خورشید چگونه به وجود اومد

توی این مطلب میفهمید که خورشیدی که زمین رو گرم می‌کنه تا ما زنده بمونیم چطوری به وجود اومد

خورشید حدود ۴.۶ میلیارد سال پیش متولد شد. بسیاری از دانشمندان معتقدند که خورشید و بقیه منظومه شمسی از ابری غول‌پیکر و چرخان از گاز و غبار به نام سحابی شمسی به‌وجود آمده‌اند. وقتی این سحابی به‌دلیل نیروی گرانش خود منقبض شد، سریع‌تر چرخید و به‌شکل قرصی صاف درآمد. سپس، بیشتر مواد به‌سمت مرکز کشیده شدند و خورشید را تشکیل دادند.

خورشید به‌اندازه کافی سوخت هسته‌ای دارد که تا ۵ میلیارد سال دیگر به همین شکل باقی بماند. پس از آن متورم شده و به غول سرخ تبدیل می‌شود. در نهایت لایه‌های بیرونی آن می‌ریزند، هسته باقی‌مانده دچار رمبش می‌شود و کوتوله‌ای سفید به‌وجود می‌آید. این کوتوله سفید نیز به‌تدریج گرما و نور خود را از دست می‌دهد و در مرحله نهایی خود به جرمی کم‌نور و سرد به نام کوتوله سیاه تبدیل می‌شود.

خورشید و جو خورشید به چند بخش و لایه تقسیم می‌شوند. ساختار داخلی خورشید از سه بخش هسته، ناحیه تابشی و ناحیه همرفتی تشکیل شده است. لایه‌های بعدی جو خورشید محسوب می‌شوند و شامل نورسپهر (فوتوسفر)، فام‌سپهر (کروموسفر)، منطقه گذار و تاج هستند. فراتر از آن باد خورشیدی قرار دارد که جریان خروجی گاز از تاج خورشیدی است.

هسته از مرکز خورشید تا حدود یک چهارم شعاع آن امتداد دارد. اگرچه هسته فقط حدود ۲درصد از حجم خورشید را تشکیل می‌دهد، چگالی آن تقریبا ۱۵ برابر سرب است و نزدیک به نیمی از جرم خورشید را تشکیل داده است.

ناحیه تابشی از هسته تا ۷۰ درصد شعاع خورشید امتداد دارد و ۳۲ درصد از حجم و ۴۸ درصد از جرم خورشید را تشکیل می‌دهد. نور هسته در این ناحیه پراکنده می‌شود، به‌طوری که عبور هر فوتون اغلب یک میلیون سال طول می‌کشد.

ناحیه همرفتی از ناحیه تابشی تا سطح خورشید ادامه دارد و ۶۶درصد حجم خورشید را تشکیل می‌دهد، ولی فقط کمی بیش از ۲درصد جرم آن را در خود جا داده است. این ناحیه پر از سلول‌های جوشان همرفتی گازی‌ست. سلول‌های همرفتی خورشیدی دو نوع اصلی دارند: دانه‌ها با عرض حدود ۱۰۰۰ کیلومتر و ابردانه‌ها با قطر حدود ۳۰ هزار کیلومتر.