The end of miraculous 2 (6)

زیپ کیفم رو باز کردم.دیدم یه کتاب با جلد چوب و یه میراکلس اون تو بود📙.درش رو باز کردم و یه کوامی از داخلش اومد بیرون که شبیه شیر بود🦁.گفت:«آخیش.یه پنج هزار سالی میشه که از اونجا نیومدم بیرون.اَ اَ اَ اَ ه😮!چقدر دنیا عوض شده!» سرش رو برگردوند به سمتم و پرسید:«ببینم؟تو نگهبان جعبه ی میراکلس مادری🤨؟» گفتم:«آره.ولی تو کی هستی 🧐؟» گفت:«من اسپاند هستم.»من:«خب اسپاند!قدرت تو چیه؟»اسپاند:«قدرت من رویین تن کردن صاحبم و کسایی که اون می خواد هست🛡️. برای تبدیل شدن باید میراکلس و به خودت وصل کنی و بگی -اسپاند! اَرمرز آپ-»(Armurs up،زره ها بالا)

تیکی:«مرینت!ما وقت نداریم ⏳.» گفتم:«باشه دیگه.تازه فهمیدم باید چی کار کنم🙂. تیکی!خال ها روشن.»تبدیل شدم و به اسپاند گفتم:«باید برات یه صاحب پیدا کنم.»رفتم بیرون و دنبال یه نفر گشتم؛ولی باید به کی میدادم🤷🏻‍♀️. خون همه که خشک شده.تو این فکرا بودم که دیدم دنیل داره یواشکی فرار می کنه، جوری که دی ان ای خور دو نبینتش.با خودم گفتم:«درسته.کی بهتر از دنیل🧑.» یواشکی رفتم پیشش و گفتم:«دنیل!به کمکت نیاز دارم.»دنیل:«کمک؟کی؟من؟چه کمکی 😕؟»من میراکلس شیر رو از توی یویو در آوردم و گفتم:«دنیل ویلسون! این میراکلس شیره که قدرت رویین تن شدن و رویین تن کردن رو بهت میده🦁. باید قول بدی که فقط در راه خیر ازش استفاده کنی.وقتی کارمون تموم شد باید اون رو بهم پس بدی.باشه؟»گفت:«با کمال میل🙃.»دنیل میراکلس رو از من گرفت و درش رو باز کرد و اسپاند اومد بیرون. اسپاند گفت:«سلام.اسم من اسپانده و کوامی تو هستم.برای تبدیل باید میراکلس رو به بازوت وصل کنی و بگی-اسپاند اَرمرز آپ-.» دنیل:«اسپاند!اَرمرز آپ.»

گفتم:«وای تو این لباس قهرمانی خیلی خوش تیپ شدی☺️.» گفت:«ممنونم.با این پتکی که من دارم دیگه هیچکس جلودار ما نیست.(سلاح دنیل پتک هست. چکش بزرگ🔨) حالا باید چی کار کنیم🤷🏻‍♂️؟»من:«باید بفهمیم آموک دی ان ای خور دو کجاست. ولی اول باید جلوی خراب کاری های دی ان ای خور دو رو بگیریم.بزن بریم🏃‍♀️🏃‍♂️.» توی راه به دنیل گفتم که می تونه از طریق پتکش هم در مورد توانایی هاش بفهمه، هم با من در ارتباط باشه📱. دی ان ای خور دو روی سقف یه خونه ای بود. ماهم رفتیم اون بالا⏫.دنیل صداش رو صاف کرد و داد زد:«آهای یارو! واسه ما شاخ میشی؟من و لیدی باگ شاخت رو می‌شکنیم» چه شجاعتی.

