلاق و با حوصله ای هستن،همه ی افرادی که اینجا کار میکنن منهای دانشجو ها رو که فقط میان دوره ببینن،خودم پیدا کردم و ازشون خواستم بیان اینجا کار کنن،چون هم تواناییش رو داشتن هم حوصله ش رو،خب از توانایی هاشون اینکه بعضی اوقات میتونن تا چندین روز بدون خواب کار کنن،روی بیمار و خانواده ی بیمار هیچ منتی نمیزارن،تعداد زیادیشون هم روان شناسی خوندن،خب منظورم از حوصله اینه که اگه بیمار نا امید باشه حاضرن چندین روز بدون اینکه غذا بخوان یا بخوابن با اون بیمار حرف بزنن تا اون امید پیدا کنه،معمولا بیمارامون باهامون دوست میشن و بعد بعد از بهبودیشون باهامون ارتباط دارن بهمون سر میزنن

،خب یه سری از خانواده ها و بیمارانی که حال بهتری دارن با کاملا سلامت شدن چون تلاش کارکنان و خستگی و شور و اشتیاق و اینکه چقدر خوب میجنگن رو میبینن میان تو این بخش چند ماه دوره میبینن و بعد به صورت مجانی و فقط برای کمک به ما کمک میکنن،بخش ما بر خلاف باور همه،خیلی شاده،مخصوصا بخش اطفال،بیشتر اوقات بخش اطفال با بقیه ی بخش ها قاطی میشه چون خیلی انرژی دارن به بقیه هم سر میزنن بیشتر اوقات صدای اهنگ و شعر بچه ها یا بیمارانی که در حوزه موسیقی فعالیت دارن به گوش می‌رسه،که باعث امیدواری همه میشه،خب اینا رو گفتم،که بتونین بفهمین چرا کیم تهیونگ بجای اینکه بره آمریکا قراره تو بخش ما تحت نظر باشه،خب حقیقتش درسته خیلی از بیماران و بچه ها و افرادی که با این بخش رفت و آمد دارن آرمی هستن و وجود اون میتونه خوب و لذت بخش باشه،اما ترس من از اینه که اون امیدشو از دست داده باشه،امیدوارم که اینطور نباشه،چون میخوام اون هم با همه ی آدمای این بخش بگه و بخنده و خوب شه،خب چند مدته که مشخص شده کیم تهیونگ به سرطان پوست مبتلا شده،و چند هفته هم هست که شنیدم میگن بدنش داره پوست پوست میشه و میریزه،ولی هنوز موهای سرش و ابرو هاش سر جاشه،این میتونه یه نقطه ی خوشحالی باشه که بیماریش خیلی پیشرفت نکرده باشه

خب باید در ادامه بگم که پیشرفته بودن سرطان پوست رو میشه به بخش A.B.C.Dیا1.2.3.4تقسیم بندی کرد،که 4یا همونD پیشرفته ترین حالتش میشه،که جای امیدی نداره،فقط شاید بشه با دارو و یه سری کار های دیگه دردش رو کمتر کرد،در این سطح از بیماری،سرطان به داخل بدن هم میرسه و درون بدن افراد هم به صورت سخت درگیر میشه،و به ترتیب که به عقب بریم شدت بیماری و درد کمتر میشه،و میشه گفت در سطح یک و دو و گاهی سه،افراد جای امید دارن و هرچه سطح کمتر باشه امید بیشتره،و احتمالا اینکه درون بدن اونها هم درگیر باشه کمتر و در سطح یک و دو گاهی به صفر میرسه،و در سطح سه با اینکه احتمال زیادی به درگیری داخلی داره،ولی ممکنه گاهی درگیری کم باشه،امروز کیم تهیونگ اومد و بعد از انجام آزمایشات مشخص شد که اون روی مرض سطح دو و درحال ورود به سطح سه هست،که باید زود تر تحت نظر قرار بگیره و بیماریش کنترل بشه،و تا الان به صورت مستقیم با خودش حرف نزدم،به چیزی هم که هست،من و همکارانم داریم رو یه نظریه ی جدید برای درمان کار می‌کنیم و اینکه بتونیم یه داوطلب پیرا کنیم واقعا سخته،و برای خود ما هم سخته که با جون انسان ها بازی کنیم،بعد از ظهر،تهیونگ همراه با نامجون و جیمین و شوگا میرن بیمارستان،و میخوان که با دکتر و روند درمان آشنا بشن،.....

