دوست انسان من p2

قضیه از اونجایی شروع شد که : یه روز معمولی بود و بعد از خوردن صبحونه م ( خودتون میدونید چی ) راه افتادم‌ سمت مدرسه . یه مدرسه ی معمولی ک در اصل مال انسان ها بود . اون روز خودمو مخفی کردم چون جدیداً با یه نفر به اسم هلن به مشکل خوردیم . گیس و گیس کشی که چه عرض کنم ، نزدیک بود خون جلوی چشمامو بگیره و گازش بگیرم و تمام

که دیگه هلن وجود خارجی نداشته باشه 😂 خوب پس اون روز محو شدم و همونجوری رفتم سر کلاسام . یه غیبت کوچولو واسم میزدن و تموم‌میشد دیگه.  بهتر از اینه که یه نفر رو بکشم . خوب در نهایت اون روز نباید کسی من رو میدید . تا اینکه زنگ تفریح اول شد و من همونطور که حواسم بود کسی منو نبینه ، از ردیف اول که صندلی خودم بود بلند شدم و رفتم سمت در ......

یه نگاهی به کل کلاس انداختم که داشتن مثل ور وره جادو حرف میز دن و همهمه کرده بودن . یکیشون که اسمش میسو بود اون ته نشسته بود و داشت با نانسی و نیل حرف می‌زد که یهو چشمش به من افتاد . باورم نمیشد . یعنی اون منو میدید ؟ پشت سرمو نگاه کردم گفتم شاید پشت سرم چیزیه و اونو داره میبینه .

. یه نفس عمیق کشیدم و به راهم ادامه دادم . چون مدیرمون داشت کارنامه ها رو پشت سر من پخش می‌کرد.  پس با خیال راحت رفتم‌سمت حیاط . ( توی کلاس ) : میسو : نیل ، امیلی یکم مشکوک به نظر نمی رسید ؟ نیل : چی میگی اون که امروز نیومده مدرسه . مگه آلزایمری چیزی گرفتی میسو : بابا من خودم دیدمش ایناهاش داشت از در میرفت بیرون . حتی به منم نگاه کرد . من مگه دیوونه ام . پاشین بیاین تا نشونتون بدم .......

از زبان امیلی ) : رفته بودم تو حیاط داشتم به اون دختره میسو فکر میکردم که دیدم داره به نانسی و نیل میگه من خودم دیدمش ....... پاشین بیاین تا نشونتون بدم . یکی زدم تو سرم که ای وای واقعا منو دیده . ولی چطور ممکنه . کودوم انسانی مارو باور داره که بعدوقتی محو بشیم هم میبینتمون ؟؟؟؟؟!!!!! دیگه این مهم نیست . باید یه جایی قایم بشم که دیگه بقیه به دیدنم ترقیب نشن . پس رفتم تو آشپزخونه مدرسمون قایم شدم اما یهو.........

خب امیدوارم که دوست داشته باشید . لایک و کامنت هم فراموش نشه💜🖤🩸 Falliw=Fallow