زود دلبسته شدن نشانه چیست؟

تقریبا همه‌ ما در مقطعی از زندگی، کسی را دیده‌ایم که خیلی زود به دیگران وابسته می‌ شود یا شاید خودمان هم چنین تجربه‌ای داشته‌ ایم. اما روانشناسی می‌ گوید زود دلبسته شدن فقط نشانه احساسات زیاد نیست؛ در واقع بازتابی از نیازهای عاطفی، ناامنی‌ها یا الگوهای ذهنی ما در رابطه است.

1. ریشه در “سبک دلبستگی ناایمن” یکی از مهم‌ ترین توضیحات علمی برای زود دلبسته شدن، سبک دلبستگی اضطرابی (Anxious Attachment) است. افرادی که این سبک را دارند، از کودکی یاد گرفته‌اند که عشق ناپایدار یا شرطی است. به همین دلیل، در بزرگسالی وقتی کسی را دوست دارند، می‌ترسند او را از دست بدهند و ناخودآگاه خیلی سریع وابسته می‌ شوند.

2. نیاز شدید به صمیمیت و تایید کسانی که زود دلبسته می‌شوند، معمولا میل شدیدی به تایید، توجه و محبت مداوم دارند. آنها از نظر روانی، احساس “ناکافی بودن” می‌کنند و عشق دیگران را به‌عنوان منبع ارزشمندی خود می‌ بینند. به همین دلیل، وقتی فردی به آن‌ها توجه نشان می‌دهد، ذهنشان فوراً آن را به عشق و امنیت تعبیر می‌ کند.

3. ایده‌ آل‌ سازی سریع طرف مقابل زود دلبسته شدن اغلب با ایده‌آل‌سازی افراطی همراه است. فرد بدون شناخت واقعی، طرف مقابل را کامل و بی‌ نقص می‌ بیند. این اتفاق معمولاً از «ترس تنهایی» می‌آید، نه از عشق واقعی. ذهن در واقع به دنبال آرامش است، نه رابطه.

4. ترس از تنهایی یا طرد شدن در عمق این رفتار، اغلب ترس از تنها ماندن وجود دارد. چنین افرادی از نظر عاطفی احساس می‌کنند بدون رابطه، ناقص‌اند. بنابراین به محض دیدن کوچک‌ترین نشانه علاقه، سریع دلبسته می‌شوند تا از احساس تنهایی فرار کنند

5. کمبود عزت نفس و خودشناسی روانشناسان می‌گویند افراد با عزت نفس پایین بیشتر در معرض وابستگی سریع‌اند. وقتی کسی خودش را به اندازه کافی دوست ندارد، عشق دیگران را جایگزین آن می‌کند. در واقع، به جای اینکه رابطه را «تکمیل‌کننده» ببیند، آن را «تکیه‌گاه» می‌داند.

6. تاثیر فیلم‌ها و تصورات عاشقانه فرهنگ عامه و رسانه‌ها هم نقش مهمی دارند. فیلم‌ها، سریال‌ها و شبکه‌های اجتماعی عشق را به‌صورت احساسی و سریع نشان می‌دهند، نه واقعی و تدریجی. ذهن ناخودآگاه ما هم بر همین اساس انتظار دارد عشق واقعی باید «از همان لحظه اول» شکل بگیرد

. احساس کمبود عاطفی از گذشته گاهی زود دلبسته شدن نشانه زخمی قدیمی است؛ شاید کمبود محبت والدین، بی‌توجهی یا تجربه رهاشدگی در کودکی. در این حالت، ذهن هر رابطه جدید را فرصتی برای پر کردن آن خلا قدیمی می‌بیند.