«در جهانی دیگر»

در جهانی دیگر، هرگز شکل دیگر غم را نمی فهمم. من کوچکم، دست نخورده ام و فکر می کنم ابدیت واقعی است.

در جهانی دیگر، آسمان هر روز یکدست آبی است. من چهارده ساله ام و معتقدم که همیشه همینطور باقی خواهد ماند.

در جهانی دیگر، دستانم ثابت هستند( نمی لرزند). من شانزده ساله ام و بدون لرزش دست، نامه هایی مهرآمیز می نویسم. هیچ کس تا به حال مرا ترک نکرده است.

در جهانی دیگر، من بیست ساله ام و در آشپزخانه با همه کسانی که دوستشان دارم و هنوز زنده اند ، می خندم.

در جهانی دیگر، من هر نسخه از خودم را زنده نگه میدارم؛ هیچ کدام از آنها.. نمی ترسند!