غرق در چشمانت:)p3

قشنگ ترین داستان ها همیشه پایان تلخی به همراه دارند...!

من و پرنسس به سمت باغ سلطنتی رفتیم پرنسس سوار اسب و من کنارشون حرکت کردم نمیخواستم دوتامون سوار اسب بشیم چون من معذب بودم و اسب هم اذیت میشد *ژنرال... اسم اسمتون چیه؟ +نمیخواد منو ژنرال صدا کنید بانو، منو کامافیا صدا کنید، اسب بنده پانا نام داره *شمام منو رزا صدا کنید، اسم قشنگیه +مثل چهرتون... مثل چشماتون... *چی؟ +هیچی...

بعد از حرف من دنیا توی سکوت عجیبی فرو رفت که ناگهان این سکوت با صدا ی جیغ بانو رزا شکست +او پیتن سیتته کوا؟(به زبان فرانسوی) *چی؟ +او منظورم این بود که چی شد؟ *چرا نگفتی اینجا درخت گیلاس دارید؟ +چرا بگم؟نکنه شمام طبیعت رو دوست دارید؟ *بله علاقه ی عجیبی به طبیعت دارم

یک دفعه پرنسس از اسب پریدن پایین و به سمت درخت پیر رفتن اون پیر ترین درخت فرانسه بود رفت و درخت رو بغل کرد اون درخت گیلاس با ابهت ترین درخت فرانسه هست داشتم زیباییش رو تماشا میکردم که چیزی زیباتر به چشمم خورد رزا درخت رو بغل کرده بود لبخندی کوچک زدم، ارادی نبود اون دختر نیومده شده بود نورانی ترین ستاره ی زندگیم

اون یه فرشته بود رفتم پیش نور زندگیم +پرنسس... داری چیکار میکنی؟ *از زبان رزا* وقتی بهم گفت پرنسس قلبم لرزید... اون مرد... شده بود ژنرال قلبم... اما چرا...؟ قلبمو توی یه ثانیه فتح کرده بود... چاره ای جز جواب دادن بهش رو نداشتم *من درختان دوست دارم،برای همینم درخت رو بغل کردم +میای با هم بغلش کنیم؟ فرصت جواب دادن نداد کامافیا اونور درخت رو بغل کرد... حس... حس عجیبی بود... توی انگلیس که بودیم همه بهم میگفتن عجیب و غریب... اما الان ژنرال قلبم باهام همراه شده بود...