اکیدنلا p1

«آی»، اکیدنلای موآبی، محصول انحصاری پرورشگاه «آبیــس» است: لبخندی بی‌نقص، چشمانی کهربایی و اطاعتی مطلق. او به ثروتمند مرموزی به نام «الساندرو» فروخته می‌شد تا زینت‌بخش خانه‌ای اشرافی باشد.

سالن مزایدهٔ «گلدن استاک» بوی چرم گران‌قیمت و عطرهایی سنگین و اشرافی می‌داد. نور اسپات‌لایت روی سکوی مرمریِ چرخان متمرکز بود؛ جایی که «کد 0594631» نشسته بود.

موهای آبی تیره‌اش زیر نور زرد می‌درخشید و لبخندی که مربیان پرورشگاه «آبیــس» هزاران بار جلوی آینه تعلیم داده بودند، بی‌نقص روی لبش نقش بسته بود: زاویهٔ دقیق، درخشش کنترل‌شدهٔ چشم‌های کهربایی، و تکان‌های حساب‌شدهٔ دُم پشمکی سفیدش. حتی گوش‌های خرگوشیِ ایمپلنت‌شدهٔ او نیز برای «حداکثر جذابیت بصری» طراحی شده بود.

مزایده‌چی با صدایی آهنگین شروع کرد: — «لوت ۴۷! محصول انحصاری پرورشگاه آبیــس، با گارانتی طلایی ده‌ساله—شامل پوشش کامل فیزیکی و رفتاری!» اسکنر دستی روی کد داغ گردنش کشیده شد و اطلاعات روی نمایشگر غول‌پیکر سالن ظاهر شد. — «پایهٔ قیمت: ۵۰۰ هزار یونیت. پیشنهاد؟»

دست‌ها بالا رفتند. — «۵۵۰!» — «۶۰۰ از طرف خانم کراون!» — «۶۵۰! کارت پلاتینیوم!» او آرام نفس می‌کشید. نباید لرزش. نباید تعریق. نباید افزایش ضربان. وقتی زنی با دستکش ابریشمی چانه‌اش را بالا آورد تا دندان‌هایش را بررسی کند، لبخندش حتی یک میلی‌متر تغییر نکرد. طبق پروتکل فروش پرورشگاه: «مشتری حق دارد ۹۰ ثانیه ارزیابی فیزیکی انجام دهد.» قیمت تا ۹۰۰ هزار بالا رفت. — «۹۰۰ برای اولین بار… دوم…» چکش فرود آمد. — «فروخته شد به جناب الساندرو!» قلاده چرمی با پلاک نقره‌ای بر گردنش بستند: مالک: الساندرو | کد پیگیری: XJ9-ALX — «اسم تو رو می‌ذارم… آی. از حالا فقط به این صدا جواب می‌دی.» او سرش را خم کرد. — «بله، ارباب.»