★کوچک ولی بزرگ★p3

به نظر میاد کم کم داره از داستان خوشتون میاد پس تصمیم دارم تا حد امکان زود به زود براتون پارت بزارم★٭

**بدو....بجنب...فرار کن....کاسانه کوچولو توی بغلم بود....اما نه...نه نه نه نهههههه....نک★شیدش...خواهش میکنم نههههه **با ترس و گریه از خواب پریدم...به اطراف نگاه کردم ، توی خوابگاه پیش همرزم هام بودم...منو برگردونده بودن پایگاه...اتفاقی که افتاده بود را به یاد آوردم...من بدون کاسانه فرار کردم و انقد دویدم که به مارکو رسیدم...او منو به پاسگاه برگردوند و وقتی رسیدم از شدت خستگی بیهوش شدم... +: هی رفیق بالاخره بیدار شدی.... **سرم رو برگردوندم و دیدم رابین، یکی از سرباز هایی که دوستم بود کنارم وایساده... -: رابین... +:پسر واقعا نگرانت بودیم، الان یک هفتس که بیهوشی...فکر میکردیم از دستت دادیم... -:یک هفته...وای نه...باید برگردم...کاسانه...نه اون تو خطره باید برگردم... **سعی کردم روز پاهام وایسم اما انقدر قدرت بدنیم کم بود که شل شدم و افتادم -: پسر نباید به خودت فشار بیاری...اینجوری باشه از دست میری... +: ولی کاسانه تو خطره... -:کاسانه؟...اون دیگه کیه؟... **همه چیز رو براش توضیح دادم -: وای خدای من...پس ی دختر کوچولو نجاتت داده...و تو نتونستی کمکش کنی... +: اون زندان تصویر واقعی جهنمه...نمیتونم بزارم اونجا بمونه...باید برگردم... -:نمیتونی...به این راحتی که نیست...تو باید کامل درمان بشی...درضمن تو نمیتونی تنها برگردی اونجا... +:پس میگی چیکار کنم... -:بهتره همه چیزو برا بقیه توضیح بدی تا اونا کمکت کنن...

**سه روز گذشت ، همه چیزو کامل توضیح دادم...رییس گفت که جمله به زندان بزرگترین ریسک ممکنه چون اونجا قوی ترین پایگاه دشمنه و پر از ق*ربانیه و نمیتونیم ریسک کنیم...ما باید کامل آماده باشیم و حواسمون به همه چیز باشه و این طول میکشه... **اون شبو کامل بیدار بودم به برگشتن پیش کاسانه فکر میکردم ، اگه برگردم پیشش حتما ازش معذرت خواهی میکنم که نتونستم نجاتش بدم...از یک بابت مطمئنم...اونم این که نمیزارم کاسانه بقیه زندگیشو به بدبختی بگذرونه...قطعا نجاتش میدم...نمیزارم بیشتر زجر بکشه... **ماه ها گذشت...بالاخره وقتشه...وقتشه که حمله کنیم...بعد از پنج ماه...هرچند که دیگه امیدی ندارم...کاسانه خیلی ضعیف بود...اون حتما الان م★رده...اما حتی اگه یک درصد هم اون زنده باشه، من میخام نجاتش بدم...یک ارتش برای نجات یک ملت به زندان حمله میکنه...اما من فقط بخاطر کاسانه...فقط بخاطر کاسانه کوچولو...

**ساعت حدود ۳ و ۳۰ دقیقه نیمه شب بود...همه جا ساکت و تاریک بود...من و تعدادی از سرباز ها جلوتر میرفتیم و یک ارتش هشت هزار نفره پشت سرمان به همراهمان میامد...زندان وسط یک جنگل بزرگ قرار داشت...پس باید از آنجا می‌گذشتیم، پشت بوته ها پنهان شدیم و ارتش از ما عقب تر ایستاد‌...ورودی زندان پر از سرباز بود...هیچ راهی برای نفوذ نداشتیم...پس چاره ای نبود جز حمله...

میدونم جای حساسیه ولی خب ادامش پارت بعدی