دی ان ای خور دو:«تو دیگه چه🐮هستی لیدی باگ؟من می خوام جون تو رو بگیرم اونوقت تو یه قربانی دیگه هم برام آوردی😈؟»/ دنیل:«درست حرف بزن.به من می گن برازن بادید🛡️.» (Brazen bodied) دی ان ای خور دو:«هرکی می خوای باشی باش. دیگه آخر عمرته👿.با بدنت خداحافظی کن.»یه دندون نیش( شبیه دندون مار🐍) از دستش درآورد و سمت برازن پرتاب کرد؛ولی تیر تو بدن برازن بادید فرو نرفت و کمونه کرد به یه طرف دیگه.(اینجا هارو بد نوشتم 😐.شرمنده😔)دی ان ای خور دو:«یعنی چی؟چرا نمیشه👿؟»دوباره چندتا دندون دیگه هم پرتاب کرد. ولی هیچکدوم به برازن بادید اثر نکرد.

برازن:«تموم شد🙄؟کاراتو کردی؟ حالا نوبت منه 😏.»پتکش رو به سمت بالا پرتاب کرد و گفت:« کریستال مارتو»(Cristal marteau, پتک بلورین💎.)از دید لیدی باگ 👀/پتک برازن توی هوا مثل بلور درخشی و صاف اومد توی دستاش🖐🏻🖐🏻. ولی پتکش رو بجای دی ان ای خور دو به سمت من نشونه گرفت😰.نور پتک به سمتم پرتاب شد.(بزن لیدی باگ رو بکش☠️) از ترس چشمام رو بستم.وقتی باز کردم،دیدم هاله ای از نور دور و برم رو پوشونده.برازن بادید لبخندی زد و گفت 😁:«لیدی باگ!از الان تا پنج دقیقه ی دیگه تو هم مثل من رویین تن هستی🛡️.حالا با خیال راحت بگو چی کار کنیم😉.» بعد حمله کرد به دی ان ای خور دو و شروع به جنگیدن کردن.

من:«باید بفهمیم آموک اون دقیقاً کجاست.ولی من نمی دونم🤷🏻‍♀️.» برازن بادید:«اینو که قبلاً گفتی.خونه ی اون یارو که با این سنتی مانستر بود رو گشتی🏠؟»(آکوما تیز رو میگه.)گفتم:«راست میگیا. خیلی باهوشی🧠.تو همین جا بمون،من الان میام.»رفتم به خونه ی مگان کیت. (توی اتاق) احتمالا آموک باید تو یه چیز چوبی باشه🏏🧹🚪(به خاطر اون تبر.اگه حافظه ی خوبی داشته باشید یادتون میاد😁.)منم تمام وسایل چوبی داخل اتاق رو خراب کردم.به میز که رسیدم،خرابش کردم و آموک ازش اومد بیرون.بلاخره پیداش کردم 🤩.شرارتش رو خنثی کردم و با میراکلس لیدی باگ همه چیز رو به حالت اول برگردوندم. همه زنده شدن☠️.

رفتم پیش برازن بادید و گفتم:«خب،حالا که مشکل حل شد میراکلس شیر رو به من پس بده🦁»(انگار طلبکاره) برازن:«خیلی خب. باشه.»همون لحظه کت نوار هم سر و کلش پیدا شد. گفتم:«وای کت نوار!خوش حالم که سالمی 🥰.»گفت:«اِه! خوش حالی؟تو که تا به حال داشتی یه چیز دیگه می گفتی 😒.»من:«راست میگی.یادم رفته بود😡. اصلاً برو به جهنم.»برازن بادید:«آقایون! خانم ها!چه خبر تونه؟چرا دعوا می کنید سر شبی🌃؟» کت نوار:«شما کی باشین🧐؟» برازن بادید مثل همیشه یه نگاه جدی به کت نوار کرد و گفت:«من همونیم که همیشه بودم و اگه نبودم تو هم الان نبودی😤.(چه حرف سنگینی زد 🤔!) اصلاً به خاطر اولین روز ابر قهرمان شدن من آشتی کنین بره پی کارش😊.بزار با خیال راحت امشب بگیریم بخوابیم 😴.قبوله؟هان؟ من و کت نوار گفتیم:«باشه. قبوله.»برازن:«آفرین.حالا لیدی باگ!بیا بریم میراکلسم رو بهت بدم.» (بچه ها!قسمت دوم هم تمام شد.از این به بعد عکس داستانم همینی میشه که اون بالا هست. حالا برو برای چالش.)