این مطلب یک مرور رسمی و ساختاریافته در ۱۵ بخش ۷ خطی بر نقش ژاپن در جنگ جهانی دوم است، که شامل سیر تحولات از توسعهطلبی اولیه و حمله به پرل هاربر تا شکست نهایی و تسلیم در پی بمبارانهای اتمی میباشد
پیش از ۱۹۴۱ تهاجم ژاپن به چین از سال ۱۹۳۷ آغاز شد و بخشی از جاهطلبیهای بزرگ امپراتوری بود. هدف، ایجاد یک "حوزه رفاه مشترک آسیای شرقی بزرگ" تحت سلطه توکیو بود. این تجاوزات با مقاومت شدید چین مواجه شد و جنگ فرسایشی طولانی را رقم زد. جامعه جهانی، بهویژه ایالات متحده، این اقدامات را محکوم کردند. روابط ژاپن با قدرتهای غربی به سرعت رو به وخامت نهاد. نیاز ژاپن به منابع طبیعی، بهویژه نفت و آهن، انگیزه اصلی گسترش قلمرو بود.
تحریم های اقتصادی و فشار غرب در واکنش به سیاستهای تهاجمی ژاپن، آمریکا صادرات نفت و محصولات فولادی را متوقف کرد. این تحریمها برای اقتصاد و ماشین جنگی ژاپن حیاتی و یک تهدید وجودی محسوب میشد. تصمیم نظامیان ژاپنی بر این بود که برای دسترسی به منابع جنوب شرق آسیا، باید با متفقین درگیر شوند. آنها این تحریمها را اقدامی جنگطلبانه علیه منافع ملی خود تلقی کردند. این بحران، طرحریزی برای یک حمله پیشگیرانه را تسریع بخشید.
دسامبر ۱۹۴۱ در ۷ دسامبر ۱۹۴۱، نیروی دریایی ژاپن حملهای غافلگیرکننده به پایگاه دریایی پرل هاربر در هاوایی انجام داد. هدف اصلی حمله، خنثیسازی ناوگان اقیانوس آرام ایالات متحده برای تسهیل فتوحات بعدی بود. این حمله خسارات جدی به کشتیهای جنگی آمریکا وارد کرد، اما ناوهای هواپیمابر (هدف استراتژیکتر) در دریا بودند. حمله به پرل هاربر باعث ورود رسمی ایالات متحده به جنگ جهانی دوم شد.
۱۹۴۲-۱۹۴۱ ژاپن پس از پرل هاربر، به سرعت قلمروهای وسیعی را در اقیانوس آرام و جنوب شرق آسیا تصرف کرد. سنگاپور، مالایا، فیلیپین، اندونزی و برمه تحت کنترل نظامی ژاپن درآمدند. این فتوحات، دسترسی ژاپن به منابع حیاتی نظیر نفت، لاستیک و مواد معدنی را تضمین کرد. این دوره، اوج قدرت امپراتوری ژاپن در جنگ بود.
ژوئن ۱۹۴۲ نبرد میدوی یک درگیری بزرگ دریایی بین ژاپن و آمریکا بود که نقطه عطف جنگ محسوب میشود. ژاپن در این نبرد شکست سنگینی متحمل شد و چهار ناو هواپیمابر حیاتی خود را از دست داد. این شکست، توانایی ژاپن برای انجام عملیات تهاجمی بزرگ را بهشدت کاهش داد. پس از میدوی، ابتکار عمل جنگ بهطور قاطع به دست متفقین افتاد.
نبرد گوادال کانال ۱۹۴۳-۱۹۴۲ اولین عملیات تهاجمی متفقین و شروع استراتژی "جهش جزیرهای" در اقیانوس آرام بود. این نبرد، یک کشمکش شدید و فرسایشی برای کنترل فرودگاههای استراتژیک بود. نیروهای ژاپنی در نهایت شکست خوردند و مجبور به عقبنشینی شدند. این نبرد به متفقین ثابت کرد که شکست ژاپن نیازمند جنگی طولانی و دشوار خواهد بود.
