شطرنج از کجا اومده؟

از شواهد تاریخ میشه نتیجه گرفت که شطرنج اختراع ایران است. عده‌ای هم ان را اختراع هندیان، یونانیان، رومیان، بابلی‌ها، سکاها، مصریان، یهودیان، چینی‌ها، انگلیسی‌ها می‌دانند. اما چیزی که بیشتر مورد قبول هست این که شطرنج در اصل ساخته هند هست و توسط ایرانیان وارد جهان اسلام شد و از جهانِ اسلام به اروپا گسترش یافت.

شطرنج از ایران به هند معرفی شد. در دوره ساسانی این نام به چترنگ روی شطرنج امروزی گذاشته شد؛ و پس از حمله عرب‌ها به ایران شطرنج تغییر کرد.

قوانین شطرنج در ایران گسترش یافت و بازیکنان زمانی که به شاه طرف روبرو حمله می‌کردند، واژه شاه را می‌گفتند و وقتی شاه توانایی گریز نداشت واژه شاه مات به معنی شاه بی دفاع استفاده می‌شد و این کلمات به کشور‌های دیگر هم راه پیدا کرد.

درباره پیدایش شطرنج (چترنگ) چندین داستان وجود دارد که کمی از ان‌ها قابل باور هستند. مثل:

"شاهنامه" : این داستان را فردوسی نیز در شاهنامه خود با تفصیل بیشتر آورده. داستان از این قرار است که وقتی طلحند پسر نای هندی در جنگ با گو پسر عمو و برادر امی بر سر پادشاهی کشته شد، مادرش از غم او افسرده گشت. گروهی از دانشمندان برای سرگرم کردن مادر و نیز نشان دادن وضعیت جنگی که پسرش در آن کشته شد شطرنج را اختراع کردند.

"ادبیات هند" : در ادبیات هندی فقط دو اثر پذیرفتنی وجود دارد: اولین مطلب مربوط به اوایل قرن هشتم میلادی هیت که به زبان سانسکریت و با نثری ساده نوشته شده است. سوباندهو درباره‌ی حکومت اودایانا پادشاه واتسا و ملکه‌اش مطالبی نوشته است. در بین این مطالب اشاره‌ای هم به مهره‌های شطرنج شده که دقیقاً مشخص نیست این مطالب در مورد شطرنج امروزی است یا نوع دیگری از شطرنج، چرا که نوع دیگری نیز هست که با تاس بازی می‌شود. نوشته دوم مربوط به بانا نویسنده‌ای هندی است که ضمن شرح دادن چگونگی پادشاهی سری هارشا که در شمال هند حکومت می‌کرده است، اشاره‌ای به آموزش شطرنج در دربار او دارد. این نوشته در قرن هفتم میلادی نگاشته شده که کهن‌ترین نوشته مکتوب هندی در رابطه با شطرنج هست.