نکاتی برای داشتن اجرایی بهتـــــر

سلام به شما⭐ شاید نوازنده اینجا زیاد داشته باشیم.که گاهی مجبور بشن اجرا کنن.شاید این پست به کیفیت اجرای نوازندگان کمک کنه🎀

استرس: موقع اجرا کردن خیلی طبیعی هست که استرس داشته باشید.ممکنه دستاتون بلرزه یا تپش قلب بگیرید.مخصوصا نوازندگان پیانو باید تسلط داشته باشند که برای اجرا لرزش دست های خودشون رو کنترل کنند.ولی میشه از این اتفاقات جلوگیری کرد. ✓ میتونید قبل از اجرا،آب،چای،دمنوش و.. بخورید.این روش استرس رو از بین نمی بره،بلکه باعث کاهش اون میشه. ✓ نفس عمیق کشیدن هم روش خوبی برای جلوگیری از لرزش دستان و تپش قلب هست.یکی از موثرترین روش های کنترل استرس،نفس عمیقه. حواس پرت کردن،روشی هست که کمتر مورد استقبال قرار میگیره اما باعث کاهش استرس میشه.یه جورایی یعنی سرتون رو گرم کنید تا استرس اجرا از یادتون بره.مثلا با دوستانی که دارید صحبت کنید،تو پشت صحنه آهنگ های که دوست دارید بنوازید،تو موبایل بازی کنید و... .خیلی راه برای سرگرم کردن خودمون وجود داره. این ها روش های ساده ای برای از بین بردن و کاهش استرس هستن.

اطمینان: اطمینان از وسایل و ابزار مورد نیاز،خیلی مهمه.حتما قبل از رفتن به سالن اجرا،چندین بار بررسی کنید و مطمئن بشید که ابزار یا کتابی رو که نیاز دارید،برداشتید.خیلی وقت ها پیش میاد که ما ابزاری رو فراموش میکنیم.نمیخوام شما رو بترسونم،اما اگه توی این مورد فراموشکاری کنیم،هیچ راه برگشتی نداریم.مگر اینکه خیلی زود برسی یا خونت نزدیک سالن باشه و برگردی وسایل رو برداری.که اصولاً و بیشتر اوقات اینجوری نیست.

همکاری: این مورد،مخصوص اجراهای گروهی هست.توی اجرای گروهی،همه باید با همدیگه همکاری کنم.ساز مخالف زدن توی این مورد بدترین اتفاقه.اگر همکاری نداشته باشید اجرا خراب میشه یا به مشکل و دعوا برخورد میکنید.اگر با اعضا غریبه ای،باید باهاشون ارتباط برقرار کنید.چون راهی جز این نداریم.باید تو این بخش هم اطمینان رو رعایت کنیم.اطمینان از هماهنگی و تسلط اعضا،چیزی هست که هر استادی از ما میخواد.

اعتماد به نفس: خیلی خیلی مهمه.اگر به خودت اعتماد نداشته باشی نمیتونی اجرا کنی. نشونه های از عدم اعتماد به نفس: • اینکه با خودت بگی:من نمیتونم اجرا کنم! • خودت رو سرزنش کنی. • از جمعیت واهمه داشته باشی. این ها علائم شایعی هستن که به طور خیلی واضح عدم اعتماد به نفس رو نشون میدن.باید به خودت اعتماد کنی،نباید خودتو سرزنش کنی.اگه به خودت اعتماد نداری،یکی از راه های حل کردنش تمرین بیشتره.اون وقت مطمئن میشی که عالی هستی.البته این غیر از اینکه خود فرد نوازنده که نباید به توانایی هاش شک کنه، تنها راهه.باید به دستات اعتماد کنی.

قبل از اجرا،چه گروهی و چه فردی،باید انقدری تمرین کنی که بتونی چشم بسته هم بزنی.اگه وقتی میری روی صحنه، اکر ذره ای ایراد و اشکال درست نشده داشته باشی،هم مخاطب خسته میشه و هم نوازنده اعتماد به نفسشو از دست میده.حتی روزانه یه ربع تمرین هم می‌تونه تو رو برای روی صحنه رفتن کاملا آماده کنه.آمادگی یکی از نکات اصلیه. استادی که شمارو انتخاب میکنه،به شما و روند پیشرفت شما در حین کلاس اعتماد کرده و از شما راضی بوده.اگر آمادگی نداشته باشید،به طور مستقیم این اعتماد و رضایت رو از بین می برید.

در کل،اجرا ها همیشه سرشار از استرس و شک کردن به توانایی ها هستن.ولی باید انقدر تمرین کنی،تکرار کنی،تسلط پیدا کنی،استرس رو کنترل کنی،همکاری کنی،و هزار تا کار دیگه انجام بدی تا خودت رو سربلند کنی و مهم تر،از نظر خودت کافی باشی.نکته ی امیدوار کننده اینه که وقتی استادی شمارو انتخاب می‌کنه که اجرا کنید،از توانایی ها،تسلط شما و پیشرفت شما در روند کلاس کاملا رضایت داره که این باعث سربلندیه.