بازگشت پادشاه بیرحم؛ P1

تناسخ یک دیکتاتور این داستان راجب ملودیاس الوندیگ عه؛ اسم اون توی دنیای خودش «سانتف هیک» بود، یک سرباز ساده ارتش که بعد متحد کردن کل کشورش توی 40 سالگی و براندازی پادشاهی مقدس، امپراطوری خودش رو شروع کرده بود و تکنولوژی رو با بها دادن به مهندسین و دانشمندان پیشرفت داده بود، تا اینکه یک شب خوابید، اما صبحش دیگه توی بدن خودش نبود!معلوم نیست چی شده اما چیزی که مطمئنه اینه که به طرز نا مشخصی مرده و الان توی یک جهان فانتزی و قرون وسطایی تناسخ پیدا کرده...

ی مردم و پیروان من، ما مخفیگاه پادشاه خا*ن و پاپ الهه ی زندگی رو پیدا کردیم و به زودی اونجارو با خاک یکسان میکنیم، خوشحال باشید و جشن برپا کنید که بالاخره تلاش های 3 ساله ی ما تلاش داد، مطمئن باشید بزودی به یکی از قدرت های برتر قاره تبدیل میشیم! به محض اتمام حرفم همهمه شروع شد، هه. بالاخره دارم به ارزوم میرسم... متحد کردن قاره و مهم تر از همه، تبدیل کردن پادشاهی مقدس به قدرت برتر قاره! -ویوا¹ قربان. ارتش اماده س، حمله رو اغاز کنیم؟ -بله فرمانده، بله. من به کاخ میرم تا به کارهایی رسیدگی کنم، تو هم مطمئن شو موقع برگشت، با سر پاپ و شاه خا*ن برگردی. فرمانده پیز سلام نظامی داد و رفت، من هم باید برم. اروم اروم قدم زدم به طرف دروازه مجلس، جایی که اسبم رو بسته بودم. یک نفس عمیق کشیدم... هیچ چیز به قدر رسیدن به ارزوی چندین ساله حال ادم رو جا نمیاره... بعد تحمل اون همه شکنجه، کشته شدن افرادم و تحمل توهین و تحقیر... هه! اما دیگه از این خبرا نیست چون بزودی من امپراطور کل پادشاهی و بعد کل قاره میشم! 1: ویوا به اسپانیایی-ایتالیا یعنی زنده باد

رسیدم، طناب رو از زمین باز کردم و سوار اسبم شدم و به طرف خونه جدیدم، یعنی کاخ پادشاهی مقدس راه افتادم... *1 ساعت بعد* رسیدم به دروازه قصر. خداروشکر سرباز ها مستقر شدن و لکه های خون رو از زمین و درو دیوار های جنگ دیروز پاک کردن و اجساد رو جابجا کردن وگرنه نمیشد اینجا موند... از در بزرگ قصر گذشتم و وارد قصر شدم. یادش بخیر، همین دو سال پیش بود که من رو به همراه افرادم، بعد شک**ه های زیاد و زخم های شدید، از در این دروازه به داخل میکشیدن... نگران نباشید بچه ها، به سربازان سفارش کردم قبل مرگ اون خا*نین جوری شک**شون بدن که روحتون از اعماق برزخ شاد شه. با دیدن هرکدوم از این تابلو ها، دیوار ها و فرش ها یک خاطره دردناک رو به یاد میاوردم. -سر پیشخدمت جدید کیه؟ یک خانوم زیبا، خوش اندام، با پوستی سفید مثل برف و براق مثل برف اومد جلو. -ویوا قربان. بنده سر پیشخدمت جدید هستم که به شما خدمت میکنم.

هرچند من امپراطورم اما منم دل دارم، یک دل نه صد دل عا*قش شدم و کمی هم صورتم سرخ شد. -خوبه. لطفا فورا تمام فرش ها رو عوض کنید، رنگ دیوار هارو تغییر بدید و برام یک ردای امپراطوری سیاه-قرمز با نماد اژدهای مقدس بدوزید، عجله نکنید، میخوام نهایت ظرافت و زیبایی رو داشته باشه و حس شکوه و قدرت رو منتقل کنه. سر پیشخدمت تعظیم کرد و رفت. راستی یادم رفت اسمش رو بپرسم... ای بابا. مهم نیست، بعدا میپرسم. فورا به طرف اتاق پادشاه سابق رفتم و به طرف میز کارش رفتم. نشستم روی صندلیش و کشو هارو دونه به دونه باز کردم... اولی که توش پر پوله، ولش... دومی هم که پره کتابه، بزار ببینم چیه... عه استغفرالله🗿 پادشاه بی ادب... ولش اینم... اها! بالاخره پیداشون کردم! *چند ساعت بعد* -ویوا اعلی حضرت! برگشتم، به همراه سر اون دو خا*ن! هرچند کلی تلاش برای فرار و مبارزه کردن اما در کم تر از چند ساعت موفق به دستگیری و اجرای احکام شما شدیم! شما چطور، تونستید مدارک خ**نت اونهارو برای اراعه به سازمان جهانی پیدا کنید؟ فرمانده پیز قسمت اخر حرفش رو با کمی نگرانی گفت.

-شرمنده، اما اونها تمام مدارک رو نابود کرده بودن... بزودی تنها راهمون تسلیم کردن کشور به همسایه هاست... فرمانده پیز بعد شنیدن این حرف روی زانو هایش افتاد، در چشم هاش به خوبی نا امیدی و نگرانی پیدا بود. -ههه، دیدی گفتم انتقام شوخی هات رو میگیرم؟ شوخی بود. اون پادشاه اح*ق حتی به فکر نابودی اسناد هم نیوفتاده بود و اونهارو توی کشوی سوم، بدون هیچ قفل یا تله ای گذاشته بود. فرمانده پیز خندید، اما چشم هاش بخاطر دفعه قبل کمی اشک الود هم بودن پس این رو گریه خوشحالی فرض کردم. بعد اینکه کمی ارام شد جزئیات نامه هاو اسناد رو بهش نشون دادم... عالیه، حالا نامه های انجمن های سیاه و اخ**اس و دزدی هاشون هم پیدا کردیم... بزودی اگه سازمان کشورهای قاره تصمیم به سرزنش و پرسیدن دلیل ما بکنن ما دلیل کاملا موجهی داریم! -فرمانده پیز، باقی کار هارو به تو میسپارم، همچنین تو ولی عهد و وزیر اعظم من هستی، پس در چیدمان افراد دربار هم خوب دقت کن، چند دانشمند برجسته هم دعوت کن، باید هرچه سریع تر پیشرفت کنیم! فرمانده سلام نظامی داد و منم رفتم به سمت اتاق خواب... راستی یادم نره صبح اسم اون خانوم سر پیشخدمت رو هم بپرسم... روی تخت دراز کشیدم و نفهمیدم کی خوابم برد که.. پوع...