نامجون در میزنه،...... خانم جینهو:بفرمایین، نامجون:خانم پارک جینهو؟ جینهو:بله خودم هستم،بفرمایید، ........میان میشینن و همه توضیحات قبل رو دکتر در اختیارشون میزاره و تاکید میکنه که باید شاد باشه بهش استرس وارد نشه،امید داشته باشه، شوگا:درسته،اون یکم نا امید شده،ولی اگه چیزایی که دوست داره پیشش باشه میتونه کمکش کنه، جینهو:خب،من خیلی با علائق ایشون آشنا نیستم،میشه راهنمایی کنید؟ نامجون:اون از اینکه با طرفداراش صحبت کنه خوشحال میشه،اینکه یه نفر همش راجب بیماریش صحبت کنه و ازش بپرسه،ناراحت میشه،پس فکر میکنم باید جایی تحت نظر باشه که کسی سوال پیچش نکنه، جینهو:امیدوارم الان ناراحت نشده باسه که من راجبشون صحبت کردم،و باشه حتما در جایی مناسب بستری میشن، تهیونگ:نه الان ناراحت نشدم،چون....شما دکتر هستین،ببخشید،بستری یعنی اینکه.....همش باید سرم داشته باشم؟چون من دوست دارم بعضی اوقات مامانم یا جونگ کوک بیان ملاقاتم،ولی هردوشون نمیتونن منو در شرایط بدی ببینن

جینهو:خب این مشکی نداره،و سرم هم بعضی اوقات،بیشتر میخوایم شما تو یه جو خاص باشین،که از لحاظ ذهنی کمکتون کنه،و اینکه از اون لحاظ هم هیچ مشکلی نیست،با یه برنامه ریزی کوچیک میشه از اینکه در شرایط بدی شما رو ببینن جلو گیری کرد،این تا وقتیه که بیماری به سطح چهار نرسه،پس باید مراقب باشیم،خب میشه حساسیت و بقیه علائقشون رو بگین؟ جیمین:اون انیمه دیدنو دوست داره،مخصوصا وقتی با کسی ببینه،اون جدیدا فهمیده که یه سری ها هستن که با کسایی که سرطان دارن بد رفتاری میکنن و مسخرشون میکنن،اون از این موضوع خیلی عصبی میشه،و دیروز نزد‌یک بود با یه نفر که داشت به بچه ی بیمار رو مسخره میکرد دعوای شدیدی بکنه،بعضی اوقات دوست داره محیط دورش اروم باشه ولی اکثرا محیط های شاد رو ترجیح میده،نمیتونه هر آدمی رو تحمل کنه،و معمولا برا انتخاب هم صحبت سخت میگیره،اون دوست داره آدمای اطرافش هواشو داشته باشن و باهاش مهربون باشن و قبولش داشته باشه،دوست داره راجب موفقیت و آرزو هاش صحبت کنه،جدیدا دوست داره فکر های رنگارنگ و خوشگلی رو برا بقیه شرح بده ولی دویت نداره در این مورد مسخره بصه و دوست داره همه بهش گوش بدن و حتی برای گوش دادن بهش شوق داشته باشن،اون آدمه محکمیه،اما یه چند مدته یه مقدار احساسی شده،و حتی سر کوچیک ترین.......

امیدوارم خوشتون اومده باشه،میدونم این پارت زیاد خوب نبود،از پارت بعد بهتر میشه،حمایت فراموش نشه،ممنون🤍❤😊