دیالوگ های ماندگار از تالکین 1

ایوون : گم شو ای پلید نا پاک فرمانروای لاشخور ها مردگانت را به حال خود بگذار 💔

شمشیر الندیل را آهنگران الف از نو ساخته و بر آن هفت ستاره الندیل را نشانه زدند و بر آن با خط رونی نوشتند زیرا آراگورن پسر آراتورن عازم جنگ بود در سر حدات موردور شمشیر از نو ساخته شد بسیار درخشنده بود و آراگورن نامی جدید بر او داد آندوریل شعله غرب

لگولاس : میگویید قوی ترین فرد گروه باید راه را پیدا کند ؟ ولی من میگویم خرمن کوفتن را به کشاورز بسپارید شنا کردن را به سمور آبی و سبک دویدن بر برف یا چمن را به الف ها

گاندولف فریاد زد : گوش کن سگ سائرون گادولف اینجاست اگر پوست متعفنت را دوست داری بزن به چاک 😎

گاندولف : خائن ممکن است خود را رسوا کند و منشا خیری شود که خود نمیخواهد.

لرد الروند : بگذار آن کس که فرو افتادن شب را ندیده است عهد و پیمان پا گذاشتن در تاریکی را نبندد.

هالدیر 💔 : دنیا واقعا پر خطر است و جاهای تاریک زیادی در آن هست اما هنوز جاهای زیادی هم هست که زیباست، و اگر چه الان در تمام سرزمین ها عشق با اندوه آمیخته شده، هنوز عشق بر اندوه می چربد.

لگولاس ❤ : افسوس بر همه ما ! بر همه آنها که در این روزگار پسین پا به عرصه گیتی می گذارند. زیرا اسم این روزگار چنین است : یافتن و از کف دادن.

گیملی ! : سوگند خوردن ممکن است دلی را که به تزلزل گرفتار آمده است نیرو بخشد

فارامیر : …من شمشیر درخشان را به سبب تیز بودنش دوست ندارم و چوبه ی تیر را از آن سبب که تیز می رود، یا جنگجو را به سبب آوازه اش. تنها چیزی را دوست دارم که به دفاع از آن مشغول اند…

گالادریل ♡ این وظیفه به تو سپرده شده و اگر تو نتوانی راهی پیدا کنی، هیچ کس نمی تواند

♡ آراگورن ♡ اعتماد به نفس گندالف برای پیدا کردن راه خانه در ظلمات شب، از گربههای ملکه بروتیل هم بیشتر است.