برج آزادی ؛ یک بنا و چندین سال خاطره

درود! خب این پست اولین پست من از دسته اطلاعات عمومی هست ، اگر مشکلی بود ، ببخشید قضیه‌ از این قراره که هفته پیش ، معلمم بهم یه تحقیق داد تا برای هفته پژوهش ازش استفاده بشه من هم این تحقیق رو انجام دادم ، و گفتم با شما هم به اشتراک بزارم✨️😃(شاید به درد شما هم خورد)

~طراح برج آزادی کیست؟ حسین امانت در سال 1321 در خانواده‌ایی اهل هنر، در تهران متولد شد. پدرش اهل کاشان و مادرش نیز کاشانی-همدانی بود. آنطور که خودش در میان خاطراتش عنوان می‌کند؛ بازدید ویرانه‌های پارسه (تخت جمشید) تاثیر عمیقی در کودکی و دیدگاه هنری وی در بزرگسالی گذاشت

حسین امانت ورود وی به دنیای معماری کاملا تصادفی بود. امانت در یکی از مصاحبه‌هاش گفته: « ابتدا علاقمند به فیزیک اتمی بودم و برای تحصیل در این رشته، قصد مهاجرت به آمریکا را داشتم، اما با صحبت‌های پدرم از این کار منصرف شدم»؛ به همین منظور امانت وارد دانشگاه فنی دانشگاه تهران شده و رشته مهندسی مکانیک را انتخاب میکند و این در حالی است که وی در رشته مهندسی معماری نیز پذیرفته شده بود. در جایی دیگر امانت میگوید:« حدود دو ماه در دانشکده فنی تحصیل کردم، روزی برای کمک به دوستانم برای تکمیل پروژهء معماری در آتلیه آقای غیاثی به آنها ملحق شدم و این ماجرا سرآغازی برای ورود من به دنیای معماری بود». سرآغازی که ثمره اش طراحی بسیاری از اماکن مشهور دنیا گردید نظیر موزه ها ، برج ها و طراحی ویلا و بناهای مذهبی و بناهای شهیر دیگر

~شروع زندگی حرفه‌ایی حسین امانت / مسابقه معماری و آفرینش برج آزادی! در دوران پهلوی دوم، اندیشه ایجاد تغییرات و تحولات نمادین در ایران بسیار مورد بحث بود. در آستانه برگزاری جشن‌های 2500 ساله شاهنشاهی، دولت وقت به فکر طراحی نمادی در مسیر ورودی شهر تهران از سمت غرب (فرودگاه مهرآباد) بود. این نماد، در میانه میدانی که بعدها به عنوانی یکی از بزرگترین میادین شهری خاورمیانه، لقب میگرفت، بنا می‌شد تا گردشگران به محض ورود به تهران این نماد را ببینند و با ایران نوین آشنا شوند. این بنا بایستی، زیبایی‌های بصری خاصی می‌داشت که در عین مدرن بودن؛ حاوی المان‌های شاخص تاریخ و هنر ایران زمین نیز بود. بنایی که قرار بود از آن به عنوان نماد پایتخت ایران ، در کل دنیا یاد شود. به همین منظور، در شهریور سال 1345، آگهی مسابقه‌ایی با عنوان (طراحی ساختمان شهیاد آریا مهر) در روزنامه اطلاعات به چاپ رسید.[آگهی مسابقه طراحی برج شهیاد در تصویر هست] آگهی که در شهریور سال 1345 شمسی در روزنامه اطلاعات به چاپ رسید. در این آگهی که بسیار کوتاه و با حروف ریز چاپ شده بود از آرشیتکتهای ایرانی خواسته شده بود که طرح‌های پیشنهادی خود را تا دهم آبان به دفتر شورای مرکزی تسلیم کنند. برای این مسابقه معماری که در نوع خودش تا آن زمان بینظیر بود، 21 شرکت کننده طرح‌های خودشان را هرکدام بر روی دو تابلوی بزرگ در سالنی در کاخ سعد آباد امروزی در معرض دید داوران قرار دادند.

~داوران مسابقه چه کسانی بودند؟ در میان طرح‌ها یک طاق پیروزی پیچیده و بسیار جالب از سردار افخمی که بسیار مورد توجه فروغی (رئیس اسبق دانشگاه هنرهای زیبا) بود، به چشم میخورد. به گفته حسین امانت؛ داوران این مسابقه شامل: هوشنگ سیحون، فروغی، غیاثی، کوهنگ(از سازمان برنامه و بودجه) و شروین (شهردار تهران) بودند

~تحلیل و بررسی معماری و طراحی برج آزادی [جریان معماری ایران در دوران پهلوی اول و دوم] جو غالب معماری ایران در دوره‌ی پهلوی اول، منشعب از 3 جریان اصلی یعنی: « معماری اواخر قاجار، مدرنیسم و سبک نئوکلاسیک باستان گرا (سبک ملی) که در زمان معاصر به آن پست مدرن میگویند » بود. این جریانات در دوره‌ی پهلوی دوم، به یک جریان غالب و تأثیرگذار معماری مدرن تبدیل شد معماری مدرن شکل گرفته در این دوره، عمدتاً، از مجرای کارهای معماران و اندیشه‌های جریان ساز اروپا، از جمله؛ سبک بین‌المللی، مدرسه‌ی باوهاوس، کارهای لوکوربوزیه، فرانک لوید رایت، ریچارد نویترا، آلوار آلتو، جیمز استرلینگ و غیره حمایت می‌شد و ماحصل آن (پست مدرن ایرانی) صورت ایرانی معماری مدرن بود که با این عنوان نام گذاری گردید. کارها و اندیشه‌های معماران متأخر نسل دوم را که حضوری چشمگیر در «شبه مدرنیستی » معماری فعالیتهای معماری ایران، حتی بعد از انقلاب داشتند نیز به دو دسته میتوان تقسیم کرد: دسته‌ی اول، در اصل، همان تداوم اندیشه‌های مطرح شده‌ی معماران پیشگام نسل دوم است که فرزندان خلف آن اندیشه‌ها و در پی آشتی دادن سنّت با مباحث و تحولات مدرنیته بودند.

و اما دسته دوم، کارها و اندیشه‌ی معمارانی است که تحصیلات آکادمیک خود را درخارج از ایران پی گرفته بودند و بیان و نگاه این معماران به فرهنگ ایرانی و سنّتی متفاوتتر از بقیه‌ی هم نسلانشان است. از آن جهت که دسته اول در پی عرضه تمدن ایرانی به شکل مدرن امروزی هستند نظیر شاهکار های هوشنگ سیحون و شاگردان و همکارانش که تمدن ایرانی را به طرز باشکوهی به روش مدرن به تصویر کشیدند و دسته دوم تمدن بیزانس یا روم و… را با تلفیق مدرن یا به شکل نئو کلاسیک یا به شکل خام آن یعنی سبک کلاسیک رومی ارائه میکنند که ثمره آن در دوران پس از انقلاب بسیار مشهود در بناهای رومی مشهود است