آزمایش هایی که پزشکان آلمان نازی روی زندانیان انجام دادند

در این مطلب به ۴ ازمایش شوکه کننده و باورنکردنی که توسط پزشکان المان نازی روی زندانیان انجام شدند اشاره کردیم.

اتاق ارتفاع بالا: در طی سال ۱۹۴۲، قربانیان در کمپ داخائو تحت آزمایش‌هایی دردناک قرار گرفتند که برای مشخص شدن محدودیت‌های مقاومت انسان طراحی شده بودند. نتیجه این آزمایشات قرار بود مورد استفاده نیروی هوایی آلمان یا همان لوفت وافه قرار گیرد که از طریق بررسی اثرات شرایط اتمسفری ارتفاع بسیار بالا بر روی انسان صورت گرفت. قربانیان در داخل اتاقی قرار گرفته و سپس پزشکان نازی به طور مداوم ارتفاع شبیه سازی شده در آن را افزایش می‌دادند. شرایط درون این اتاق مشابه شرایطی بود که سربازان در هنگام سقوط از ارتفاع ۶۸ هزار پایی تجربه می‌کردند و این آزمایش برای انسان‌ها بسیار خطرناک بود. تقریباً تمام قربانیان اتاق ارتفاع بالا در نتیجه جراحات ناشی از قرار گرفتن در معرض فشار اتمسفری شدید جان می‌باختند

همه گیر کردن بیماری زردی: بین سال‌های ۱۹۴۳ تا ۱۹۴۵، آزمایشاتی در کمپ‌های زندانیان ناتزویلر و ساشنهاوزن انجام شد که در آن عوامل و اثرات همه گیری بیماری زردی مورد بررسی قرار گرفت. عامل این بیماری به قربانیان تزریق شده سپس شرایط آنان در طول دوران طولانی رنج ناشی از بیماری مورد مطالعه قرار می‌گرفت. زردی که با نام هپاتیت نوع A نیز شناخته می‌شود هنوز در بسیاری از نقاط جهان شایع است. آلودگی به عامل بیماری هپاتیت A می‌تواند به بیماری زردی، درد شکمی، تب و دل پیچه و اسهال شدید منتهی شود. اکثریت قربانیان این آزمایش‌ها در دو کمپ مذکور لهستانی بودند و بسیاری از آن‌ها در نتیجه این آزمایشات جان خود را از دست دادند در حالی که دیگران درد‌هایی طاقت فرسا را تحمل کرده، اما زنده ماندند. تنها یک مورد اتهام در مورد این آزمایشات در دادگاه نورنبرگ به محکومیت منجر شد. دکتر کارل برانت رییس برنامه بیهوشی نازی‌ها به خاطر انجام این آزمایش‌ها محکوم گردید.

دوقلو‌ها: دوقلو‌های همسان برای پزشکان نازی از نمونه‌های آزمایشی بسیار باارزش بودند. بعد از بررسی‌ها و نمونه برداری‌های دقیق، دوقلو‌های همسان همزمان کشته شده و اندام‌های بدنشان برای تحقیقات بیشتر به مراکز تحقیقاتی نازی‌ها فرستاده می‌شد. در سال ۱۹۴۳، دو دوقلوی مجارستانی قربانی یکی از هولناک‌ترین آزمایش‌های نازی‌ها شدند. این دو بسیار جوان و از لحاظ فیزیکی ورزشکار بودند. پس از هفته‌ها معاینه و بررسی دقیق، آن‌ها را به زور وارد خمره‌های پر از آب داغ کردند تا بیهوش شدند. سپس مو‌های سرشان را کنده و مو‌های بدنشان را به طور کامل زدند. برای اینکار از هیچ ماده بیهوش کننده‌ای استفاده نشده و بدلیل زجه‌های هولناک قربانیان، دهان آن‌ها بسته شد در حالی که تمام آزمایش فیلمبرداری می‌شد. در طی یک ماه رفته رفته اندام‌های بدن آن‌ها یک به یک برداشته می‌شد، از قلب گرفته تا کلیه ها. در ادامه قربانیان به بخش کالبدشکافی فرستاده شده و با تزریق سم کشته می‌شدند تا اندام هایشان به یک مرکز تحقیقاتی در برلین فرستاده شود.

راه حل نهایی: بزرگ‌ترین و بدنام‌ترین نقشه نازی‌ها نوعی خاص از مهندسی ژنتیک بود، نقشه‌ای که حزب نازی از آن با عنوان «راه حل نهایی» یاد می‌کرد. آدولف هیتلر می‌خواست که کولی ها، همجنسگراها، سیاهپوستان و تقریباً هر اقلیت نژادی دیگری به خاطر برتری نژاد آریایی از بین بروند. این نقشه با تلاش نازی‌ها برای اثبات برتری نژاد آریایی و پست بودن دیگر نژاد‌ها در مقابل آن آغاز شده و از طریق پروپاگاندا و بسیاری از آزمایش‌هایی که گفته شد سعی در اثبات این موضوع را داشتند. برای مثال، ظاهراً نازی‌ها کشف کرده بودند که کولی‌ها به خاطر نوع گروه خونی متفاوتشان نسبت به نژاد‌های دیگر بیشتر در معرض رفتار‌های مجرمانه قرار دارند. کشتار جمعی اقلیت‌های نژادی در سال ۱۹۴۱ آغاز شده و واحد‌های پلیس تمامی آنها را یکی پس از دیگری تخلیه کرده و به مکان‌های خاص برای کشتن منتقل می‌کردند. در ادامه ون‌های سیار معرفی شد که گاز‌های سمی را به محوطه‌ای که قربانیان در آن حبس بودند تزریق می‌کرد. کمپ‌های مخصوص نیز برقرار شده که نه تنها در آن‌ها آزمایش‌های غیرانسانی روی زندانیان انجام می‌شد بلکه به طور دسته جمعی آن‌ها را نیز در این کمپ‌ها قتل عام می‌کردند.