استراتژی جهش جزیرهای متفقین متفقین (به رهبری آمریکا) با این استراتژی، جزایر کلیدی را تصرف کرده و پایگاههای هوایی ایجاد میکردند. هدف، پیشروی به سمت جزایر اصلی ژاپن و در عین حال دور زدن استحکامات قویتر بود. این تاکتیک باعث قطع خطوط امدادرسانی ژاپن و انزوای بسیاری از پادگانهای آن شد.
شدت نبردهای زمینی نبردهای اقیانوس آرام، به دلیل مقاومت شدید سربازان ژاپنی، فوقالعاده خونین بودند. وفاداری به امپراتور و مرام بوشیدو باعث میشد که تسلیم شدن برای سربازان ژاپنی ننگین تلقی شود. نبردهای ایوو جیما و اوکیناوا نماد این مقاومت سرسختانه بودند.
عملیاتهای کامیکازه با وخامت اوضاع، ژاپن از تاکتیکهای ناامیدانهای مانند حملات انتحاری کامیکازه استفاده کرد. خلبانان ژاپنی هواپیماهای خود را مستقیماً به کشتیهای جنگی متفقین میکوبیدند. این حملات، تلفات سنگینی به ناوگان متفقین وارد کرد، اما تأثیری در نتیجه نهایی جنگ نداشت.
بمباران شهرهای ژاپن از سال ۱۹۴۴، نیروی هوایی آمریکا بمبارانهای هوایی گستردهای را علیه شهرهای اصلی ژاپن آغاز کرد. هدف از این بمبارانها، تخریب زیرساختهای صنعتی و در هم شکستن اراده مردم بود. بمباران توکیو در مارس ۱۹۴۵، یکی از مرگبارترین حملات در تاریخ جنگ بود.
نبرد اوکیناوا_ آوریل تا ژوئن ۱۹۴۵ اوکیناوا آخرین نبرد بزرگ و خونین پیش از حمله به جزایر اصلی ژاپن بود. مقاومت شدید ژاپن منجر به تلفات بالای غیرنظامی و نظامی از هر دو طرف شد. این نبرد به رهبران متفقین نشان داد که حمله به سرزمین اصلی ژاپن فاجعهبار خواهد بود.
بیانیه پوتسدام _ژوئیه ۱۹۴۵ متفقین در کنفرانس پوتسدام، بیانیهای صادر کردند و خواستار تسلیم بدون قید و شرط ژاپن شدند. در این بیانیه هشدار داده شد که در صورت عدم پذیرش، ژاپن با "ویرانی سریع و کامل" روبرو خواهد شد. دولت ژاپن این تقاضا را رد کرد.
بمباران اتمی هیروشیما _۶ اوت ۱۹۴۵ در ۶ اوت ۱۹۴۵، ایالات متحده اولین بمب اتمی جهان را بر شهر هیروشیما فرود آورد. این حمله بلافاصله منجر به مرگ دهها هزار نفر و ویرانی گسترده شد. این رویداد، یک تغییر دهنده بازی بود و نشانگر شدت ویرانیهای احتمالی آینده بود
بمباران اتمی ناگازاکی و ورود شوروی _۹ اوت ۱۹۴۵ در ۹ اوت ۱۹۴۵، دومین بمب اتمی بر شهر ناگازاکی پرتاب شد. همچنین در همان روز، اتحاد جماهیر شوروی به ژاپن اعلان جنگ داد و به منچوری حمله کرد. این حملات سهگانه فشار نهایی را بر دولت ژاپن وارد کرد.
تسلیم و پایان جنگ _۱۵ اوت ۱۹۴۵ در ۱۵ اوت ۱۹۴۵، امپراتور هیروهیتو از طریق رادیو تسلیم بدون قید و شرط ژاپن را اعلام کرد. این رویداد به طور رسمی به جنگ جهانی دوم پایان داد. پس از تسلیم، ژاپن تحت اشغال نیروهای متفقین (به رهبری آمریکا) قرار گرفت و دورهای از بازسازی و دموکراتیزاسیون آغاز شد.
اگر پسندیدی، لایک کن و به سازنده انرژی بده!
نظرات بازدیدکنندگان (0)